Niets is voor altijd. Na 12,5 jaar als studentendecaan ga ik verder als senior beleidsadviseur Studentenwelzijn op de HR. Met een mix van blijdschap, energie, dankbaarheid, een mespuntje melancholie en korreltje spanning neem ik afscheid van de leukste baan die ik tot nu toe kende.

Ik zie mezelf nog zitten aan de grote ovale vergadertafel van de ‘Boardroom’, Museumpark P01.013. Mijn eerste werkdag als studentendecaan. Het complete team dat toen nog maar veertien man groot was (nu 23) paste daar nog makkelijk in. Het hogeschool- en onderwijsjargon was me vreemd, dus ik begreep de helft niet. Ik zweette me kapot omdat ik net gestopt was met roken en was duidelijk overdressed met mijn bloesje, colbertje en glimmende schoentjes. Een snelle jongen uit de commerciële wereld. Andere cultuur, ander tempo, andere taal en andere wegen die de hazen lopen.

Met mijn ruime ervaring als trainer en (job)coach ging ik ervan uit na twee weken wel ingewerkt te zijn. Vergeet het maar! Een woud aan regels uit de Wet Studiefinanciering, DUO, de Hogeschoolgids en de reglementen van Instituten en opleidingen bleken een hele kluif. En dan die Generatie Y-studenten, de Millenials. Regelmatig werden mijn vooroordelen – lui, niks gewend en menen overal recht op te hebben – bevestigd in mijn gesprekken met hen. Sommigen van die eerste gesprekken verliepen rampzalig. Natuurlijk lag dat aan mij. Een paar maanden later vond ik de aansluiting, de toon en de houding. De gesprekken werden een feestje.

Wat ik meteen al niet kon laten was om ter sprake te brengen wat beter en efficiënter kan aan onze dienstverlening en met voorstellen tot innovatie te komen. Daar maakte ik aanvankelijk niet altijd vrienden mee. Te veel, te snel, te anders. Maar ik kreeg toch de kans om deze ideeën te onderzoeken en dat pakte goed uit. Sindsdien bleef ik – naast mijn werk als studentendecaan – intern en extern actief bij projecten en beleidsontwikkeling rond Studentenwelzijn.

Een blik op de nieuwe Strategische Agenda en de opdracht uit het landelijk kader Studentenwelzijn laat zien dat er nog heel veel werk te doen is. We moeten veel meer gaan inzetten op preventie en liever nog amplitie: versterking van studenten. En niet alleen het Team Studentenwelzijn: Studentenwelzijn is van iedereen. Met dat motto gaan we proactief aan de slag bij de instituten de komende tijd.

Dank aan de duizenden studenten die ik ontmoette voor hun bereidheid en vertrouwen om me eventjes en soms wat langer deelgenoot te maken van hun (leef)wereld. Wat heb ik ontzettend veel van jullie mogen leren. Ik neem het allemaal mee in deze nóg leukere baan. Mijn contact met studenten blijft, maar op een andere manier. Want dat studenten veel meer betrokken moeten worden bij die beleidsvorming is evident. Oh, en ja: ik blijf ook bloggen. Tot ik erbij neerval.

Volg ons op Instagram