Sommige krantenkoppen lijken wel bedacht om als munitie voor columnisten te dienen. ‘Hogeschool start speciale mannenklas’, las ik glimlachend. Maar waar vroeger meestal onze concullega’s van InHolland patent leken te hebben op dubieuze koppen die het midden houden tussen ‘ludiek nieuws’ en ‘ook slechte publiciteit is publiciteit’, moest ik dit keer helaas ontdekken dat het hier ging om de Hogeschool, jawel, Rotterdam. En weg was mijn glimlach.

Nou vind ik het ook wel een woord dat je moet laten inwerken: mannenklas…Maar ik werd er toch echt een beetje triest van. En ik snap het ook niet. Op de pabo – want daar is de mannenklas reeds gestart – is twaalf procent van de studenten man. Toen ikzelf, way back, nog studeerde, was ik in studiejaar drie en vier één van de (slechts) drie mannen en dat vond ik helemaal niet eng. Sindsdien heb ik onder andere gewerkt bij de typische ‘mannenopleidingen’ small business en bedrijfskundige informatica waar de jongens en mannen in die klassen (mannenklassen tegen wil en dank) haast een moord zouden doen voor twaalf procent vrouwen of meisjes in hun midden. Maar de mannen uit de echte mannenklas, die bovendien tussen de 24 en 47 jaar oud blijken te zijn, vinden het ‘een te grote stap om in een klas met louter studentes te gaan zitten’, lees ik in de krant.

Inmiddels is op Hint te lezen dat de mannenklas de instroom van mannen moet bevorderen, dat de mannelijke studenten allemaal een baan als lerarenondersteuner voor vier dagen per week wordt aangeboden en dat het ‘voor een nieuwe dynamiek zorgt binnen de opleiding’.
Dat zal inderdaad nogal wat dynamiek geven. Dat er zomaar ineens, toch zeker wel één dag per week, 25 mannen (extra) op de pabo zijn. Ik vrees dat de dames en (twaalf procent) heren die al langer aan de pabo studeren en die géén baan in de schoot geworpen hebben gekregen wel voor die dynamiek gaan zorgen.

Maar ja, liever in het nieuws met een opleiding die een, voor 25 mannen, sympathiek maar raar idee lanceert dan met een opleiding waar diploma’s werden ‘weggegeven’. Want ondertussen is wel duidelijk dat men bij InHolland (ondanks dat het ook daar maar één opleiding betrof) heel wat serieuzer zaken aan de fiets heeft hangen. Hun versnelde route voor langstudeerders mag dan officieel geen ‘fraude’ heten (hoe dan eigenlijk wel?), hij is zeker wel te scharen onder het kopje ‘ook slechte publiciteit is publiciteit’.