Nou ben ik niet iemand die altijd wil weten wat mijn vrienden nu aan het doen zijn of welke challenge er nu weer gaande is. Bij mij is de angst om iets te missen ergens anders op gericht: de toekomst.

Vanuit het ronde raam op de vijftiende etage van het HR-gebouw in de Rochussenstraat kijk ik naar de perfect naast elkaar geplaatste huizen uit 1929. Ineens verschijnt in mijn gedachten een bord dat een bouwproject aankondigt. Voor mij zie ik hetzelfde huizenblok, maar nu gaan de lichten vanzelf aan en uit en staat je koffie ’s ochtends voor je klaar terwijl je in kleren wordt geholpen door jouw eigen robot dresser. En om eerlijk te zijn kan ik niet wachten!

Bijna dertig jaar nadat de eerste Motorola-telefoon uitkwam, is het heel gewoon om de nieuwste iPhone te hebben. Zou het over twintig jaar net zo gewoon zijn om te videobellen met onze ultra duurzame waterfles voorzien van ingebouwde camera?

Waar we ooit begonnen met paard en wagen, rijden we nu al in auto’s op waterstof. Wat gaat er nog meer komen? Waar gaan we naartoe en hoe zullen we leven? Het plaatje van de toekomst is voor mij al geschetst: vliegende taxi’s, op vakantie naar Mars en een kant-en-klaarmaaltijd uit je 3D-printer.

Mijn ‘Fear Of Missing The Future’ wordt steeds groter, dus waar blijft dat medicijn dat er voor zorgt dat ik er dan nog ben om het allemaal mee te maken? Geen haast, ik heb nog even. ‘En laten we eerst maar voor een middel tegen corona zorgen’, zeg ik hardop tegen mezelf.

Terwijl ik nog traditioneel een half uur over het klaarmaken van mijn avondeten doe, fantaseer ik honderdvijftig jaar vooruit. Voor nu komt 2170 alleen nog in mijn hoofd tot leven. En dat is misschien al spannend genoeg.

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.