Sanne Albers fietste een jaar lang samen met haar man door achttien landen. De Rotterdam Business School-docent stapte op de fiets in Hoek van Holland en reed naar het oosten. Onderweg ontmoette ze een heleboel aardige mensen, ontdekte ze dat je geen mega-sportfanaat hoeft te zijn om kilometers bergop te fietsen en leerde ze dat het een bewuste keuze is om niet verstrikt te raken in werk en bezit.

‘Na de middelbare school ging ik backpacken en belandde ik in Zuidoost Azië. Dat vond ik heel interessant. Daarna ben ik geschiedenis gaan studeren. Wat me opviel, is dat de studie heel erg op het westen gericht was. Daarom ben ik de minor Chinese taal en geschiedenis gaan doen. Daar leerde ik bijvoorbeeld dat oosterse filosofie veel minder in absolute en exclusieve hokjes denkt dan wij hier in het westen doen.

‘Ik vond het allemaal zo interessant dat ik er nooit meer mee ben opgehouden. En nu geef ik er dus zelf les over: ik verzorg alle vakken binnen international business over Aziatische maatschappij en cultuur. Kortgezegd, iemand die Chinees, Koreaans of Japans kiest, krijgt mijn vakken over religie, filosofie en geschiedenis van die landen erbij. Daarbij geef ik les over onderzoeksvaardigheden, kritisch denken, duurzaamheid en ethiek.

‘Ik ben net een week terug van een gigantische fietstocht van 14 duizend kilometer die een jaar duurde.’

‘Mijn interesse voor het reizen is ook nooit gestopt. Ik ben net een week terug van een gigantische fietstocht van 14 duizend kilometer die een jaar duurde. Ons plan was zes jaar eerder al ontstaan, toen ik aan mijn promotietraject begon. Ongeveer tegelijkertijd concludeerden we dat we waarschijnlijk geen kinderen wilden en we realiseerden ons dat dat ruimte gaf in ons leven om buiten de gebaande paden te gaan. Zoals met deze tocht.

‘We zaten wel eens op de racefiets maar zulke verre fietstochten hadden we nog nooit gemaakt. Een compleet nieuwe ervaring dus. Het idee was eerst om van kust tot kust te fietsen: van Hoek van Holland naar Vietnam. Maar doordat een aantal landen op de route nog dicht was door Covid of politieke onrust, liep de tocht anders. We hebben helaas een aantal stukken moeten overslaan, zoals Centraal-Azië en Myanmar, maar daardoor kregen we wel weer de kans om fantastische andere landen te bezoeken, zoals Georgië en Armenië.

‘Wild kamperen in Armenië en Georgië bijvoorbeeld want dat kan daar heel goed.’

‘We hadden van die hele stevige toerfietsen waarmee we vanaf de allerkleinste off road paadjes tot de grootste snelwegen uit de voeten konden. We hadden een tentje mee en kookspullen dus we konden echt back to basic. Wild kamperen in Armenië en Georgië bijvoorbeeld want dat kan daar heel goed.

‘Ondanks dat we geen ervaren tourfietsers waren, ging het eigenlijk heel erg goed. In totaal zijn we in achttien landen geweest. Meestal fietsten we zo’n honderd kilometer op een dag, een beetje afhankelijk van of er bergen waren of niet. Als je ziet wie je onderweg tegenkomt, dan weet ik echt zeker dat een heleboel andere mensen dit ook zouden kunnen. Het is echt niet alleen iets voor de hypersportievelingen. We hebben ook geen grote blessures gehad. Natuurlijk waren er super heftige dagen waarin we gigantische bergen over moesten en het heel zwaar was. En we zijn allebei een keer wat minder fijn gevallen.

‘Onze conclusie: overal in de wereld zijn goede mensen en dat geeft echt hoop.’

‘Een jaar fietsen is ook echt heel erg goed voor je vertrouwen in de mensheid. Ik hou niet zo van die algemene uitspraken over hoe vriendelijk de mensen in een land zijn. Maar als je reist met een open blik, dan kom je wel echt een heleboel interessante, lieve en behulpzame mensen tegen. Het was echt een opeenstapeling van leuke ontmoetingen en hartelijke mensen. Iedereen wil van alles met je delen. Je wordt overal uitgenodigd. Onze conclusie: overal in de wereld zijn goede mensen en dat geeft echt hoop.

‘Als je veel reist zoals ik, dan denk je dat je een land goed kent. Maar op de fiets is het weer zo anders. Doordat je zo langzaam gaat en overal langskomt, zie je niet alleen de highlights, maar hoe een land echt in elkaar zit. In India bijvoorbeeld, daar zag je de hele dag door mensen op straat van alles doen, dingen maken en spullen vervoeren en zo. Dan dacht ik soms: moeten die mensen niet op hun werk zijn dan? Maar zo is het hier bij ons. Wij werken de hele dag op een kantoor. Zij doen andere dingen.

‘Tijdens het fietsen ben ik op een andere manier om me heen gaan kijken en heb ik gezien dat er niet één manier is om de dingen te doen.’

‘Op reis las ik het boek ‘The Dawn of Everything’ van David Graeber en David Wengrow. Dat laat zien hoe wij als wereld zijn vastgeraakt in ideeën over hoe wij dingen moeten regelen. Tijdens het fietsen ben ik op een andere manier om me heen gaan kijken en heb ik gezien dat er niet één manier is om de dingen te doen.

‘Vooral in Laos kreeg ik dat bewustzijn. Ik was daar als 19-jarige ook en ik denk dat veel mensen, net als ik toen, de fout maken door te denken dat de mensen daar lui zijn omdat ze niet voor het meest winstgevende pad kiezen. Wij zijn zo geïndoctrineerd dat wij denken: werk wat harder, verkoop nog meer, dan kun je twee keer zo veel verdienen. Maar het bijzondere is, zij kijken juist neer op mensen die onnodig veel werk doen want daar word je alleen maar ongelukkig van. Het is voor hen juist een bewuste keuze om niet verstrikt te raken in werk en bezit, zoals wij hier in het westen doen.

‘Kortom: we zouden veel creatiever kunnen zijn in hoe we onze economie en maatschappij inrichten en onze ogen moeten openen voor oplossingen van mensen over de hele wereld. Ik vind dat een mooie  en waardevolle les en ik hoop dat ik die weer op de een of andere manier kan verwerken in mijn lessen op de hogeschool.’

Benieuwd naar de reis van Sanne? Bekijk deze 9-minuut lange samenvatting:

Tekst en foto: Sanne van der Most

Volg ons op Instagram