Deze blog heb ik voor jullie geschreven met een brok in mijn keel: ik moest San Angelo verlaten. Mijn nieuwe thuis is nu niks meer dan een goede en fantastische herinnering. Ik kan er niks meer aan veranderen. Het is geen slechte droom, het is werkelijk: Ik ben geen Texaan meer, ik ben een ‘stomme’ toerist uit Nederland!!

Geen geld, geen auto
San Diego. We hebben een auto (Toyota Carolla, hatchback, opa&oma model) gehuurd die zelfs wordt voorgereden. Het enige wat nog moet gebeuren is mijn creditcard-verificatie. Het totaalbedrag is 2250$ en dit vindt mijn creditcard niet oké. Nee natuurlijk niet, welke student krijgt nou zomaar even een limiet van €2000? Ik dus ook niet –> probleem! Dionne en ik kunnen niet gedeeltelijk betalen, niet cash, niet niks.. De tuthola achter de balie heeft een slechte dag en wil die maar al te graag met ons delen, jammer genoeg dus geen auto voor Dionne en Erik. Eenmaal aangekomen in het hotel, ben ik gaan bellen met ABN: limiet kan niet zomaar verhoogd worden en het enige wat ik kan doen is geld op mijn CC zetten zodat ik het als een soort tegoedkaart kan gebruiken. Zogezegd zo gedaan. Hertz opgebeld om de reservering aan te passen en wonder boven wonder heb ik nu een schat aan de telefoon die het zelfs voor elkaar krijgt om ons een korting te geven zodat we de underagefee van $15 per dag niet hoeven te betalen. Ik zeg: ‘Lekker zeg!’
De eerste dag begon uiteindelijk dus goed en we hebben dat gevierd bij de beste Italiaan in Little Italy, San Diego. Eindelijk weer eens een heerlijke Carpaccio op met een iets te zoete witte wijn (hè, toch jammer).

Pirates of the Caribean
De volgende dag zijn Dionne en ik weer teruggelopen naar Little Italy omdat daar een bushalte was. De bus was een echte tourbus waarmee we als echte toeristen door de hele stad zijn gereden. Het was een ouderwetse hop-on, hop-off bus en de hele trip duurde een dikke 2 uur. Na 1 keer rond te zijn gegaan hebben we de tweede keer een aantal stops gemaakt. De eerste stop was bij de haven waar het schip lag aangemeerd dat is gebruikt in de films van Pirates of the Caribean. Een aantal schepen verderop lag de USS Midway, een van de eerste en grootste oorlogsschepen van Amerika. San Diego staat bekend om zijn Navy Seal base, en heeft een onwijs grote geschiedenis als het gaat om marine. Overal in de haven zie je onderzeeërs liggen en andere grote oorlogsschepen. Het is zelfs zo dat de basis die in Honolulu lag, na Pearl Harbor (7 december 1941) is verhuisd naar San Diego!

Pandaberen: echt cool
Donderdag was het de beurt aan de dieren van San Diego Zoo om ons een onvergetelijke herinnering mee te geven. De Zoo die bekend is van Madagascar, is gebouwd in Balboa Park en is echt schitterend! Het is een heuvelachtig gebied met mooie verblijven en schitterende dieren. Hoogtepunt? De polar bears en de panda beren. Ik had nog nooit een pandabeer gezien maar ze zijn echt heel cool (San Diego Zoo staat bekend om het programma dat ze hebben voor deze dieren dus hier stond dan ook een rij om de dieren te kunnen bewonderen).

Marinehistorie
Vrijdag hebben we eindelijk de auto, een gloednieuwe Mazda 3. Ik ben ’s avonds nog even alleen op pad geweest en het was echt schitterend. Zoals ik al zei staat San Diego bol van alle marinehistorie, ook ’s avonds lagen alle oorlogsschepen aangemeerd en de grote gevaarten lagen er erg vredig en onschuldig bij. Veel boten hebben gediend in belangrijke missies en er ligt zelfs nog een boot die ook in Japan is geweest tijdens de Tweede Wereldoorlog… Bizar om te beseffen dat je zo iets tastbaars van vroeger voor je in de baai ziet liggen! Daarna naar de gezelligheid van San Diego op een vrijdagavond. Het was just great! Iedereen was ‘out’, gezellig aan het kroegen en de nodige dure auto’s reden voorbij: Hummer limousine, Ferrari, Maserati, Mercedes C65 amg/S500 Brabus.. Noem het maar op.

Pastoor R. Schubert
Het volgende onvergetelijke moment deed zich voor op zondag… We hebben een dienst bijgewoond in de Crystal Cathedral van pastoor R. Schubert. Het is een schitterende kerk gemaakt van glas, waarbij er in het midden van de kerk een immens groot orgel staat. De kerk bekend van de uitzendingen op RTL 5 op zondagmorgen… ‘Ja’, het programma waar we meestal voorbij-zappen, dat is de kerk! Hoe dan ook, de dienst was aangrijpend en zeker de moeite waard. Orange County is mooi, erg mooi… Een bewijs daarvan is Laguna Beach. Hier hebben we maandag heel de middag ge-chilled en gezond waarbij de wilde pelikanen op een rots in de zee een mooi uitzicht waren. Mensen aan het skeeleren, hardlopen, zonnen, volleyballen.. Het is echt net zo mooi als de plaatjes op Google ons doen vertellen. Schitterende baaien, schitterende strandhuizen, schitterende huizen in de zee: ik wil er wonen!

Doodnormale straat
Na een korte trip naar L.A. zijn we naar Hollywood gereden: Sunset Boulevard! We hadden er ons alles bij voorgesteld: ‘De Amsterdamse PC Hooft’, overal dure auto’s, glamourland, rijke mensen, zien en gezien worden… Niks is hiervan waar. Het is een doodnormale straat waar bijna niemand loopt! Het is gigantisch druk en de straat wordt gedomineerd door de middenklasse auto. Nadat we na een half uur lopen nog steeds niet bij de Walk of Fame waren hebben we maar besloten om de auto te halen en er maar naartoe te rijden. De Walk of Fame is leuk, maar ook niet echt bijzonder… Natuurlijk zie je alle grote sterren (op de grond), maar het is een normale/toeristische winkelstraat, die ook nu weer gedomineerd wordt door druk verkeer. We hebben de nodige foto’s gemaakt bij celebsterren en zijn daarna doorgereden naar het schitterende hoogste punt in L.A.: Griffith Park. Het uitzicht is adembenemend en de weg ernaartoe deed me denken aan zuid-Frankrijk waarbij we de berg opreden als een echte Lance Armstrong: lichte versnelling en goed bochtenwerk.

Nog 34 dagen…
Na 7 dagen reizen vind ik het nog steeds onwerkelijk dat ik nu de bekendste plekken van de wereld zie.. Nu ben ik degene die in Hollywood loop, die in San Diego is geweest, die L.A. kan afvinken, die naar San Francisco gaat, die gaat parachutespringen en die zijn laatste dollars gaat ‘vergokken’ in Las Vegas. Vergeet hiernaast niet alle prachtige parken, badplaatsen, woestijnen, highways en herinneringen die ik nog ga beleven/opdoen/bezoeken.
Nog 34 dagen voordat ik weer in het vliegtuig zit, nog 34 dagen voordat ik weer terug ga naar mijn oude leven, nog 34 dagen de tijd om onvergetelijke dingen mee te maken, nog 34 dagen om er alles uit te halen wat erin zit. En nog maar 34 dagen in het meest fantastische land en nog maar 34 dagen om te genieten. Dus ik stop met schrijven en ik ga nog even verder genieten als jullie het niet erg vinden!

Erik Kleyweg