Wat deden jullie in Kaapverdië?
‘Onze minor ‘International Cooperation and Sustainable Development’ bestond uit twee delen: in het eerste deel werk je aan vraagstukken uit New York, Brazilië of Kaapverdië en in het tweede deel voer je een onderzoek uit op locatie. Jorge en ik gingen met vijftien andere studenten naar Sal in Kaapverdië. Daar kwamen we erachter dat een groot deel van de bevolking geen toegang had tot alle basisbehoeften. Ze hadden gewoon geen sanitair. Dit zagen wij als een urgent probleem en we hebben in overleg met de begeleiders gekozen om hiermee door te gaan.’

En, wat hebben jullie daar kunnen onderzoeken?
‘We hebben onderzoek gedaan naar omstandigheden in de wijk en de factoren die hier invloed op hadden zoals het klimaat, de overheid en de bewoners. Door de sloppenwijken verschillende keren te bezoeken en met de bewoners te praten, hebben Jorge en ik kans gezien om het leven van krottenwijkbewoners te verbeteren. We hebben toiletten ontworpen die passen bij de omgeving en bij de wensen van de bewoners: composttoiletten. We hebben een toilet gedoneerd aan een gezin en zij maken er nu gebruik van. Het bevalt ze goed en wij krijgen mails van partijen die geïnteresseerd zijn om de toiletten op meerdere plekken te kunnen introduceren.’

Waarom heb je gekozen voor een minor in het buitenland?
‘Projecten in het buitenland (vooral ontwikkelingslanden) geven een heel nieuwe uitdaging. Waar het in Nederland vaak gaat om het optimaliseren en vervangen van bestaande systemen, zijn deze systemen in ontwikkelingslanden vaak nog helemaal niet aanwezig. Hierdoor is het mogelijk om met kleine, meestal technisch eenvoudige middelen voor een grote verandering te zorgen. Ik had nooit gedacht een resultaat te kunnen leveren dat zo positief ontvangen zou worden.’

Wat was de grootste cultuurschok?
‘De grootste cultuurshock waren de krottenwijken. Ineens zie je met je eigen ogen de beelden zoals je ze weleens gezien hebt op National Geographic. De huizen bestaan uit pallets, golfplaten en met wat zoekwerk is er soms nog wat metselwerk te vinden. Kinderen rennen hier op blote voeten door de straten die vol liggen met troep. Moeders staan in de rij voor een jerrycan gevuld met ‘drinkwater’. In de wijk overheerst de geur van rottend afval. De wc’s die door de overheid zijn geplaatst, worden zelden gebruikt. Per bezoek moet betaald worden en daar is simpelweg geen geld voor. In plaats daarvan zoeken ze een plekje net buiten de wijk op, waar ze hun behoefte doen. We hadden verwacht dat de omstandigheden iets beter zouden zijn.’

Heb je tips voor studenten/medewerkers die naar Kaapverdië willen?
‘Het is handig om voor vertrek of tijdens het verblijf een klein beetje de taal te leren. Niet alleen kom je dan makkelijker binnen wanneer je iets moet vragen of regelen, ook vinden de inwoners het erg leuk als je een paar woorden spreekt en zal het sneller een band scheppen. De bevolking op het eiland is heel open. Als ze weten dat je voor een langere tijd op het eiland verblijft, gaan ze graag met je om en nodigen ze je graag uit bij hen thuis. Locals hebben ons ook geholpen bij het kopen van de benodigde materialen voor het bouwen van ons toilet. Omdat voor toeristen vaak een hogere prijs wordt gerekend, heeft ons dit veel geld bespaard.’

Tosca Sel