TUNTUNTUN is de naam van onze vriendengroep, genoemd naar een liedje dat ‘in’ was tijdens onze middelbareschooltijd. Wat ben ik blij met deze mensen én ons jaarlijkse weekend. Hoewel we door het hele land wonen en allemaal heel verschillende levens hebben, houdt iedereen het Hemelvaartsweekend vrij. In dat weekend gaat er veel (lees: heel veel) bier doorheen, wordt ons favoriete drankspelletje tientallen keren gespeeld en wordt er gefeest tot in de late uurtjes.

Willen we de deur uit, dan zullen er toch drie mensen de Bob moeten zijn. Maar dat is geen straf, als je het mij vraagt.

Ten eerste vind ik het hilarisch. Gekke dansjes, spontane meezingsessies in de auto en plotselinge diepzinnige gesprekken komen toch net iets vaker voor met wat alcohol in het spel. Omdat ik zelf nuchter en alert ben, krijg ik alles mee. M’n telefoon staat vol met filmpjes, selfies en spraakmemo’s van deze kleine geluksmomentjes.

Dat brengt me op het tweede punt: geen lelijke, dronken foto’s. Ja, ze zijn hilarisch, maar vaak ook een tikkeltje gênant. Dat ze op de telefoons van m’n vrienden staan en af en toe gebruikt worden om me belachelijk te maken: best. Dat zo’n foto ook op de Facebookpagina van de plaatselijke kroeg staat: liever niet.

En natuurlijk: geen kater! Nu moet ik toegeven dat ik pas een keer in m’n leven écht een kater heb gehad, maar toch. Met wat alcohol in m’n mik ben ik om een uurtje of twee wel klaar: moe en verlangend naar m’n bed. Als ik weet dat het echt laat gaat worden, laat mij dan maar de Bob zijn! Voor ik het weet is het 6.00 uur en de volgende dag ben ik gewoon weer fit.

In onze vriendengroep is er altijd waardering voor de Bob. Jij betaalt de benzine, zij de drankjes op de avond. Ze weten je te vinden voor het delen van geluksmomenten en vertellen minstens tien keer op een avond hoe fijn ze het vinden dat ze geen taxi hoeven te regelen. Lieverds zijn het ook.

Profielen zoekt bloggers (studenten én medewerkers)

Volg ons op Instagram