Blog Serge: Prioriteit: veerkrachtontwikkeling
Blog van SergeGepubliceerd: 20 hours ago
Vanaf het begin had ik al gemengde gevoelens over corona, alsof we van een zwevende foxtrot ineens overgingen naar stampmuziek. Het komt mijn neus uit. Het nieuwe normaal, het oude normaal – ik wil gewoon normaal normaal.
Ik heb nu vijf weken ‘vakantie’ achter de rug. Omdat ik midden in mijn afstudeertraject zit en mijn stagebedrijf in de cultuursector ook het bordje ´gesloten´ moest ophangen, stond het maken van werkuren op pauze.
In de eerste week vogelde ik mijn manier van thuiswerken nog uit, week twee en drie gingen heel goed – ik maakte bijna mijn hele scriptie al af, zag wel mijn idee van de diploma-uitreiking in duigen vallen – maar in week vier zwakte ik af en werd ik gek van de onzekerheden.
Onze opleiding had, in mijn ogen, nog lang niet genoeg gecommuniceerd. Tot er in de vijfde week eindelijk een oplossing kwam: er zou een op maat gemaakte opdracht komen die de werkuren zou vervangen. Daarvoor kwam ik in aanmerking omdat ik geen werk had vanuit mijn stage! Dus ik bereidde mezelf hierop voor, want dit zou dé oplossing zijn voor mijn urenprobleem. Tot tijdens mijn tussentijdse beoordeling bleek dat er wel werk voor mij was, waardoor de vervangende opdracht van school door mijn vingers glipte. Alleen al die verandering zorgde voor een nieuwe streep door mijn structuur.
Ik ben een gewoontemens. Ik hou van mijn structuur. Ik weet ook wel dat de wereld niet om mij draait maar juist omdat ik zo’n gewoontemens ben en het lang duurt voordat ik aan een bepaalde situatie gewend ben, staan de draadjes in mijn hoofd – zeker nu de situatie opnieuw op het punt staat om te veranderen – onder hoge spanning.
En om dan nog maar niet te spreken over de persconferentie van vanavond. Dan ontstaat er kortsluiting. Ook al heb ik zo’n voorgevoel dat alle maatregelen alsnog verlengd gaan worden en dat de situatie hetzelfde blijft.
Ging alle nieuwsberichten en columns maar over iets anders dan corona … Tegelijkertijd kunnen we niet doen alsof onze neus bloedt. Ik ben het een beetje zat, maar ook een beetje hypersensitief en overbeladen.
Ik wil het normale normaal. Ik wil walsen en samenleven met corona, er veel rondjes omheen draaien zodat ik er niet bij in de buurt kom. Wals lekker met me mee, wals om het virus heen zodat we het kunnen ontwijken, maar laten we het ook even vergeten, zodat ons hoofd even tot rust kan komen.
Laat een reactie achter
Spelregels
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Back to Top