Maandag stonden de Hogeschool Rotterdam en de geschorste directeur van de Rotterdam Business School tegenover elkaar in de rechtbank. De hogeschool eist het ontslag van de RBS-directeur, omdat hij vanuit zijn eigen bv voor ruim 100.000 euro aan de hogeschool factureerde. Er is geen bewijs dat het geld is uitgegeven aan marketing en werving van studenten in Zuid-Amerika, zoals de directeur beweert. Bovendien factureerde hij zonder dat de hogeschool wist dat hij voor de HR actief was in Zuid-Amerika.

De hogeschool eist ontbinding van zijn arbeidscontract zonder vergoeding, vanwege ‘ernstig verwijtbaar handelen’.

‘Uit een oude sok’

Wat is er gebeurd? Sinds 2013 stuurde de directeur vanuit zijn bv, waarvan hij enig bestuurder en aandeelhouder was, 28 facturen naar de hogeschool voor in totaal 100.000 euro. De directeur zegt dat hij voor dat geld werkzaamheden (marketing en werving) liet verrichten in Zuid-Amerika. Het grootste deel werd in 2014 en 2015 gefactureerd. De werkzaamheden zouden worden gecoördineerd vanuit Costa Rica, en hebben zich volgens de directeur uitgestrekt over Bolivia, Peru, Colombia en Mexico.

De directeur ontving het geld in Nederland op zijn bv omdat hij de werkzaamheden uit zijn eigen zak in Costa Rica betaalde, ‘uit een oude sok’. Het doel zou zijn geweest om studenten uit dit deel naar de Hogeschool Rotterdam te laten komen, specifiek naar RBS.

De facturen werden door de directeur zelf opgesteld, op zijn computer van de hogeschool, bleek uit onderzoek van een bedrijfsrecherchebureau. Of de directeur ook daadwerkelijk voor een ton werkzaamheden liet verrichten, kon niet worden vastgesteld. Facturen of bankafschriften van die activiteiten kon hij niet overleggen. De directeur had ter verdediging slechts een paar bonnetjes ingeleverd van een kop koffie met apfelstrudel in een hotel en een koffie met water van de Blue Bay Club.

Contant betaald

De directeur stelde tijdens de zitting dat zakendoen in Midden-Amerika nou eenmaal niet te vergelijken is met zakendoen in West-Europa. Hij voegde daaraan toe dat hij in Zuid-Amerika in contanten betaalde om de hogeschool bankkosten en internationale transactiekosten te besparen. Ook kon hij op deze manier de lonen van zijn medewerkers lager houden.

5.000 euro naar volleybalclub

Dan was er ook nog een bedrag van 5.000 euro aan sponsoring van een volleybalvereniging in Wateringen. Een vereniging waarvan de directeur sinds 2014 bestuurder is en waar zijn kinderen spelen. ‘Belangenverstrengeling in optima forma’, vond de hogeschool. De directeur: ‘Sponsoring hoort er gewoon bij als je je instituut bekend wilt maken. Ik mocht dat zelf bepalen’.

En er was een werkreisje naar Berlijn, samen met het gezin van de directeur. Hij gaf een paar honderd euro uit aan hotel en autohuur en verwachtte dat de kosten daarvan op zijn salaris zouden worden ingehouden. Toen dit niet gebeurde, verzuimde hij aan de bel te trekken.

De hogeschool bestempelt de werkwijze van de directeur als fraude.

De advocaat van de directeur is het daar niet mee eens. ‘Meneer moet nog een heel groot bedrag verantwoorden, dat is duidelijk, maar de conclusie dat hij het geld in zijn eigen zak heeft gestoken, is veel te kort door de bocht.’ Hij kan het bewijs niet leveren omdat hij, sinds hij op non-actief is gesteld, geen toegang heeft tot zijn mails, bestanden en telefoonnummers, zo voert de verdediging aan.

Contactpersoon in gevangenis

Met dat bewijs had zijn contactpersoon uit Costa Rica dan maar moeten komen, vond de rechter. Dat kon niet, antwoordde de directeur, omdat ‘deze sinds april in de gevangenis zit en om die reden onbereikbaar is’. En daarom heeft de directeur meer tijd nodig om zijn verhaal te kunnen onderbouwen. Stellig beweerde hij dat hij ‘geen eurocent in zijn eigen zak heeft gestoken’.
Zijn advocaat erkende dat ‘meneer niet goed heeft gehandeld. Hij ziet in dat hij het vertrouwen heeft beschaamd en zal hard moeten werken om het vertrouwen te herstellen.’

Daarvoor is het te laat, reageerde collegevoorzitter Bormans, die zei niets te weten van de Zuid-Amerikaanse activiteiten van de directeur. ‘Dat was een complete verrassing. Wat er is gebeurd, heeft zich buiten de radar afgespeeld. Wij hebben procedures om dit te voorkomen, maar we zijn door de directeur op het verkeerde been gezet. Dit is een volstrekt onverantwoorde manier om met gemeenschapsgeld om te gaan. Zelfs als de uitgaven gedekt zouden zijn, is er geen terugkeer mogelijk. Het vertrouwen is daarvoor te ernstig geschonden.’

Om de tuin geleid

De rechter vroeg zich meermaals af hoe dit zo lang onopgemerkt kon blijven. De hogeschool stelde dat ze simpelweg om de tuin is geleid. ‘Als organisatie mag je erop vertrouwen dat facturen correct zijn’, zei de advocaat van de hogeschool. ‘Elke directeur geniet een zekere mate van vertrouwen en dat kreeg deze directeur ook.’ Maar kan dat twee jaar doorgaan, vroeg de rechter zich af, met zulke bedragen? ‘Dan moeten er toch op enig moment vragen worden gesteld?’

Die vragen werden uiteindelijk pas gesteld in de periode mei-juni van dit jaar, toen de directeur verschillende keren ziek was. In deze tijd nam de andere directeur van RBS (er zijn er twee) de honneurs waar. Zij werd geconfronteerd met een nieuwe factuur voor een sponsorbetaling van de volleybalclub van opnieuw 5.000 euro. Deze uitgave kon ze niet plaatsen en vanaf dat moment is het balletje gaan rollen. Het college liet onderzoek doen door een bedrijfsrecherchebureau en schorste de directeur gedurende dit onderzoek.

De hogeschool stapte niet alleen naar de kantonrechter om de arbeidsrelatie te beëindigen, maar deed ook aangifte bij de politie. De zaak ligt inmiddels bij de officier van justitie.

De kantonrechter doet binnen een maand uitspraak.

Tekst: Dorine van Namen
Illustratie: Jarek van Dalsen