Studentparticipatie: het bekt zo lekker en we zeggen dan makkelijk en snel: ‘Ja, doen!’  In de praktijk is er vaak nog sprake van mosterd na de maaltijd. Dat legden Kim en Claudia – twee visueel beperkte studenten op de Hogeschool Rotterdam – ons haarscherp uit op een bijeenkomst over inclusief onderwijs.

Hogeschool Rotterdam ondertekende vorig jaar de intentieverklaring VN-verdrag Inclusief Onderwijs. Een landelijke werkgroep ging aan de slag om het onderwijs inclusiever te maken voor mensen met een beperking. Vierdejaars Pabo Kim en derdejaars communicatie Claudia deelden op een bijeenkomst van die werkgroep met twintig hogescholen en universiteiten voorbeelden van goede en minder goede fysieke en digitale toegankelijkheid voor studenten met een beperking. Bevlogen, kritisch én empathisch wezen ze ons de weg. En hun lessen kwam aan.

Les 1: Laat het ons zelf ontdekken

Kim en Claudia vertellen hoe zij beiden dezelfde opleiding op een andere hogeschool beëindigden omdat ze daar enkel te horen kregen hoe onmogelijk hun ambitie zou zijn. Ook in het startgesprek op de HR klinken eerst bezorgde geluiden. Of ze dit wel moeten willen. ‘Goed bedoeld en vertel vooral het eerlijke verhaal, maar wij willen graag zelf ontdekken en ervaren of het past of niet’, maken Kim en Claudia ons duidelijk.

Les 2: Investeren in een voorzienig voor één student? Ja, want dat kan ook anderen helpen

‘Moeten we dan voor die ene student ons materiaal gaan aanpassen?’ Ze hebben het direct en indirect meermaals gehoord. Kim vraagt de zaal wie er Whatsapp gebruikt. Alle handen gaan omhoog. ‘Een voorbeeld van een app die is ontstaan vanuit de behoefte van doven en slechthorenden om ook te kunnen communiceren.’

En zo kan een afbeelding waar een beschrijving bij staat van wat er te zien is, ook heel helpend zijn voor andere studenten, met of zonder een specifieke beperking. Kortom: denk inclusief bij het ontwikkelen van onderwijsmateriaal.

Les 3: Betrek ons aan de voorkant en niet pas achteraf

Studenten als Kim en Claudia worden gelukkig al beter gevonden om input en feedback te geven op inrichting en aanpassingen van bijvoorbeeld de onderwijsgebouwen. Toch gebeurt het nog vaak dat besluiten al genomen zijn, beleid al afgehamerd en aankopen reeds gedaan. Zo blijken Brightspace en een update van OSIRIS geen vooruitgang voor de visueel beperkte student, maken Kim en Claudia helder.

Claudia en Kim benadrukken voortdurend dat ze de goede bedoelingen zien en de reeds gerealiseerde verbeteringen zeer waarderen, tegelijk maken ze duidelijk dat er nog veel te winnen is. Dit doen ze ook onder de naam ‘Anders Bekeken’ via een Youtube-kanaal en een Insta-account waarin ze ons de wereld door hun ogen tonen en concrete tips en adviezen geven. En zo helpen zij ons ook inclusief kijken, denken en beslissen.

Volg ons op Instagram