Blog Okke: Morele ambitie
Blog van OkkeGepubliceerd: 22 hours ago
| 
|
Serge Feldmann is sinds 2011 decaan op locatie Museumpark en blogt om de wereld een klein beetje te helpen veranderen. Zijn eerdere blogs lees je hier.
Foto: Paul van der Blom
Regen valt met bakken uit de lucht en mijn voordeursleutel zit muurvast. Google helpt me in een seconde aan twintig slotenmakers in de buurt. Ik kies de meeste gelikte site. Stom.
In afwachting van een flitsend klusbusje, sjeest na een half uur een afgetrapte Volkswagen Golf mijn straat in. Er stappen twee potige kerels uit, beiden met een grimmige blik zoals je die alleen ziet in Peaky Blinders. ‘Feldmann?’ Ik leg uit wat er aan de hand is. ‘Tsja, dit is een 3-sterrenslot. Dat moet ik met een speciale boor doen. Kost 165 euro’, zegt Potige Kerel 1. In mijn buik voelt het alsof een vulkaan zojuist ontwaakt is en een grote golf lava uitbraakt. In mijn hoofd vechten verschillende reacties om voorrang. De meeste zijn niet bepaald helpend. De regen valt onverminderd hard en koud. ‘Nou dat moet dan maar’, hoor ik mezelf lafjes zeggen.
Potige Kerel 2 blijkt toch een taakje te hebben. Het aangeven van een plastic tas waarin de ‘speciale’ boor zit. Het blijkt een alledaagse Black&Decker. In twee minuten is het slot doorboord. Zo’n speciale boor en de vaardigheid om die te bedienen levert je dus € 4950,- per uur op, bedenk ik me. Een nieuwe golf lava giert door mijn lijf.
Door de lockdown kan ik niet naar een klusgigant voor een nieuw slot. Amejaja jippie jippie neeeee. Zo achteloos mogelijk vraag ik: ‘Hebben jullie ook nieuwe sloten?’ P.K. 1 had deze vraag al verwacht. ‘Ja. Basisslot is 95 , 3-sterrenslot 185.’ De lava heeft mijn brein bereikt en zet deze in lichterlaaie. ‘WTF?! Dat is toch niet normaal man! Dat is vijf keer zo veel als het in de winkel kost!’ ‘He, jij hebt een probleem weet je, jouw keus.’
Het nieuwe basisslot zit er eveneens in twee minuten in. ‘Ok Feldmann, ff optellen…, BTW nog…, dan wordt het € 349,- euro.’ Een ‘alsjeblieft’ is niet inbegrepen. Kortsluiting in mijn hoofd. Mijn armspieren kunnen nog niet eens een pink aan van P.K. 1 of 2, dus bijna jankend pin ik een rib uit mijn lijf.
Groot of klein onrecht: wat trek ik dat toch slecht. Maar rechtvaardigheid is een menselijk construct en erg veranderlijk, afhankelijk van tijd en plaats. Het leven is per definitie niet rechtvaardig. Dat nodigt uit om dankbaar te zijn voor je blessings en om je morele kompas te blijven herijken. En om je armspieren eindelijk te gaan trainen.
Wil je op donderdag (rond lunchtijd) het heetste nieuws van afgelopen week in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
De redactie waardeert het als je onder je eigen naam reageert.
Lees hier alle details over onze spelregels.
Is uitgebreid in opgelicht geweest.Op youtube zijn hier ook diverse filmpjes van te vinden… Maar daar heb je nu niks aan. Nee was een goed antwoord geweest :). Maar daar heb je ook niks meer aan. Zie het als een levensles. Je zult er in je leven nog meer van tegenkomen. Neem eens een klusjesman of aannemer in de hand om iets netjes uit te voeren. Goede zijn als een speld in een hooiberg.
Na het lezen van dit verhaal moet ik wel mijn complimenten geven dat het je lukt in die situatie binnen enkele seconden netjes uit te kunnen rekenen dat 30 maal 165 euro 4950 euro is. Mijn brein was in die situatie waarschijnlijk in de lava blijven zinken.
Ik denk dat we ons allemaal wel eens in zo’n situatie vinden waardoor barre omstandigheden en externe druk tot verkeerde beslissingen leiden, en achteraf ons afvragen wat ons bezielde en waarom we de nu oh-zo-duidelijk beschikbare alternatieve oplossing niet hebben gekozen.
Tevens doet deze situatie me heel erg denken aan de sketch van Ronald Goedemondt over geurkaarsen (te vinden op YT voor de nieuwsgierigen). Art imitates life or life imitates art? Gelukkig is ook Serge een man met een banksaldo! 😀
Onrecht? We leren studenten op deze hogeschool nog voor ze afstuderen dat ze alert moeten zijn op de advertenties van Google. En collega Joeri verwijst al naar Opgelicht, dus stromende regen of niet had je je kunnen informeren. Toen mijn partner nog studeerde had zij een zelfde situatie aan de hand, waarbij een betrouwbare slotenmaker haar 50 euro rekende, met behoud van het slot. Tip: loop eens binnen bij een sleutelbedrijf bij jou in de buurt en vraag welke slotenmaker zij adviseren. Je krijgt dan een telefoonnummer, een goede website en een inschrijving bij de KvK/lid van een beroepsvereniging. Dit is geen gevalletje onrecht, maar een gevalletje ‘had het kunnen weten.’ Met een aantal weken droog brood tot gevolg, dankzij Haasbeun slotenmakers B.V, maar vooral dankzij je eigen paniek.
@Gianni Maakt dat de schuldige aan deze oplichting minder schuldig? Ben je bekend met het fenomeen victim blaming? Zo niet, lees dit dan eens: https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/ze-vroeg-erom/
@Gianni: dank voor je tips. Grappig dat bij jou de sleutelbedrijven gewoon open zijn en wat goed dat jij dus al voorbereid bent als dit jou in een uitzonderlijk geval zou overkomen. En ik moet inderdaad voortaan maar trouw naar het programma Opgelicht gaan kijken om van alle mogelijke soorten bedrog tevoren op de hoogte te zijn. Hopelijk heb ik daarnaast dan straks nog een leven 😉
Maar denk dat je het punt van de blog hebt gemist.
Ach Serge, op dezelfde manier heb ik ooit een kerstboom gekocht voor ruim 500,-. Van huis gaan, de sleutel in het slot draaien, terugkomen met een boom van 15,- en de deur met geen mogelijkheid meer open krijgen. Op vrijdagavond in de kou, alle gewone slotenmakers al dicht, (ik heb er wel meerdere geprobeerd) want na 18.00. En dus dubbeltarief voor het weekend, plus moeilijk slot (dat was het ook echt er braken 2 boren af voor ze het eruit hadden) dus extra duur. Maar ik had geluk, ik had zelf nog een nieuw cylinder, dus het koste slechts 495,-
@Serge en @Edith, enige nuance lijkt mij wel op zijn plaats. Als je mijn reactie goed leest heb ik het 1) niet gehad over de schuldvraag en span ik mij 2) in om het victim te empoweren met behulp van tips. Jullie frustratie zou geen reden moeten zijn om de bochten zo kort te nemen, dat er geen gras meer in de bermkanten overblijft. Ik hoef mijn gelijk niet te halen, maar Serge: ja, mijn slotenmaker is gewoon open, want consumentengoederen worden nog steeds gerepareerd. En het goede nieuws is: mijn tips zijn belangeloos, dus doe ermee wat je wilt.
Ik wil als kanttekening nog toevoegen dat we ons kritisch kunnen afvragen of en in hoeverre dit ‘oplichting’ is. Serge geeft terecht aan dat rechtvaardigheid een construct is en afhankelijk van tijd en plaats. Deze situatie zal voor de meeste mensen als moreel stuitend worden ervaren, door mij ook, maar is het oplichting en dus illegaal?
‘Oplichting’ heeft een wettelijke definitie en jurisprudentie, en alhoewel artikel 326 van het wetboek van strafrecht “door listige kunstgrepen” noemt als methode van oplichting is het maar de vraag in hoeverre deze situatie aan die eis voldoet. Geen van de P.K.s lijkt op enig moment de kosten van hun assistentie te hebben verdoezeld, het sterkste argument is de ogenschijnlijke onwaarheid van de “speciale boor”.
Serge is verder vooraf geinformeerd over de kosten van hun diensten voor ze worden uitgevoerd, het gewenste resultaat is geleverd, en Serge is prima handelsbekwaam. Dit is hem niet alleen overkomen, hij heeft er ook uiteindelijk zelf aan meegewerkt (en ik vind daarom een verwijzing naar “victim blaming” niet op zijn plaats). Kennelijk ervaarde hij de P.K.s als intimiderend door hun lichamelijk formaat maar hebben ze zich ook daadwerkelijk dreigend gedragen?
Het stuk laat zien hoe iemand met alle informatie en kwaliteiten die ze nodig zouden hebben om tot een rationeel besluit te kunnen komen, desalniettemin een irrationeel besluit neemt waar de P.K.s gretig gebruik (of misbruik) van maken. Het is een prachtige casus tegen het beeld van de mens als ‘homo economicus’. En voor het trainen van je armspieren.
Goed en leuk om te zien voor mij als schrijver van de blog en ‘slachtoffer’, wat het zoal oproept. Dank daar voor.
Ik maak na de 3e regel al duidelijk dat ik iets niet handig heb gedaan. En hoe dat het begin was van een keten van keuzes die minder wenselijk of handig waren, maar die ik onder ervaren druk en dreiging wel maakte. Achteraf – in alle rust – bedacht ik me uiteraard 100 andere mogelijke keuzes en reacties.
Voor mij ging dit verhaal over wat ik in de laatste alinea uiteen zet. Iedereen wordt – de een minder vaak en erg (ook dat is al weer onrechtvaardig) – in zijn leven af en toe ‘keihard genaaid’. Het brengt vaak en langdurig vervelende emoties als boosheid, frustratie of verdriet teweeg. Dat is begrijpelijk. Maar hoe laat je die weer achter je? Daar gaat het over. De casus die ik beschrijf, had dus iedere andere kunnen zijn waarbij er sprake is van ‘onrecht’ (maar dat kan voor jou dus weer iets anders zijn dan voor mij, want best subjectief). Enerzijds dus het bewuste besef: rechtvaardigheid bestaat niet van nature: wij creëren die in de vorm van wetten, regels, ethiek, etc. En daarnaast dankbaarheid als medicijn tegen de pijn. Wat is er naast de nare situaties ook aan positieve aspecten aanwezig in je leven? In mijn geval bijvoorbeeld alleen al dat ik dat kan betalen überhaupt. En dat ik niet die armspieren heb en me dan misschien verlijd zou hebben gevoeld ze te gebruiken. Gewoon, kleine dingen.