“Soms voel ik me plotseling weer student . Dit keer was de aanleiding dat ik in het kader van het plannings- en evaluatiegesprek met mijn onderwijsmanager een zelfevaluatie en een POP moest schrijven. En dat laatste moest dan ook nog eens SMART geformuleerd worden..… Na veel zuchten, uitstellen en er zo min mogelijk over nadenken ben ik er uiteindelijk, last minute (of juist ‘just in time’), toch maar eens voor gaan zitten en na een uurtje of drie lag er een geloofwaardige zelfevaluatie en een SMART geformuleerde POP.

En ik ben nog wel studieloopbaancoach van een groep eerstejaars. In die functie vertel ik mijn studenten met regelmaat hoe belangrijk zelfreflectie wel is. Dat je moet nadenken over je eigen presteren, ook als alles goed gaat. Nee, sterker nog: juist als alles goed gaat! Omdat je anders onbewust competent blijft. En dat je juist bewust competent dient te worden. ‘Want anders leer je dus ook niks van de dingen die juist wel goed gaan!’ En dat het maken van een SWOT-analyse daarbij erg nuttig kan zijn, of het maken van een kernkwadrant of het verzamelen van 360 graden feedback om ook de input van je collega’s mee te kunnen nemen.

Nou moet ik toegeven dat ik zelf ook collega-evaluaties had ontvangen en dat ik die met veel interesse had doorgenomen. Want daar had ik zelf niet over hoeven nadenken. Ik kon ze gewoon lezen en zelfvoldaan glimlachend achterover hangen. Complimenten in ontvangst nemen gaat me stukken beter af dan mezelf op de schouders kloppen, zeker wanneer ik vervolgens moet uitleggen wát ik zo goed heb gedaan en hoe het komt dat het goed ging en wat ik eventueel zou willen veranderen, en dat ook nog eens SMART geformuleerd. Dat voelt toch een beetje als straf, zeg maar. Gelukkig is studieloopbaancoaching slechts een onderdeel van mijn werkzaamheden. De hoofdmoot van mijn werk bestaat namelijk uit het geven van Engels. Veelal zakelijk Engels, gerelateerd aan de context van de opleiding met hier en daar natuurlijk ook aandacht voor grammatica en woordenschat. Vooral die typisch Engelse en Amerikaanse uitdrukkingen moet ik nogal eens toelichten. Laatst kwamen we weer een mooie tegen. De titel boven een artikel luidde: ‘Ignorance is bliss.’ En ik hoorde één student, net iets te hard, tegen zijn buurman fluisteren: ‘Volgens mij doen die Engelsen dan mooi niet aan zelfreflectieverslagen.’”