Om me heen zie ik schrijvers schijnbaar moeiteloos duizend woorden op papier zetten terwijl ik niet voorbij het plotten van mijn verhaallijn kom.

Om me heen halen mensen binnen tien minuten 25 likes op Instagram terwijl ik daar op een rare dag 24 uur over doe.

Het voelt alsof ik achterblijf. Ik val terug.

Ik merkte dat het weer gebeurde: na zes maanden eindelijk eens een beetje rust en zelfvertrouwen, vergeleek ik mezelf weer met anderen. De negatieve gedachten kwamen terug. De sporen van mijn hartjesverslaving vielen op in de modder. Dat ik de hele dag achter mijn laptop had gezeten om aan mijn scriptie te werken, met vierkante oogjes starend naar allemaal woorden, hielp ook niet.

Ik loop al bijna een jaar met het idee van deze titel en nu ik terugval, herinnert-ie me eraan dat het anders kan. Dat ieders weg naar zijn of haar doel verschillend is en dat iedereen zich in een ander stadium bevindt. Maar dat zien we niet altijd als buitenstaanders.

Zolang je meet volgens je eigen maatbeker van succes, je eigen lichtpuntjes en mijlpalen, ben je er al, ben je genoeg, en trekken de lichtpuntjes je terug omhoog om evenwicht te vinden.

Die tien goede woorden die wel lukten, zijn goed genoeg, en die honderdduizend woorden van vorig jaar ook. Dat ik überhaupt een idee weet uit te werken, al is het maar een beetje, is goed genoeg. Het zijn wellicht kleine stapjes. Maar het is succes.

En ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Vergelijk jouw hoofdstuk 1 niet met hoofdstuk 30 van een ander. Je weet nooit hoeveel werk iemand écht ergens in heeft gestoken.

Volg ons op Instagram

Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.