Komt een meisje bij de hogeschool
Gepubliceerd: 7 September 2012 • Leestijd: 1 minuten en 15 seconden • Anne-Marit Dannijs Dit artikel is meer dan een jaar oud.Profielen heeft een nieuwe columnist: Anne-Marit Dannijs, lerarenopleider maatschappijleer bij de Hogeschool Rotterdam. Hier haar eerste bijdrage.
Komt een meisje bij de hogeschool voor een startgesprek. Ze kan net de werkwoorden être en avoir vervoegen en wil nu docente Frans worden. Alleen, ze durft geen mensen aan te kijken, in gezelschap geen woord te spreken of contacten met mensen op te bouwen.
Komt een jongen bij de hogeschool voor een startgesprek bij een technische opleiding. Met een loep en het juiste licht kan hij alles op twintig centimeter best goed zien. Met de hulp van zijn vader heeft hij ook zijn werkstukken op het mbo kunnen afronden.
Komt een meisje bij de hogeschool voor een startgesprek. Ze denkt dat haar zware dyslexie geen probleem is voor de stapel literatuur van de opleiding geschiedenis. Haar moeder en haar spraakcomputer lazen op de havo immers ook alles voor. Samen hebben ze haar havo-diploma behaald. Helaas zijn de verhalen van deze aankomende studenten niet verzonnen. Elk jaar melden zich weer studenten aan die absoluut niet geschikt zijn voor de opleiding die ze willen gaan volgen.
Hoe bedenk je het als aankomend student dat je uit alle studies die er aangeboden worden juist die kiest waar je het allerslechtst in bent? Verdient het bewondering dat je een doorzetter bent omdat je iets kiest wat voor jou onmogelijk is? Of heb je gewoon een bord ter dikte van de Israëlische muur voor je kop? De Hogeschool Rotterdam biedt extra ondersteuning van peercoaches, decanen en vele andere begeleiders voor studenten die net een zetje in de rug nodig hebben. Denken de hopeloze studenten dat de hogeschool ze wel tot de eindstreep van de opleiding zal duwen?
We moeten deze potentiele studenten maar eens hard wakker schudden en beginnen met de eerste les reflecteren. Namelijk dat een olifant nooit zal leren vliegen. Dan besteden we de beschikbare tijd, geld en energie aan kanshebbende studenten die misschien een kleine beperking, maar wél vleugels hebben.
Anne-Marit Dannijs
Hm, ik snap de gedachte, maar kan het hier niet helemaal mee eens zijn. U ziet enkel de beperkingen, niet de mogelijkheden. En daarbij denk ik dat juist dit vaak mensen zijn die hard knokken om te hun dromen te verwezenlijken. (Dit in tegenstelling tot mensen die het allemaal maar aan komt waaien.) Wie bent u om te zeggen dat ze dit niet zouden kunnen? Wie weet heeft u wel de meest gedreven en getalenteerde lerares, technicus en geschiedkundige weggestuurd. Toch best jammer lijkt me 😉
En olifanten kunnen niet vliegen zegt u? Dombo bewijst het tegendeel ;).
EDombo bewijst inderdaad het tegendeel.. En de slogan van de HR is nog altijd: overtref jezelf. Geef studenten dan ook de kans om zichzelf te overtreffen en trek niet bij voorbaat de stekker er uit. De HR is een onderwijsinstelling die mensen dingen leert. Talent moet je (soms ook) ontwikkelen.
Geef mij maar mensen die ècht ergens voor willen gaan en daar misschien 90x zo hard voor moeten werken dan mensen die alles met 2 vingers in de neus halen en een belabberde werkhouding hebben. Ambitie is iets waardevols.
iik heb zelf ook een redelijke groote dyslectie en tog ben ik redelijk goed in bijvoorbeeld engels. dat iemand bepaalde probleemen heeft betekend niet dat het gelijk onmogelijk is. ja het woord moerlijk voor die mensen maar met genoeg doorzettingsvermogen en gedult en mishien een jaartje langer over de opleiding doen maar als ik zoon persoon was zouw ik er alles aan doen om iemand met zoon bekrompt beeld van mensen met een handikap versteld te doen staan.
Misschien zelf eerst reflecteren op uzelf of columns schrijven wel ECHT uw ding is.
Komt een columniste op de hogeschool met last van ernstige hokjesversie… Dat u iets grammaticaal kloppends op kan schrijven, wil niet zeggen dat u er verstand van heeft. Laat dat nou eens het vakgebied van de studieadviseurs en decanen zijn mevrouw.
Ik vind het nogal een belediging voor deze studenten die ondanks alles hun droom achterna gaan. Vaak zijn studenten met een beperking tot veel meer in staat als een valide persoon denkt. Geef ze het voordeel van de twijfel.
Als ik een tweedejaars- of derdejaarsstudent als stagiaire krijg, mag ik wel verwachten dat hij/zij tot iets meer in staat is dan de ‘verse’ kennis van avoir of être over te brengen.
Erger nog: ik mag toch zeker wel verbaasd kijken, misschien wel hardop lachen als een leerling bij de diploma-uitreiking tegen me zegt: ‘Meneer, ik heb Frans in 4Havo laten vallen maar ik heb toch besloten de LERO Frans te gaan doen”
Ik moet er niet aan denken!
Ik ben benieuwd naar de cijfers….hoeveel mensen met een “beperking” krijgen hulp van school? Hoeveel kost de school dit? Hoeveel mensen met een “beperking” behalen hun diploma? Hoeveel krijgt de school daarvoor terug aan subsidies??
Ik heb ook een beperking…..ik ben namelijk heel erg lui. Ik doe er ook een jaar langer over terwijl sommige met een “beperking” school sneller afmaken dan dat ik doe.
Waar zal een docent liever zn tijd in steken? Een luiwammes als dat ik ben, of iemand die het echt goed kan gebruiken.
Haha, ja dit vind ik ook echt onzin. Als die personen denken te weten dat de studie waarvoor ze kiezen de studie voor hun is, laat ze het dan proberen. Uit de Cito toets kreeg ik VBO advies, met mn vingers in mn neus haalde ik makkelijk VWO. Mijn docent Engels op de middelbare school had niet zo’n hoge pet van mij op, afgelopen jaar heb ik Cambridge Engels op het hoogtse niveau gehaald.
Het is maar net hoeveel moeite je er voor doet. Als je echt iets wil, dan is er een weg.
BTW las de column nou niet echt lekker… Maar doe lekker je best, wellicht is de volgende beter!
Hoe kan het dat een DOCENT dit soort kwetsende uitlatingen over studenten kan doen in een blad dat door de halve Hogeschool gelezen wordt? Belachelijk..
Typish Hogeschool Rotterdam denkt alleen aan geld! Studenten met beperking zien jullie meer als een doorn. Zoals men zegt waar een wil is, is er een weg! En zoals madam zelf zegt een olifant kan je niet leren vliegen. Waarom werken dan nog luie opleidingsmanagers en hebben nog tot heden een beroerde administratie? Ik zelf ben student communicatie met dyslectie en werd alleen door mijn decaan geholpen. Docent en opleidingsmanagers gaven geen helpend hand! Ik vind het echt een beschaamd artikel shame on you!
ik vind het echt belachelijk dat een docent zo spreekt. Wij hebben veel doorzettingsvermogen en weten wat we doen en willen en ik ben dan ook heel trots als ik kan doen wat ik wil. Iedereen is het zelfde of je nou een belemmering heb of nie
t alleen de ene doet er misschien wat langer over dan de ander, maar dat maakt voor mij niks uit als ik dat diploma wil hebben ga ik er voor anders kies je niet voor de opleiding. Ik weet ook hoe het is om gepest te worden door leraren vanwege mijn belemmeringen dus als iemand en dan nog wel een docent dit soort dingen zegt, zegt het meer over de persoon dan over de mensen met een belemmering
Ik kan hier 1 naam neerzetten en klaar zijn met mijn reactie. Maar toch heb ik de behoefte om mevrouw even op haar foute keuze te wijzen. Want als deze dame docenten moet opleiden voor MAATSCHAPPIJLEER dan heeft ze het ergens niet begrepen.
En dan alsnog de naam:
STEVEN HAWKING
Het is belachelijk dat er door een docent notabene op zo’n bespottelijke manier over studenten met een beperking wordt gesproken. Daarnaast is het zogenaamde motto van Hogeschool Rotterdam “Overtref jezelf”. deze mensen krijgen niet eens de kans zichzelf te overtreffen, ontzettend tegenstrijdig – iedereen verdient een kans. Pure discrininatie vind ik dit. echt beschamend dit artikel.
Als u zo hoog opgeeft over ‘vleugels’ dan is mijn advies om die dan eens zelf aan te trekken en daarmee eens te ‘helikopteren’. Wellicht dat u dan tot enigszins tot andere inzichten en teksten komt. Juist van lerarenopleider Maatschappijleer mag ik toch wel iets meer intelligentie verwachten, ook in columns. In plaats van meteen een oordeel gereed te hebben. Ga eerst een lekker zelf ‘reflecteren’ en niemand is hopeloos.
Ik begrijp wat mevrouw bedoelt maar denk ook: de student die er echt voor gaat wordt een betere, bezielde vakpersoon als degene die de weg uitstippelt omdat het zo goed uitkomt. Bij sollicitaties heb ik toch een voorkeur voor de eerste………..
Misschien is het een idee om eerst je eigen beperkingen te bekijken voor je die van anderen bekritiseerd. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je met zo’n instelling op een lerarenopleiding voor maatschappijleer zit.
Als HRO alumnus schrik ik enorm van dit standpunt. Er is een PowerPlatform wat enorm hard haar best doet om studeren met een beperking een realiteit te maken en te houden. Dit soort columns doet afbreuk aan al het mooie werk wat zij doen. Zonde!
Ok?
En Anne-marit is opgegroeid in weelde met goede ogen en perfecte oren zonder enige beperking……schat ik zo?
Jammer dat de docenten opleiding maatschappijleer zijn vruchten in inlevingsvermogen en sociale vaardigheden niet heeft mogen afwerpen bij deze oud leerling….
Typisch iemand van jouw tijd die hele facet van t onderwijs kwijt is. Frustratie is wat hier naar mijn mening naar voren komt, nieuwe uitdaging nodig misschien? Moet je in het particulier onderwijs eens proberen dit, word je meteen weggevaagd…dus overheid…kijk eens naar de met zichzelf ingenomen docenten zoals mevr Dannijs.
Totaal onprofessioneel en bovendien geen reclame voor de Hogeschool dit.
Onderwijs is ook kijken naar welke vleugels mensen WEL hebben! Zeker waar mogelijk…maar waar een wil is is een weg…voor iedereen.. Als je dit niet meer kunt zien, ben je niet geschikt!
Misschien moet mevrouw eens wat vrijwilligers werk gaan doen om te kijken hoe het echt werkt in de maatschappij?
Is het een
Maatschappijleer…..is dat niet het vak waarin je leert dat generalisatie en vooroordelen een slechte zaak is?? Leraren/docenten horen leerlingen/studenten te motiveren het beste uit hunzelf te halen, niet het tegenovergestelde!!! Belachelijk dat dit flutwerk dan ook daadwerkelijk wordt gepubliceerd -.-
wAllereerst wil ik mededelen dat ik deze column hooguit onbeschoft vind! Dit getuigt niet van normen en waarden! Ik kan ook niet begrijpen dat dit wordt goedgekeurd en in het blad van De Hogeschool wordt geplaatst! Lekkere promotie! Ik zelf heb geen beperking, maar door deze column schaam ik me gewoon diep dat ik studeer aan deze school! Anne-Marit Danijs van mij mag je per direct je biezen pakken! Je moet je diep schamen over het feit dat je überhaupt deze column hebt geschreven. Jij bent gezond toch, Anne-Marit Danijs? Good for you! Niet iedereen heeft dat geluk gehad!
Wie bent u om te oordelen? Docent maatschappijleer!? Hoe bekrompen kunt u zijn als u in een tegenwoordige maatschappij dergelijke uitlatingen doet in een blad voor studenten? Ik heb zelf dyslectie en ADD en heb toch in 4 jaar tijd een HBO studie afgerond. Ook heb ik een succesvol eigen bedrijf gestart. Wellicht moet u eens gaan praten met deze studenten en kijken naar de verschillende faciliteiten die er zijn voor hen die graag meer willen zijn dan een lerares maatschappijleer…
wauw… wat een goede column. Ik vind de kern echt heel goed. Mensen denken deze tijd dat ze alles kunnen. Dat is niet zo. Ik ben echt trots dat ze dit heeft durven schrijven en publiceren!!
Ik vind dit ronduit beledegend en een teken van onbekentheid van kwalen. Ik kan mensen met die goed presenteren, terwijl ze communicatief slecht zijn en bang zijn in groepen, ik kan mensen die in de techniek zijn die zo blind zijn als een mol en ik kan mensen met dyslexie die beter kunnen lezen en een betere woordenschat hebben dan een docent Nederlands maar geen wordt zonder fouten kunne schrijven (ik ben er een van deze)
Ik kan tevens mensen met een beperking die beter kunnen reflecteren dan menig Maatschappijleer docent. Maar ja, de docent weet ook niet dat als je iets toegankelijk maar voor mensen met handicap het uiteindelijk ook beter wordt voor iemand die niet beperkt is.
Maar misschien begrijpt deze docent Maatschappijleer niet wat het inhoud om les te geven of naar school gaan en gaat ze er vanuit dat de leerlingen al alles weten. Maar helaas is dit niet zo, Het is wel zo dat studenten met of zonder een beperking een vak willen leren die bij hun interesse passen. Zo kan iemand met dyslexie de moeilijkste boeken lezen als of het niets is of iemand presenteren of les geven terwijl ze normaal niet in groepen kan praten. En ik denk dat voor deze groep juist het motto van de hr staat “Overtref je zelf”, Waar kunnen jullie normale mensen je in overtreffen?
Ze doet in ieder geval haar werk als columniste goed. Je hoeft het niet met haar eens te zijn, maar ze maakt kennelijk wel iets los bij de mensen. Ik had liever gezien dat ze het iets meer relativeerde, want nu maakt ze wel een paar domme en groffe opmerkingen. Had wat subtieler gemogen. Ik denk namelijk dat het niet verkeerd is om deze kwestie wat licht te geven. Het is goed om na te denken, voor zowel het onderwijssysteem als de student zelf, over leren met een beperking.
Volgens mij is het trouwens officieel zo dat je mag mensen niet mag weigeren. Ieder mens moet ten alle tijden een kans krijgen. Op het moment dat je die kans ontzegd dan ontzeg je de student als het ware de vrijheid van het onderwijs en dat moet nooit kunnen.
Maar ik denk wel dat je als docent een belangrijke rol hebt tijdens zo’n eerste startgesprek. Is het verstandig als iemand met dyslexie een journalist wilt worden? Ik kan me voorstellen dat je tijdens de opleiding nog een soort vangnet hebt. Dat je ondersteuning krijgt om te werken aan je dyslexie. Maar in het werkende leven zijn ze harder.
Als jij dyslexie hebt en ze hebben nog twee andere kandidaten die dat niet hebben dan zullen ze altijd voor de andere kandidaat kiezen. Ze zullen dat nooit zo vermelden, maar dat is wel hoe het werkt. Iemand met een beperking kost tijd, geld en energie. Werkgevers hebben daar niet altijd zin in. Als docent moet je de betreffende student daar altijd op wijzen zodat er geen valse verwachtingen over ontstaan. Ambitie en naïviteit kunnen tenslotte in hetzelfde straatje liggen.
Dus weigeren nee, maar de docent heeft zeker een taak om de mogelijke strubbelingen voor de student in kaart te brengen. Het is dan aan de student om daar zelf werk van te maken.
En gelukkig zijn er zat succesverhalen (dus laten we daar vooral naar kijken). Er staan er al genoeg in de reacties hier.
Wat een felle reacties. Er zit echter gewoon een kern van waarheid in: veel aankomende studenten zijn naïef. Ze willen iets “omdat het ze wel leuk lijkt”, maar kijken totaal niet naar de eigen capaciteiten. Dat hoeven geen dramatische zaken te zijn, maar slecht zijn in wiskunde en toch aan bijv. Informatica beginnen is gewoon geen goed idee (kan ik uit eigen ervaring vertellen).
Succesverhalen van anderen die een beperking hebben overwonnen, zijn geen garantie dat alles mogelijk is “als je maar wil”. Ik vermoed dat heel wat gesprekskandidaten blind zijn voor hun beperkingen. Goed dat er dan kritische vragen worden gesteld, waardoor kandidaten gedwongen worden na te denken of hun ambitie wel een haalbare kaart is en wat ze er voor willen doen. Alleen wel vervelend natuurlijk voor personen met een kwetsbaar ego, omdat ze tot dan toe alleen maar te horen kregen hoe fantastisch ze wel niet zijn in alles.
Natuurlijk is het zo dat werkgevers vaak een voorkeur hebben voor mensen die geen beperking hebben. Maar in plaats van dat studenten met een functiebeperking zich daar bij neer leggen, zien ze het juist als een uitdaging om werkgevers maar ook docenten en medestudenten te laten zien wat ze wél kunnen. Dat maakt dat ze doorzetters zijn. En je kunt ervan uitgaan dat de meeste studenten heel goed weten waar ze aan beginnen als ze een opleiding op beroep kiezen dat voor hun niet altijd vanzelfsprekend is. Maar zoals ik al zei, vaak kiezen ze daar bewust voor omdat het een uitdaging is. Docenten of wie dan ook hoeven studenten daar dus niet voor te behoeden. En dan nog is het de taak van decanen, peercoaches, Studentzaken en het PowerPlatform om zich bezig te houden met de studiekeuze van een student met een beperking. Docenten hebben daar zich daar niet mee te bemoeien, en al helemaal niet op deze onbeschofte manier.
Het is prachtig dat het Power Platform studenten met een beperking helpt. De leerlingen met een beperking hebben niet gekozen om geboren te worden met een beperking.
Het Power Platform helpt studenten met een beperking dromen te laten uitkomen.
Alles begint met een droom, met een idee. Als docent zou je juist trots moeten zijn dat je voor een instelling werkt die studenten met een beperking de kans geeft hun dromen te verwezenlijken.
Ik zou als Hogeschool toch maar eens nadenken of ze een docent die de dromen van leerlingen de grond in boort nog willen laten doceren.
Columnist stelt de illusie van maakbaarheid ter discussie. Prima gedaan!
Studenten tegen zichzelf in bescherming nemen en hen helpen een of meerdere studiejaar geploeter (en studieschuld) te voorkomen.
Heldere verwachtingen schetsen en niet bij voorbaat pamperen. Verantwoordelijkheid daar leggen waar hij hoort.
School is om onderwijs te bieden. Hulpverlening om hulp te bieden.
Roept veel (eenzijdige) reacties op. Interessant.
Beste Anne-Marit,
Ik ben 28, chronisch ziek en vecht elke dag voor een normaal-ish leven. Ik snap niet hoe je dit hebt kunnen opschrijven. Ik nodig je uit mijn blog te lezen: http://chronischgelukkig.wordpress.com. Misschien realiseer je je dan dat mensen met een beperking niet zomaar iets willen omdat het buiten je bereik ligt. Mensen met een beperking hebben een vechtlust en ambitie waar jij naar op mag kijken.
Iedereen verdient een kans om te laten zien wat hij/zij kan. In dit artikel is daar geen ruimte voor maar krijgen personen meteen een stempel.
Ik ben juist benieuwd naar de verhalen van deze personen. Ze kiezen een studie die ze misschien niet gemakkelijk afgaat… waarom gaan ze nou juist hiervoor? Wat zijn hun dromen? Oordeel niet wanneer je dit niet weet.
BeBeste Anne-marit,
Jij doet me denken aan docenten van mijn oude Hogeschool (InHolland) waar ik de lerarenopleiding geschiedenis deed (valt ook onder Mens&Wereld). Ik heb ook mijn beperking, ik loop slecht als gevolg door de ziekte van Lyme. Ik kwam zo vaak als mijn lichaam het toeliet naar school, en dat was bijna elke dag. Nu ben ik door een hele vervelende manier weggejaagd daar bij InHolland, maar besef dat studenten met een beperking/chronische ziekte/handicap niet slechter zijn dan ‘gezonde’ studenten. Ik zie deze column als een visie die op geld is gericht, wat mij weer doet denken aan de VVD.. Maar dit terzijde. Geld is niet belangrijker dan een mens, en zoals u het schrijft, komt het wel op mij over….
Wij gaan hiermee aan de slag en hier is zeker nog niet het laatste woord over gesproken. Weten hoe dit afloopt? Like onze Facebook-pagina en volg het PowerPlatform op Twitter!
https://www.facebook.com/pages/PowerPlatform-hr/266475376720809
@HRPOWERPLATFORM
Beste Anne-Marit als ex student van de Hogeschool Rotterdam moet ik zeggen dat uw artikel een goede discussie aan wakkerd maar het manier waarop u dit voorbrengt spreekt de slogan keihard tegen. En weerspiegelt ook de mentaliteit van de huidige aarbeiders maatschappij waarbij alles om standaart draait en het gelijk afwijzen van personen op basis van hun beperking zonder ze een ” fair chance” te bieden. Dit is ook de reden waarom er zoveel mensen jaarlijs thuis zitten en denken dat ze niks kunnen. Ik zal u even erop wijzen dat de beste breinen onder ons en mensen die dit wereld veranderd hebben allemaal een zwakke punt hadden waar ze erop keihard afgerekend werden maar ze wisten tog met geduld en doorzettingsvermogen veel meer te berijken dan wij allemaal die klaar zijn om te oordelen over iemand zijn capasiteiten. Lees maar even de Biografie van oa Steven Hawking, Albert Einstein, Walt Disne en Steve Jobs en u zal zelf zien. Olifanten kunnen idd niet vliegen maar de mens is in staat alles de berijken wat hij wil!
Als alumni student van Hogeschool Rotterdam met beperking maakt dit stuk mij behoorlijk boos. Studenten met een beperking weten goed wat zij kunnen en wat hun dromen zijn en kunnen goed hun droomstudies doen.
Ik vind het erg kortzichtig van een aanstormend leraar maatschappijleer om dit zo te schrijven. Ik vraag mij af, is Anne-Marit wel geschikt voor haar vak?
Van Profielen vind ik de publicatie van dit stuk teleurstellend. Afgelopen jaren hebben zij vele goede stukken geschreven over het PowerPlatform, het steunpunt voor mensen met een beperking op de Hogeschool Rotterdam.
Hebben jullie bij profielen soms een dikke stapel eigen bladen voor jullie kop?
Dit stuk kan echt niet!
Waar is leuke onafhankelijke schoolblad gebleven?!
Het PowerPlatform van de Hogeschool Rotterdam organiseert op 25 november een manifestatie voor eerstejaarsstudenten van de Lerarenopleiding. Het thema is “het werkt!” .Het Powerplatform wil laten zien dat door het doorzettingsvermogen en de ‘power’ en de creativiteit van jonge mensen met een beperking ook voor hen een hbo-diploma is weggelegd. Dat diploma kan ook hen een positie op de arbeidsmarkt brengen.
Daarvoor hebben docenten en werkgevers wel een ‘open mind’ nodig en moeten ze wel geloven dat mensen met een beperking, net als iedereen, hun eigen talent hebben.Heel jammer en teleurstellend dat de columniste en de redacteuren vanProfielen zelf, daar geen blijk van geven door het schrijven van dit stuk en de publicatie ervan.
Profielen en de columniste weten heel goed dat het PowerPlatform al 8 jaar bezig is op de Hogeschool Rotterdam om de beeldvorming over studenten met een functiebeperking te veranderen in positieve zin.Door het organiseren van manifestaties in het verleden met als thema ‘Zo kan het ook”, en “Nobody is perfect”, “Het kan wel”, ‘You’ve got the power’ hebben studenten van het PP medestudenten, medewerkers en docenten ervan bewust willen maken dat met ondersteuning en vaak eenvoudige voorzieningen een hbo-diploma ook haalbaar is voor studenten met een beperking. Heel jammer dat juist in het schoolblad van de HR, waar meer dan gemiddeld aandacht is voor deze groep studenten, een dergelijk kwetsend en stigmatiserend artikel gepubliceerd wordt.Geen leuke start voor de nieuwe eerstejaars die wij welkom heten op de Hogeschool Rotterdam
Er
Komt een jongen bij ……
http://www.albert-einstein.org/article_handicap.html
Ik begrijp niet dat mensen als dit in het onderwijs zitten. Het gaat erom dat studenten de kans krijgen zich verder te ontwikkelen. Maar blijkbaar zijn er steeds meer ‘docenten’ die daar te lui voor zijn.
Ik verdenk sommige HRO docenten ook van een beperking…
Wat een goeie column! En wat een overtrokken reacties, zeg. Dat getuigt ook niet van heel veel relativeringsvermogen. Het gaat over studenten waarvan met een grote mate van waarschijnlijkheid kan worden vastgesteld, dat ze niet de capaciteiten hebben de door hen beoogde opleiding succesvol te doorlopen. Dit gaat dus niet over studenten met een beperking die dat extra zetje van het PowerPlatform goed kunnen gebruiken. Dit gaat over studenten die tegen beter weten in aan een kansloos traject beginnen. Iemand die twee Franse werkwoorden kan vervoegen en dan docente Frans wil worden, kun je er gerust op wijzen dat een andere keuze verstandiger zou zijn. Dat is niet grievend en zeker niet stigmatiserend.
Wat een uitzinnige reacties zijn hier te lezen. De reacties lijken alsof iemand opdracht heeft gegeven om gehandicapten tegen de muur te zetten voor executie. Please mensen, lees even rustig het artikel voor je zo onredelijk reageert.
Het idee van een column is toch juist dat het een vraag neer moet zetten iets waar het ingesukkelde Nederland eens over na moet denken.. De column beantwoord de vraag toch ook niet, maar stelt hem alleen?
Op het onderwerp zelf: Ik zie een hoop reacties van mensen die besloten hebben dat ze de waarheid in pacht hebben en het wel beter weten omdat ze….. tja waarom eigenlijk?
Inderdaad er zijn goede voorbeelden te noemen van gehandicapten of met een beperking die veel van zichzelf gemaakt hebben… (uitzondering wil ik hierbij graag zijdelings melden), maar geen van alle blinkt uit in een richting waar de beperking in zit.
Stephen Hawking zie ik genoemd worden.. De man die uitblinkt in zijn debateerteam en op de atletiekbaan? Nee, de man die zijn talent heeft gevonden in werken met zijn hoofd, het enige wat wel goed werkt.
De column geeft naar mijn mening niet de oproep om mensen met een beperking de toegang tot scholing te verbieden of ze geen hulp te geven.
Het artikel stelt alleen de vraag: Als je heel erg slecht ben in iets, waarom wil je juist daar je carriere van maken? Wil je je leven strijden tegen je beperking en daar altijd door achterlopen?
Het Artikel roept juist op: (volgens mij) Zoek je talent!
Onverdraagzaam, bot en kort door de bocht. Een lerares zou een veel beter stuk moeten kunnen schrijven.
@ Marten,
Goed onderbouwd, vol met argumenten en redeneringen. Sterke reactie, hoop nog veel van dit soort verhelderende verhalen te kunnen lezen.
Om te reageren op de comment dat Dombo wel kan vliegen. Dombo is een sprookje en dat is nu net hetgeen waar deze leerlingen in geloven. Het gaat hier niet om kortzichtigheid maar om een onderschatting hoe belangrijk bepaalde competenties zijn vóórdat je begint aan een studie.
Er is een reden waarom langstudeerders nu worden afgestraft, en nee, niet elke langstudeerder heeft een ingewikkelde thuissituatie waaraan deze moest bezwijken. Dat is onzin. Veel mensen beginnen aan een studie met het idee dat het makkelijk is. Dat het studentenleven op een hogeschool voor iedereen weggelegd is.
Iemand die plankenkorts heeft, geen contacten kan leggen of mensen geen blik in de ogen durven te geven moeten geen docent worden. Dat is geen mogelijkheid, maar een beperking. Net als u geloven deze mensen dat Dombo een echt olifantje is die kan vliegen.
Als je 17 bent, nog op de havo zit, dan is het nog niet zo vanzelfsprekend dat je je talenten en tekortkomingen goed kent. Het zou goed zijn als de ouders, mentoren en docenten in het VO meedenken en adviseren over de studiekeuze. Het is vervolgens aan elke student om te bepalen wat hij/zij voor studie wil aanvangen. En is het is aan de Hogeschool om elke student zo goed mogelijk te begeleiden en te adviseren. Zit het er desondanks toch echt niet in, dan is het zaak dit al in het eerste jaar duidelijk te hebben, zodat deze student, met of zonder beperking, zichzelf beter kent en een betere keuzen kan maken. Selecteren aan de poort, niet doen. tenslotte zijn inzet en enthousiasme zeker zo belangrijk als aangeboren talent. Waarmee ik zeker niet wil beweren dat alles voor iedereen haalbaar is, maar ambitie moet niet bij voorbaat al de nek worden om gedraaid….
In deze column gaat het over mensen met een beperking die zo aanzienlijk groot is dat er bij voorbaat al gezegd kan worden dat iemand de studie niet gaat halen. Daarnaast wordt hier nergens gesproken over het pro-actief tegenhouden om iemand een studie te gunnen, ondanks een zware beperking.
Tuurlijk, iemand die 17 is zal niet meteen beschikken over al zijn talenten of bewust zijn van die talenten. Maar in het column worden beperkingen besproken die veel erger zijn dan iemand die last heeft van lichte dyslectie maar toch docent wilt worden. Daarnaast, een werkgever neemt jou ook aan op basis van kennis, hoe je overkomt en competenties. Met deze beredenering zouden werkgevers mij ook maar niet mogen weigeren.
Dit column is niet bedoeld voor ‘iedereen’ met een beperkingen, maar voor mensen die het onmogelijke wensen. Moeten wij daar als onderwijsinstelling actiever mee gaan handelen, ja. Waarom? Omdat zo’n leerling ná vijf jaar óók voor de onderwijsinstelling hoge boetes gaat opleveren. Daarna moeten sommige mensen goed voorgelicht worden en beschermt worden voor iets wat gedoemt is om te falen.
Niemand staat een leerling in de weg om alsnog een studie te gaan doen, tegen beter weten of advies in. Maar dat betekent niet dat een onderwijsinstelling, juist met de komst van de langstudeerboete mensen niet pro-actief moeten adviseren.
Daarnaast beschikt het HR over jarenlang ervaring op gebied van opleidingen en advisering en worden genoeg faciliteiten geboden om leerlingen die een ‘beperking’ hebben of meer steun nodig hebben te helpen. Maar we verrichten geen wonderen. En dat is de kern van deze column.
Ik vind het grootste gedeelte van de reacties hierboven enorm overdreven. Natuurlijk vind ik dat je iedereen een kans moet geven en ik denk / weet eigenlijk wel zeker dat iedereen een ‘beperking’ heeft. Maar een werknemer van de kustwacht met een angst voor water, wil je niet hebben. Je zal ook geen vliegtuig instappen als de piloot vliegangst heeft. Zo vind ik dus ook dat je studenten die alleen de onderste laag van de basis van hun vak beheersen niet voor een klas moet plaatsen, ik hoor altijd de docenten (zowel op de HR als op mijn stage scholen) zeggen dat je als docent een niveau hoger moet zitten dan de leerlingen waar je op dat moment les aan geeft. Het zal denk ik ook erg lastig worden voor iemand die zijn/haar havo heeft gehaald met behulp van audioapparatuur om een toets na te kijken, vooral als het gaat om een vak waarin veel geschreven moet worden.
Het probleem is dat je er ook goed naast kunt zitten. laat ik even als voorbeeld mijn man nemen, die ook dyslexie heeft. Hij haalde pas op zijn 20e (!) de havo. Hij heeft vervolgens de lerarenopleiding met twee vakken en de kunstacademie tegelijk succesvol afgerond, en is schrijvend journalist, fotograaf en (een hele goeie) docent mbo-hbo geworden, Niemand geloofde in hem, maar hij werd er alleen maar volhoudender van. Ik bedoel maar.
Tweede voorbeeld: goeie vriend zat op de mavo in De Lier, moest bijna naar een niveau lager, omdat de talen een ramp waren. Met pijn en moeite zijn vwo toch nog weten te halen. Is gepromoveerd ondertussen, heeft 4 jaar in Londen gewerkt als wetenschappelijk medewerker, en gaat volgende maand in Marseille beginnen als universitair docent, in het Frans. Hij is zijn voormalig docenten, die nooit in hem geloofden, ver voorbij gestreefd. En het is nog een leuke kerel ook. Dus kijk uit met te snel conclusies trekken mensen.
Nofmaals, iemand die dyslexie heeft, is niet hetzelfde als iemand met plankenkoorts en sociale beperkingen die dan alsnog maar docent wilt worden want iets anders kon ze niet vinden en ze was ‘goed’ in Engels.
Dyslexie hoeft niet persé een studievertraging op te leveren. Sterker nog er zijn genoeg mensen die met dyslexie kunnen omgaan.
Daarnaast, ook jouw man heeft dus advies gekregen, dat niet gevolgd. Er staat toch ook nergens in de column dat we de deur moeten dichtgooien? Er staat dat we actiever moeten zijn in het ‘adviseren’ — adviseren, nogmaals, adviseren van mensen. Niet het weigeren van mensen. Daarnaast kan jouw man net zo goed een uitzondering op de regel zijn. Dat is leuk, dat is bewonderlijk maar voor hem zijn er wel vijf anderen die drie jaar studieschuld hebben omdat zij ‘niet’ dat eerlijke advies hebben gekregen.
Kortom, jij ligt de nadruk teveel op iets wat er niet is, en niet eens is genoemd. Het weigeren van leerlingen, nergens in de column wordt hier maar een woord over gerept.
Maar toch blijf je het aanhouden. Daarnaast, ook met een veel lovende student kun je ernaast zitten. Daarnaast biedt het HR genoeg mogelijkheden om mensen met dyslexie te ondersteunen. En dyslexie is toch wel iets heel anders dan iemand die niet eens over één competentie beschikt die je nodig hebt om docent te worden. Niet alles is aan te leren. En ja, misschien zit een opleiding ernaast, dat is toch geen probleem? Want je wordt niet geweigerd!
Je probeert hier twee compleet verschillende beperkingen met elkaar te vergelijken. Of heb jij ook voor je man al zijn studieboeken doorgelezen? Ik bedoel maar.
Wat mij opvalt is de slordige logica die in de vele reacties op artikel van Anne-Marit worden gegeven, inclusief de reactie van CvB-lid Gerard van Drielen. Zo zit de zaak in elkaar:
Je hebt potentiële studenten die 100% beperkt zijn om een HBO-studie te doen en potentiële student die dat geheel niet zijn. Daar tussenin bevindt zich de groep studenten met gedeeltelijke beperkingen. Uit/over de laatste groep komen op deze site veel reacties. Ook Gerard van Drielen neemt het voor hen (terecht) op.
Maar Anne-Marit heeft het natuurlijk niet over die middengroep of over de onbeperkten. Zij praat over de studenten die tegen die 100% aanzitten (‘olifanten vliegen niet’). Wie kan het er nu mee oneens zijn dat deze groep studenten een HBO-opleiding moet worden ontraden? En dat geld, personeel en organisaties daarvoor moet worden vrijgemaakt? De reacties gaan dus in op wat zij in het geheel niet beweert….
Ik vind het een beledigend stuk en kon er ook niet om
Lachen. Al zou het waar zijn, dan nog zijn er betere manieren om dit te verwoorden.
Ik ben het eens met de reactie, komt een docent bij de hoge school die een colum gaat schrijven, maar
Misschien moet ze
Er nog maar eens over nadenken of dat haar ding wel is!
Ik vind het een beledigend stuk en kon er ook niet om
Lachen. Al zou het waar zijn, dan nog zijn er betere manieren om dit te verwoorden.
Ik ben het eens met de reactie, komt een docent bij de hoge school die een colum gaat schrijven, maar
Misschien moet ze
Er nog maar eens over nadenken of dat haar ding wel is!
@ Rebecca, Misschien moet je nog eens nadenken over reacties posten je ding is.. Blijkbaar is het moeilijk om het gewoon netjes 1x te doen? Mogelijk zijn de columns in de boekjes die jij leest altijd grappig bedoelt, maar dat is zeker geen vereiste. Het feit dat deze column dus niet grappig was komt, omdat het onderwerp serieus is.
Hoewel ik je punt begrijp, schrik ik van je boodschap. Ik hoop dat je het bewust een beetje hebt overdreven om je punt te maken en dat je mening genuanceerder is. Dit is exact waar veel ouders met een kind met Down tegen aan lopen wanneer ze in gesprek willen met een reguliere basisschool. De woorden ‘samen’ ‘mogelijkheden’ en ‘inclusie’ zijn hierin erg belangrijk. Laten Leerkracht en leerling (of ouders van) met elkaar in gesprek gaan en kijken naar beider behoeften en mogelijkheden. En laten we stoppen met denken in beperkingen. Zo lang dat niet gebeurt krijgen kinderen zoals mijn oudste niet de kansen die ze verdienen.
Dat is toch juist de bloemlezingwijsheden die voor dit soort problemen zorgen. We moeten juist denken in beperkingen.. Het woord beperking (wat een kind met Down heeft) zorgt er voor dat er bepaalde dingen niet kunnen. De kunst is om te zoeken wat wel kan.. Niet om te vechten om tegen je eigen beperking aan te blijven stoten zonder een stap verder te komen.
Het denken in beperkingen (en iedereen heeft beperkingen) brengt een mens niet ver. Helaas is het de cultuur hier in nl. Zowel in het onderwijs als op de werkvloer wordt er gekeken naar wat niet goed gaat om daar vervolgens aan te moeten werken. Het van de andere kant benaderen zorgt ervoor dat talenten boven komen die anders verborgen zouden blijven. Uitgaan van je eigen kracht en creativiteit en juist de krachten ontwikkelen.
Vertel mij dus niets over het vechten tegen beperkingen, want de enige beperkten zijn de mensen die vooraf al een stigmatiserend beeld hebben over ‘etiketjes’ zonder naar het mens en zijn kunnen te hebben gekeken.
Opvallend hoeveel taalfouten er in de reacties zitten. Hopelijk geen indicatie van het niveau van de (LERO-) student
Door het ontkennen van beperkingen kun je nooit je mogelijkheden inschatten. Het heel graag willen is niet de oplossing. Een beetje relatiteit en gezond verstand zou een hoop mensen helpen.
Eerste en laatste column mag ik hopen?
Beste AB, het gaat niet om het ontkennen van beperkingen, maar om het benadrukken van je talenten en je daarop richten. Glas half vol / half leeg. Niet stram in protocollen en standaard leesmethoden blijven denken, maar creativiteit gebruiken om het beste uit de mens te halen. En kinderen en jong volwassenen zijn daar vaak erg goed in. Praat eens met ze ipv ze al weg te stoppen voor kennis te hebben gemaakt. Dát zou een hoop mensen pas helpen.
Het is merkwaardig en opvallend dat met name de mensen die negatief zijn over de column de Nederlandse taal slecht beheersen. Dit zijn mensen die de opleiding voor leraar volgen !!!!
Ik kan dit niet rijmen. Het is toch vanzelfsprekend dat iemand die blind is geen taxichauffeur kar worden? Veel reakties zijn overigens bepaald kwetsend en vele, zoals van een zekere Tefke, nauwelijks terzake doende. Bezint voor u begint.
Rebecca, begrijp je de essentie van een column wel??
Het is een manier om mensen aan het denken te ztten.
En dat is niet direkt afhankelijk van eens of oneens.
@Tefke Danijs
Het gaat op deze site niet over kinderen met Down.
U heeft de essentie niet begrepen.
nDe politieke correctheid die verder gaat dan zou moeten is weer duidelijk in de reacties. ‘Je mag niet zeggen dat iemand iets niet kan! Iedereen is gelijk!’ Nee. Iedereen is gelijkwaardig, maar niet iedereen is gelijk. Als iemand iets niet aan kan, is het beter om hier zo snel mogelijk achter te komen. De voorbeelden in de column vind ik erg duidelijk. En op de reacties die zeggen dat Dombo een voorbeeld is van een olifant die wél kan vliegen; Inderdaad. En Dombo is een sprookje. Net zoals dat het een sprookje is dat iemand zonder communicatieve vaardigheden en talent voor talen een goede Frans docent zou zijn. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen in de ‘risico groep’. Echter, het is wel verstandig dit soort gevallen goed te bespreken. Het gaat niet om alleen het geld zoals ik sommige mensen hier zie zeggen, maar het gaat erom dat het zonde is van de tijd en moeite van zowel de docenten als de studenten zelf. Kijk hoeveel instroom er is en vergelijk dit met de uitstroom. De laatste groep is een stuk kleiner. Ik ken mevrouw Dannijs goed, want ik heb zelf les bij haar gehad. Ze is totaal niet hard en harteloos tegen studenten die problemen helpen. Sterker nog, ik heb zelden een docent zo betrokken gezien bij haar studenten en zoveel moeite zien doen om wat voor problemen dan ook voor studenten op te lossen. ‘praat eens met studenten, want dat zou ze helpen’ zie ik mensen hier zeggen. Geloof me, dat doet de Columniste in kwestie absoluut. Maar ergens is er een grens. Als iemand iets simpelweg niet kan, dan is er nog zoveel over te praten, dan zijn er nog zoveel kansen te geven, maar dan gaat het gewoon niet. Niet iedereen valt binnen de standaard enz. enz. Klopt. Maar daar gaat het hier helemaal niet om. Maar zoals het voorbeeld van de jongen die techniek wil doen in de column, is het niet duidelijk dat dit onverstandig is? Zoals in de column staat, natuurlijk zijn er mensen die een beperking hebben en natuurlijk is hier rekening mee te houden met peercoaches etc. Maar er is een verschil tussen een beperking en een onoverkombaar probleem.
Persoonlijk ben ik het grotendeels eens met de column. Ik denk ook niet dat het gaat over mensen met een beperking, maar over de keuze die men maakt.
Een nieuwe student aan de lerarenopleiding heeft nooit les gehad in het vak dat hij koos. Op VMBO heeft hij dit vak nooit gevolgd, en tijdens zijn technische opleiding op het MBO ook geen kennis opgedaan. Toch vindt hij het lesgeven erg leuk, dus vandaar zijn keuze om deze opleiding te starten. Hij is bijzonder gemotiveerd en wil met behulp van peercoaches keihard aan de slag. Als student in een hoger jaar aan dezelfde opleiding denk ik dat ik uit ervaring kan spreken, en mag zeggen dat deze jongen het erg zwaar gaat krijgen. De opleiding gaat ervan uit dat je een basis hebt, en borduurt daar op voort. Ben jij beperkt in je kennis, dan is het misschien handig om van te voren al af te vragen of je wel de juiste keuze maakt. Zoals al eerder geschreven werd is de uitval in het eerste jaar het grootst. Wij zijn in het eerste jaar 35 studenten ‘kwijtgeraakt’ omdat ze de opleiding toch te zwaar vonden, het toch niet hun ding was, of omdat ze toch niet voor de klas wilden komen.
Het is zonde van je eigen tijd, je eigen geld etc. Zeker met oog op de langstudeerboete.
Ik zou het persoonlijk erg rot vinden als men nu al ziet dat de opleiding niks voor mij is, maar men dat niet zegt, omdat ik wel mijn vakken haal. Iemand die goed is in leren, zijn opleiding haalt, kan nog zo ongeschikt zijn voor het beroep wat hij kiest. Als ik daar zelf over een paar jaar achter kom, heb ik een gigantische studieschuld, en vanwege de langstudeerboete geen kans meer om een nieuwe opleiding te doen. Deze is onbetaalbaar, maar had wel veel beter bij mij gepast..
Je mag het natuurlijk oneens zijn met alle meningen waar je het mee oneens wilt zijn. Maar het probleem is dat mensen de column (en Anne-Marit persoonlijk) aanvallen op dingen die ze helemaal niet zegt.
A)
(1). Er zijn studenten met een beperking die lastig kan zijn voor de studie.
(2). Bij sommige studenten is deze beperking van een dusdanig niveau dat bepaalde studies praktisch onhaalbaar zijn.
(3). Als (2), dan is het af te raden om de studie in kwestie te volgen en is het verstandig om een student een andere studie te adviseren.
(4). Er zijn peercoaches etc. voor studenten uit (1), zodat ook studenten die het wat moeilijker hebben, een studie goed kunnen afronden met net dat zetje in de rug.
Dat is ongeveer de structuur van het argument in de column.
Maar als je de reacties leest, zie je dat mensen dit, zeer onterecht, gelijk stellen aan:
B)
(1). Er zijn studenten met een beperking die lastig kan zijn voor de studie.
(2). Deze studenten mogen niet studeren op welk regulier onderwijs dan ook.
Dat is mijn probleem. Dat mensen het oneens zijn met A(3), prima, dan is dat een mening. Maar als mensen A gelijk stellen aan B, dan lezen ze niet goed en is er geen sprake van ‘de meerderheid vindt dit en heeft gelijk’. Blijkbaar leest de meerderheid niet goed, is emotioneel aangedaan ‘want die arme beperkte studenten’ en reageert aanvallend. Sommige reacties zijn ronduit absurd en dat stoort mij zo.
Doe de volgende maar over docenten die het niet kunnen…
Beste studenten Ik citeer vrij naar Clint Eastwood: A (wo)man’s got to know his/her limitations
Een column is een kort stukje proza waarin de auteur (columnist) spits en uitdagend zijn mening ventileert.
Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Bron: Wikipedia.
Anne-Marit, je bent een geboren columniste!
Anne Marit heeft volkomen gelijk!!!! Er zijn maar weinig studenten die een beroep kiezen dat aansluit op de opleiding die zij hebben gevolgd. Zelf ben ik ook docente en helaas kom ik regelmatig leerlingen tegen die een opleiding hebben gekozen dat absoluut niet in hun straatje past.
Een betere voorlichting voordat ze beginnen aan de opleiding zal veel baat hebben. Hoe wil je als docent op een middelbare school overleven als niet eens in een groep durft te spreken?!?!?!
Met behulp van je vader je MBO werkstukken maken….. gaat hij je ook helpen als werknemer bij Unilever?!?!?!!?
Anne marit je hebt groot gelijk!!!! Misschien moet de HRO denken aan een determinatie voor bepaalde opleidingen?!?!?!
“No person has the right to rain on your dreams.”
Niemand (ook de Hogeschool niet) het recht heeft om je af te wijzen voor een opleiding voordat je jezelf niet hebt kunnen bewijzen. Het gaat er toch om jezelf te ontwikkelen en te overtreffen? Daarnaast heeft een startende student een doel voor ogen wanneer hij/zij start met een opleiding. Je wilt je diploma halen en aan het werk gaan. Een gemiddelde student met of zonder beperking zal gaandeweg belemmeringen ondervinden. Dat lijkt mij heel normaal aangezien een studie juist daar om draait. Leren, leren en leren tot de eindstreep en dan de welverdiende diploma op zak te hebben. Iedereen verdient een kans, daarvoor hebben we als het goed is ook een BSA(negatief of positief bindend studieadvies) in het leven geroepen. Studenten die niet in staat zijn de studiepunten te halen zullen bij een negatief bindend studieadvies van opleiding moeten veranderen. Laten we het daar maar bij houden.
Tot slot heb ik als peercoach van het Powerplatform genoeg studenten (met een functiebeperking) gezien die de opleiding gewoon netjes doorlopen.