Wetenschappers voorspellen vrijwel unaniem een zeespiegelstijging van twee meter. Deze eeuw nog. Tegen een dergelijke zeespiegelstijging is ons technisch vernuft nauwelijks opgewassen.

Zeeweringen werken dan vrijwel niet meer, de verzilting slaat toe en dijken bezwijken onder de enorme druk. Dan verliezen we onze eeuwenlange strijd tegen de zee. Dan neemt de zee terug wat ooit van haar was: heel West- en Noord-Nederland.

Ik wil niet dat mijn (klein)kinderen naar de Achterhoek moeten verhuizen. Of naar Duitsland. Niet omdat het daar ongezellig is, maar omdat ze dan klimaatvluchteling zouden zijn, met alle bijbehorende ellende. Dat is voor mij de belangrijkste motivatie om met duurzaamheid in de breedst mogelijke zin bezig te zijn, maar met klimaatactie in het bijzonder. Zonder drastische CO2-reductie krijgen we natte voeten, hier in Rotterdam. Dan moeten we per kano naar college. Als de hogeschool dan tenminste niet weggespoeld is.

De strijd tegen klimaatverandering is mijn strijd, mijn oorlog. Het zou de strijd van ons allemaal moeten zijn, maar dat kan alleen als mensen de urgentie van het probleem begrijpen. En dat is lastig, want het is een langetermijnprobleem. Mensen, en dan met name politici, kijken veelal niet verder dan vier jaar in de toekomst. Ze denken dat het allemaal wel meevalt. Dat het hun tijd wel zal duren. Ze negeren de waarschuwingen van wetenschappers, want ze willen een onbekommerd leventje leiden, vol vakantievluchtjes en consumentisme. De toekomst? Die komt later.

Maar de toekomst is allang begonnen. Klimaatverandering is allang hier. Het is absurd dat mijn klimroos in november nog volop bloeit. Zomerdagen met veertig graden zijn abnormaal in Nederland. Dit jaar was het warmste jaar ooit gemeten. We consumeren ons heel rap richting zelfuitroeiing.  

Hoe kunnen we dit horrorscenario tegengaan? Precies, met onderwijs. Nelson Mandela zei ooit: ‘Onderwijs is het krachtigste wapen om de wereld mee te veranderen.’ En dat is precies wat wij bij de Ad-opleiding crossmediale communicatie aan het doen zijn. We hebben de Sustainable Development Goals in ons curriculum verweven, zodat we niet alleen communicatiespecialisten opleiden, maar ook kritische, ethisch bewuste burgers die zich op de lange termijn van onze maatschappij richten.

We hebben afgelopen dinsdag een duurzaamheidscertificering ontvangen, in het bijzijn van onze collegevoorzitter Sarah Wilton-Wells. Als eerste Ad-opleiding van Nederland. Ik ben supertrots op ons hele docententeam en onze studenten. Ons streven is om de hele Rotterdam Academy te laten certificeren, zodat we duizenden change makers de wereld insturen om die duurzamer, rechtvaardiger en inclusiever te maken.

Een mooie eerste stap. Maar onze strijd is pas net begonnen. We staan aan het begin van een lange, uitputtende oorlog, waarin we offers moeten gaan brengen. Elke dag vlees eten? Onhoudbaar op de lange termijn. Fossiele brandstoffen verbruiken? Inmiddels al onethisch. Zoveel mogelijk van Nederland behouden? Niet onmogelijk, als we ons gezonde verstand gebruiken en in actie komen. Perspectiefverandering? Alleen mogelijk door educatie.

Ik roep iedereen op om mee te strijden. Om kritisch naar het eigen curriculum en de werkveldpartners te kijken. Om op te leiden voor een circulaire betekeniseconomie. Om ons op de lange termijn te richten.  Om te redden wat er te redden valt. Want deze oorlog mogen we niet verliezen. Het is pompen of verzuipen. Dus: alle hens aan dek!

Volg ons op Instagram