De afgelopen twintig weken stonden in het teken van afstuderen. Miss Corona gooide een hoop obstakels op mijn pad maar ik kan toch zeggen dat ik ben afgestudeerd. Met trots? Nee, ik ben teleurgesteld.

Het coronavirus kan me nu helemaal niet meer tegenhouden: mijn scriptie is namelijk ingeleverd! Maar ben ik wel klaar voor wat hierna komt?

Vanaf het begin had ik al gemengde gevoelens over corona, alsof we van een zwevende foxtrot ineens overgingen naar stampmuziek. Het komt mijn neus uit. Het nieuwe normaal, het oude normaal – ik wil gewoon normaal normaal.

Om me heen halen studenten voldoendes met amper studie-uren achter de rug, terwijl ik vier weken blok en het tentamen niet haal. En wanneer ik dan eens in één keer een voldoende binnensleep, overtroeven ze me alsnog met een…

Te vaak hoor ik dat ik ‘binnenkort uit huis ga’. Het is maar een grapje, maar ondertussen voelt het steeds meer als een duw naar de deur.

Donderdagavond. Mijn hart racet, mijn hoofd maakt overuren, mijn ogen kunnen niet dicht blijven en mijn spieren jeuken om te werken. De knop gaat maar niet om … ik kan mezelf niet uitzetten.

Ik kookte laatst voor het eerst met verse knoflook. Het was erg lekker, maar omdat onze keuken en woonkamer zo klein zijn, bleef de geur ontzettend lang hangen. Er werd geklaagd: het hele huis stonk ernaar. Maar toen dacht…

Er was een tijd waarin ik alles wilde delen: welk koekje ik bij de koffie at of dat het pijpenstelen regende terwijl iedereen dat met eigen ogen ook kon zien. Ik was verslaafd aan het verzamelen van hartjes en…

Daar sta je dan met je kloffie op straat. Als je op kamers gaat, heb je lang niet alles nodig waarvan je nu denkt het ooit te gaan gebruiken. Maar wat heb je dan wél nodig?