Donderdag, 19.00 uur. We vervelen ons een beetje en onze benen beginnen te jeuken! Ze willen ‘stappen’! Na Erin (vriendin van Inamoni) gesmst te hebben gaan we naar ‘Belly Jelly’ (of zoiets) om te kijken of we binnen kunnen: Dionne is geen 21. Nee dus, we komen niet binnen, Dionne mag zelfs niet naar binnen en alleen Spa Blauw of iets anders non-alcoholic drinken. Op naar ‘Midnight Rodeo’; daar kan je vanaf 18 naar binnen maar krijg je wel een lelijk, stinkend getekend kruis op je hand.

Dansen in je eigen wereld
De eerste indruk?? ‘Wat is hier aan de hand!!!’ Overal cowboyhoeden, iedereen draagt cowboylaarzen & er is zelfs een soort dansarena (vorm van..). Er staat een goede band te spelen en ondanks dat het ‘loaded’ is, is het toch redelijk fris. De mensen in de arena dansen in hun eigen wereld, niet op de maat van de muziek, niet gelijk, de man is leidend en hij bepaalt wat er gedanst wordt. Zo zie je dus 10 verschillende dansstijlen, van als een maniak rondjes draaien en ‘swingen’ tot half schuifelend/half lopend…

Linedance
De klok stond op 00.15 uur, Erik moest dansen van Dionne. Zogezegd zo gedaan, ik werd door Christa de dansvloer opgetrokken. Ik kon er niet onderuit, ik moest eraan geloven.. Het moment dat ik op de dansvloer stond moest ik aan mijn vader denken die, toen ik in Cyprus was, zich ook waagde aan een Braziliaanse dans. Fantastisch! Voordat Dionne onze vertoning kon vastleggen was het nummer al afgelopen… No worry, ik weet zeker dat het er nog wel een keer van zal komen! We hadden het goede moment gekozen om weg te gaan, want zodra Dionne haar jas aan had was de band klaar met spelen en besloot de dj ‘Cotton eye Joe’ op te zetten waarna de arena werd gebruikt om de nodige linedance passen uit te kunnen voeren. Wat een avond!

Gewoon gebabbeld
De volgende dag zijn Dionne en ik naar een theatervoorstelling geweest van Dionne’s hostmom. Het stuk heette ‘September Shoes’ en het waren eigenlijk 3 verhalen door elkaar heen. Waarbij veel verdriet, geloof in God en vertrouwen/geloof in het algemeen centraal stonden. In een zaal van nog geen 15 bij 8 meter werden we getrakteerd op een hele goede voorstelling. Na de voorstelling ben ik met Melissa en Dionne meegegaan naar wat vrienden van Melissa (dochter van Dionne’s hostmom) en hebben we tot half 3 gezellig bij iemand thuis gezeten en gewoon gebabbeld.

Erik Kleyweg