‘Er komen zo’n tweehonderd mensen bij, voornamelijk docenten’, vertelde collegevoorzitter Ron Bormans in de vergadering van de centrale medezeggenschapsraad (cmr). ‘Dat gaat leiden tot een gunstigere student-docentratio.’ Met andere woorden: kleinere klassen en docenten die meer tijd krijgen voor het begeleiden van studenten. Dat zou moeten bijdragen aan een hoger studiesucces.

Ontlasten van professionaliserende docenten

Maar wat als de extra docenten door de huidige krappe arbeidsmarkt niet of nauwelijks te vinden zijn? Die docenten zijn namelijk ook nodig om de huidige docenten te ontlasten. De laatste groep wordt – als onderdeel van de kwaliteitsafspraken – ‘onderworpen’ aan professionalisering. ‘Het aantrekken van docenten is een grote opgave’, moest Bormans toegeven.

De professionalisering van docenten is een van de kwaliteitsafspraken die het hbo dit voorjaar heeft vastgelegd. Hogescholen en universiteiten krijgen de komende jaren geld dat is vrijgekomen door de invoering van het leenstelsel. Dit geld moet worden ingezet voor intensiever onderwijs, betere begeleiding van studenten, goede onderwijsfaciliteiten, professionalisering van docenten, studiesucces en talentontwikkeling.

In het voorlopige stuk dat door het collegebestuur over de kwaliteitsafspraken was opgesteld, werd in de ogen van cmr-lid Patrick Luijten nog te weinig benadrukt dat het te besteden geld van de studenten is. Luijten: ‘Er is niet diep genoeg ingegaan op de wensen van de eigenaren van het geld, de studenten. We willen graag gewaarborgd zien dat het geld ingezet wordt voor de kwaliteit van het onderwijs.’

Zorgvuldig omgaan met geld

Bormans stelde dat het collegebestuur zich daar juist sterk van bewust is. ‘Het geld komt van het leenstelsel en in Rotterdam vonden wij het leenstelsel al niet in het belang van de studenten. Juist daarom proberen wij zorgvuldig met dat geld om te gaan.’

Om die reden hebben niet alleen het collegebestuur en de cmr zich over de besteding van het geld gebogen, maar ook de instituutsdirecteuren en de instituutsmedezeggenschapsraden (imr’en). Bormans: ‘We hebben de plannen decentraal laten maken door de directeuren die erover met hun imr in gesprek konden.’

Rol van imr behoorlijk beperkt

Bij sommige instituten bleek de rol van de imr behoorlijk beperkt, klaagde Luijten. ‘Ik had liever gehad dat de imr’en in eerste instantie in staat gesteld zouden worden om de plannen te maken. Nu was het te veel de directie die het bij de imr heeft neergelegd.’

Bormans moest erkennen dat de gesprekken over het leenstelselgeld niet bij elk instituut even goed gelopen zijn. ‘Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn en je mag elkaar de waarheid zeggen. Maar ik hoop wel dat de gesprekken respectvol en uitnodigend zijn geweest.’

Tekst: Jos van Nierop
Illustratie: Evi Penders