Het minidrama van 'het Ro' over een kleuterschool met leerlingen die leven temidden van armoede en sociaal onrecht, maakt op een humoristische en droevige manier duidelijk dat met alleen onderwijs de maatschappelijke positie van deze leerlingen niet verbeterd kan worden. Maar hoe dan wel?

Het belang van het kind moet vooropstaan en niet het instituutsbelang, daarover zijn de panelleden het eens. Maar dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan, ook daarover is men het eens. Er wordt nogal eens gesteggeld over de zorgcoördinatie en daarnaast is het werkveld enorm versnipperd.

Al snel duizelt het de niet-ingewijden: Bureau Jeugdzorg, RIAGG, schoolmaatschappelijk werk, huisarts, AMK (Algemeen Meldpunt Kindermishandeling), ZAT (Zorg en Advies Team), diverse interne ZAT-teams, ambulant jongerenwerk, trajectbegeleiders, JOS (Jeugd, Onderwijs en Samenleving), leerplichtambtenaren en CJG (Centrum voor Jeugd en Gezin). Er bestaan op dit moment zoveel instanties dat mensen, waaronder docenten, niet goed weten bij welke instantie ze moeten aankloppen met een probleem. Deze onduidelijkheid zorgt voor problemen.

Lees hier, of op bladzijde 8 in het magazine, het volledige artikel.

Foto: Rotheater.nl