Voor het themanummer over afval gingen we met handschoentjes aan op onderzoek uit. Wat zit er in die prullenbakken en wat vertelt het over ons? Profielen -beeldredacteur Demian Janssen en fotograaf Frank Hanswijk keerden vuilnisbakken op Museumpark binnenstebuiten. Ga met je muis over de vondsten om te lezen wat hun fantasie ermee deed.
Mythos, een rangschikking van acties oftewel: het verhaal. Pathos, het leed dat de acties in gang brengt. Logos, de drager van het verhaal in woord, beeld, discussie. Het 4e post-it’je kan alleen maar Nomos zijn: de culturele en sociale context waarin het verhaal wordt ervaren. Dit zijn de bouwstenen van de grootste literaire werken en blijkbaar ook van deze presentatie.
Wie heeft per ongeluk het ruimtetijdweefsel weggegooid? Ik had het nog ergens voor nodig.
De onbedwingbare neiging van alles dat leeft om te verbuigen en hervormen.
Archeologen hebben op het Indonesische eiland Sulawesi een naar schatting 45.000 jaar oude grottekening gevonden. In diezelfde grot: kalkstenen restanten van wat alleen maar een kantoortuin geweest kan zijn. Onderin een van de prehistorische pedaalemmers een bijna perfecte afdruk van een doosje Merci. Op dit eiland zijn overigens nooit menselijke resten gevonden. Aliens? Merci, dat jij er bent.
Een vruchtbare SCRUM-sessie. Iemand heeft iets getekend en onderstreept en het lijkt zelfs alsof er meerdere handschriften te zien zijn: een groepsonderneming. Een team. De gehele sessie is netjes opgevouwen voor het in de papierbak verdween, een teken van respect?
Wat het ook is, waar het ook vandaan komt, van wie het ook was, of je nou Frans spreekt of Nederlands of Engels, wat jij er ook aan hebt verder, wat jij ook allemaal denkt te verdienen, wat jij er ook mee zou willen doen, waar jij ook vindt dat het hoort te zijn: S’il vous plait laten liggen! Thanks!
Een dun besmeerde boterham. Haast? Of inflatie? Een oriënterend hapje dat blijkbaar tegenviel, een minimale hoeveelheid brood om je een reden te geven toch naar de snackkraam te gaan.
Hoe kruidig en organisch ook, theezakjes horen zeker niet in het organisch afval. In het zakje zitten plastics die nu met het echte organische afval op de composthoop terechtkomen, waar het plastic vervolgens nog een keer in ons eten belandt.
Hoeveel?! Hoeveel kilo tomaat moet er in de prullenbak verdwijnen voor de wereld leert dat niemand er ooit echt op zit te wachten? Een anderszins heerlijk broodje verpest door een hap koud en nat waar nauwelijks voedingswaarde in zit. De enige reden die ik kan verzinnen is gewicht. Meer tomaat is meer gewicht is meer euro’s. Stop de big tomatenlobby!
Is dat een halve banaan in je broekzak of ben blij dat je op de Hogeschool Rotterdam studeert?
Een pindarotsje, op een knabbel na volledig intact. De spijt springt ervan af. Alsof je ergens in de stromende regen staat en dramatisch een bijna vol pakje sigaretten in de prullenbak gooit, je vuist ten hemel richt en schreeuwt ‘ik stop er mee!’ om vervolgens wroeging te krijgen en een nieuw pakje te kopen zodra je op je bestemming bent aangekomen. Er zitten meer dan 1 pindarots in een doos pindarotsjes.
Vitis vinifera ‘Himrod’ bespaart ons jaarlijks honderdduizenden uren. Niet langer hoeven we met onze nagels als een stel apen het pitje door de schil heen te duwen, om de pitjes vervolgens met een slijmerige druivenpulp aan onze broeken af te vegen of als een soort snotje onopvallend de wereld in te schieten. De pitloosheid van de druiven brengt iedereen samen: genoeg groen voor de gezondheidsfreak, genoeg suiker voor de snoeptweaker. Zet een doosje druiven op je bureau en zie het in mum van tijd verorberd worden als een kadaver op de savanne.
Restanten van een ei, diep weggestopt in een 250 grams a4 en een kleffig servetje. Was het uit schaamte? Was het om akelige geurtjes te voorkomen? Artiest onbekend.
Haha bekerception haha snap je wel van die film met die dromen in dromen nu als bekers in bekers. Haha
Een oude wijze man op Youtube legde me ooit uit dat kauwgom een glitch in de simulatie is omdat je er eindeloos op kunt kauwen en je lichaam het niet afbreekt. Door elke zeven jaar een kauwgompje door te slikken word jij zelf een glitch en daarmee ongrijpbaar voor de geest in de computer.
Het is donker als je komt en het is donker als je gaat. Zonneschijn in een zakje, ook nog eens rijk aan vitamines. Dat kunnen we wel gebruiken in de donkere wintermaanden. Is het toeval dat het in een soort infuuszak verkocht wordt? Er gaat een gulzigheid uit van hoe het zakje lijkt te verschrompelen wanneer het leeg is, alsof er niet genoeg zonneschijn in zat.
Een symbiose van hetgeen vervangen is en de vervanger. Met liefde gesmeerde boterhammetjes verworpen en vervangen met een bakje ( ) uit de kantine.
Papieren bordje, het meest gezien op feesten en partijen en in huishoudens waar men een hekel heeft aan afwassen. En terecht, elke minuut dat je afwast krijg je nooit meer terug en is zeven minuten in hondentijd. Als je een uur afwast, is dat zeven mensenuren in hondentijd. Dat is een hele werkdag aan onbetaalde arbeid. Honden zouden er wel een potje van maken, om over het gebrek aan hygiëne maar te zwijgen.
Dit is waar de zelf meegebrachte salade is geëindigd. Is het de volledige salade? Het is wat er in het zakje veldsla paste, dat in ieder geval. Waarom de salade van het bordje in het zakje vegen om het vervolgens in de plasticbak te gooien? Als je de saladeresten tegen het zakje zou afwegen, gebiedt de logica het zakje in de bak ‘etensresten’ te gooien.
Is het terugdoen in het zakje een poging om de cirkel rond te maken? Te eindigen waar het begon?
Of was het terugdoen in het zakje een maskering? Van iets dat eigenlijk niet hoort? Zoals het negeren van een goed voornemen?
Een testament dat leest ‘Ik doe mijn best, maar ik ben ook maar een mens’.
‘Ik kwam pas tot inzicht toen de salade al terug in de zak zat, en toen was het al te laat.’
‘Het voelde zo fout maar ook zo goed. Ik heb niet eens een hap van die salade op.’
‘In plaats daarvan ben ik een broodje kalfskroket gaan halen.’
‘Het was heerlijk en ik zou het zo nog eens doen.’
“Archaeology is anthropology, or it is nothing.” – Vere Gordon Childe. Stiekem heel interessant om afvalhopen van 10.000, 1.000 of 100 jaar geleden of van vandaag door te spitten en hier conclusies aan te verbinden over la condition humaine! Zo, nu heb ik ook 3 talen gebruikt.