Mijn geliefde kookt graag en leeft zich helemaal uit met kerst. Een paar dagen later, als hij bezig is een ui in oneindig kleine stukjes te snijden, zoek ik mijn werkkamer op. Eerst even kijken naar mijn schoolmail. Er is één nieuw bericht, afkomstig van een collega. Hij meldt dat ons laatste tentamen op internet staat. Hij vraagt zich af hoe dat kan. Ik volg zijn link en schrik: iemand heeft het tentamen bladzijde voor bladzijde gefotografeerd en op een openbare website gezet.

Mijn schrik verandert in woede: diefstal! Heeft een student dit gedaan? Zitten die surveillanten dan te slapen tijdens onze tentamens? Weten ze wel hoeveel tijd het kost om goede tentamenvragen te maken? Ik ga uitzoeken wie de schuldige is en aangifte doen.

Briesend stamp ik naar de keuken om de ramp te melden. Daar staat mijn geliefde geconcentreerd in een pan te roeren, onder begeleiding van stemmige kerstmuziek. ‘Zou jij een takje rozemarijn uit de tuin willen halen?’ vraagt hij. Oké, dat dan maar eerst. Ik loop naar de kruidenplantjes, die kleumend in de kille wind proberen te overwinteren. Mijn boosheid zakt opeens weg. Welke plant bedoelt hij eigenlijk? Het zal dat kleine struikje met die spitse blaadjes wel zijn. Ik breng een takje naar de keuken en vertel mijn verhaal.

‘Vervelend’, reageert mijn geliefde. ‘Maar waarom kijk je eigenlijk naar je schoolmail? Het is vakantie.’ Hij wijst naar zijn zelfgemaakte kerstbrood dat op het aanrecht ligt te wachten om bepoederd te worden. ‘Wil je vast proeven? Ga maar lekker zitten, dan snijd ik een stuk voor je af.’

Ik zak neer op de bank. Uit de geluidsboxen klinkt een lied over vrede en vergeving. Ik kijk naar de kerstboom, het halfingevulde NRC-econogram en de twee romans die ik zou gaan lezen. Het is vakantie. Dat was ik even vergeten.