Zestig banen voor mensen met een arbeidsbeperking op de HR
Gepubliceerd: 19 November 2015 • Leestijd: 2 minuten en 9 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Op de Hogeschool Rotterdam worden de komende acht jaar zestig werkplekken voor mensen met een arbeidsbeperking gecreëerd. Er wordt momenteel gekeken waar de extra handjes kunnen worden ingezet.
‘Vacatures zijn er niet, die moet ik maken’, vertelt Dorien van Noort. Ze is jobcarver bij Pameijer, een organisatie die kwetsbare mensen aan een zinvolle dagbesteding helpt, en ondersteunt de Hogeschool Rotterdam in haar doel om de banen te scheppen. Collegevoorzitter Ron Bormans vindt het belangrijk dat de HR haar verantwoordelijkheid neemt: ‘Wij vinden het onze maatschappelijke plicht om ons in te zetten voor kwetsbare groepen die extra steun nodig hebben bij het vinden van een passende baan.’
Prullenbakken legen
De banen die de komende jaren binnen de hogeschool worden gecreëerd, staan los van de dertien Pameijer-cliënten die nu op de locatie Museumpark aan het werk zijn. Dit zijn werkervaringsplaatsen waar mensen met een lichte lichamelijke, verstandelijke of psychische beperking leren hoe het is om (weer) te werken. De huidige werknemers worden door de leerwerkcoach van Pameijer op de hogeschool begeleid en staan niet op de loonlijst. Als het werken goed bevalt en ze zelfstandig kunnen functioneren, kunnen ze wel solliciteren op een van de nog te creëren banen. Van Noort: ‘Het huidige project op de hogeschool is een mooie kweekvijver vanwaaruit mensen veilig kunnen doorgroeien.’
‘Het project is een kweekvijver van waaruit mensen veilig kunnen doorgroeien.’
Zestig banen op de HR lijkt veel, maar Van Noort voorziet geen problemen: ‘Ik probeer taken af te splitsen bij huidige werknemers die het al druk genoeg hebben. Zo zijn cliënten van Pameijer aan het werk in de catering en bij de facilitaire dienst. Ze smeren bijvoorbeeld broodjes, legen prullenbakken of geven planten water. Als ik dat soort klussen afsplits, kunnen medewerkers zich volledig focussen op waarvoor ze zijn opgeleid en hebben wij een extra baan gecreëerd voor iemand met een beperking. Er is dan ook nooit sprake van verdringing van het vaste personeel.’
De eerste baan
De Pameijer-jobcarver onderzoekt de werkprocessen op vier locaties en kijkt of er banen gemaakt kunnen worden. Zo is er al een mogelijkheid gevonden bij het Instituut voor Gezondheidszorg op de Rochussenstraat. Van Noort: ‘Bij dat instituut was er vraag naar ondersteuning bij de uitleen van studiematerialen. De werkzaamheden zijn relatief eenvoudig en er is vriendelijk personeel dat een nieuwe collega kan begeleiden.’ Er wordt geprobeerd deze baan te vullen met Pameijer-cliënten en mensen die bij het WerkgeversServicepunt Rijnmond geregistreerd staan als werkzoekend.
Solliciteren op een garantiebaan (zie kader) gaat via een normale procedure. Van Noort: ‘Ik stel in samenwerking met een manager een vacature op en daar kan door mensen met een arbeidsbeperking op worden gesolliciteerd. Als er geen match is, zetten we de vacature uit bij een van onze partners.’ De betaling van de nieuwe werknemers is wel iets anders dan normaal. Er zijn namelijk allerlei werkgeversregelingen zoals loonkostensubsidie en premiekortingen die voor de werkgever aantrekkelijk zijn.
Tekst: Tosca Sel
Fotografie: Hans Reitzema
De banen worden gecreëerd in het kader van de Wet banenafspraak en quotum arbeidsbeperkten uit het sociaal akkoord van april 2013 waarin de overheid met de werkgevers afsprak dat er voor 2027 in heel Nederland 125.000 ‘garantiebanen’ vervuld moeten worden, banen voor werknemers die net iets meer begeleiding nodig hebben dan anderen. Voorheen werkten deze mensen bijvoorbeeld in de sociale werkplaats.
Ik vond het fijn om die leuke mensen te zien. Het is me opgevallen dat ze het werk met veel plezier doen. Het geluk straalt ervan uit. Mooi om te zien dat de Hogeschool ruimte beidt voor ieder soort mens. Mooi idee om dat in samenwerking met Pa Meijer te doen. Ik zie graag dat ze meer taken en verantwoordelijkheden krijgen. Het blijkt ook dat het niet veel uitmaakt wat voor geestelijke of fysieke beperking iemand heeft. Ieder heeft de behoefte om ervaring op te doen en met andere mensen leert samenleven/ en werken.