Door Dorine van Namen

What happened? ‘Tja’, vertelt Tosca, ‘ik zocht een kamer in Rotterdam, maar kende niemand in deze stad. Ik wist dat Rotterdam bekend staat als meest criminele stad van Nederland en dacht nog: o jee.

Ironisch genoeg was het eerste contact dat ik hier legde met een crimineel. Ik wist niet waar ik moest beginnen en zocht via Kamernet en Marktplaats. Op Marktplaats vond ik een paar appartementen die me wel wat leken en ik ging samen met m’n ouders kijken. Het bewuste appartement aan de Schoonderloostraat leek de beste keus. Het had een redelijk grote woonkamer en een kleine slaapkamer. Ik vond het wel vreemd dat allebei de kamers 300 euro moesten opbrengen, al waren ze in grootte heel verschillend. Bovendien konden de kamers niet afzonderlijk van elkaar gehuurd worden. De woning werd in z’n geheel aangeboden dus als ik interesse had, moest ik zelf een medehuurder vinden. Achteraf gezien waren er wel meer dingen die toch een beetje vreemd waren. De dame met wie we te maken hadden – ze vertelde dat het huis van haar zieke vader was – zei dat de woning nog bewoond was door een moeder met twee kinderen. Maar er lag nergens speelgoed en er stonden ook geen kinderbedjes, alleen een tweepersoonsbed. Kinderfoto’s stonden er dan weer wel. Ik dacht: zo gaat dat misschien in de oude wijken van Rotterdam, dat ouders en kinderen in één bed slapen. En er was wel een fietskelder, maar daarvan was ze bij elk bezoek de sleutel vergeten. Een beetje vaag allemaal. De tijd begon te dringen en uiteindelijk besloten we het er maar op te wagen. M’n vader betaalde 200 euro borg en sleutelgeld en ik zou er dan vlak na de introductieweek intrekken. Daarna hebben we onze contactpersoon nog een paar keer gebeld, maar ze nam haar telefoon niet meer op. Gealarmeerd heeft m’n vader in het kadaster gekeken en toen wisten we zeker dat er iets niet klopte. Achteraf bleek dat we goed zijn belazerd en we waren de enigen niet. Toen we aangifte gingen doen bij de politie bleek dat er nog elf andere aangiftes waren. Nadat we het geld hadden betaald en ik ervan uitging dat het huis míjn huis zou zijn, heeft m’n vader een hele serie foto’s gemaakt. De ‘dochter’ weigerde aanvankelijk om met mij op de foto te gaan, maar gelukkig is er toch een waar ze bij toeval opstaat. Die hebben we aan de politie gegeven. ‘De eerste weken heb ik bij studiegenoten gelogeerd en na een paar weken vond ik gelukkig alsnog een kamer, via Vestia, gewoon een betrouwbare corporatie. Het geld hebben we nooit meer teruggezien.’

De corporatie heeft op grond van bovenstaande ontbinding van de huurovereenkomst gevraagd en is door de rechter in het gelijk gesteld. Bovendien is de huurder door de officier van justitie gedagvaard wegens de door hem gepleegde fraude. De strafzaak zou in april behandeld worden, maar is tot nader order aangehouden. Het bewuste pand is, vermoedelijk door een gedupeerde, kort en klein geslagen (zie foto).

Koosjer of niet
Hoe kun je erachter komen of een potentiële verhuurder koosjer is? Tom Vermeulen, advocaat van het kantoor Lamsvelt & Vermeulen: ‘Je kunt in het kadaster kijken wie de eigenaar van de woonruimte is. Het kadaster is openbaar, maar je moet wel voor de informatie betalen (www.kadaster.nl). De verhuurder kan natuurlijk zelf huurder zijn en een kamer onderverhuren. Vraag in alle gevallen om een legitimatie, neem de gegevens over en vraag in het geval van onderhuur om een kopie van het huurcontract. Weigert de verhuurder om dit te doen, doe dan geen zaken met hem of haar.’
Zijn er regels omtrent sleutelgeld?
Vermeulen: ‘Er bestaat geen wettelijke verplichting tot het betalen van sleutelgeld. Mijn advies is: niet doen.’