Hananjah (tweede van links)

Ik deed mee als lid van de zeegroep en vond het hartstikke gaaf. Twee aan twee duwden we een rek met vissen. Voor het carnaval moest ik zes liedjes leren, in het Engels, het Afrikaans en Zulu/Ghosa. De tocht ging over een parcours van een kilometer, waar we anderhalf uur over deden. Er was veel belangstelling, overal stonden mensen te kijken en er werden veel foto’s gemaakt. En de hele dag door hoorde je natuurlijk de vuvuzela.

En dan de openingswedstrijd zelf: De kliniek was de hele dag open, zelfs ’s middags kwamen de patiënten. We hadden er veel te laat aan gedacht om de kliniek te sluiten en toen hadden we al patiënten ingeboekt. We hadden er ook niet aan gedacht om toestemming te vragen de kliniek te versieren, en zonder toestemming mag je dat niet doen. In de kerk hebben ze ervoor gezorgd dat we een tv-aansluiting hadden.

Uitgestorven
Toen we rond 16.00 uur van de kliniek wegreden, waren de wegen zowat uitgestorven. Zelfs in winkels keken de Zuid-Afrikanen naar de tv. Ze vinden het jammer dat de wedstrijd in gelijkspel eindigde, maar waren trots dat Zuid-Afrika het eerste doelpunt van het kampioenschap heeft gemaakt. Vandaag staat het leven in het teken van DE wedstrijd door ONZE jongens. Hoe dat gaat aflopen weten we vanmiddag.

Tot de volgende keer,
Hananjah