Het beroep dat de student daarop aanspande, gaat niet over het plagiaat – ze erkent dat ze daaraan schuldig is – maar over de hoogte van de straf. In de eerste brief die zij kreeg, stond nog dat zij voor drie maanden was uitgesloten van tentamens. Omdat de brief verkeerd is gedateerd, wordt het de student niet duidelijk wanneer de maatregel van kracht gaat. Als zij hier telefonisch naar informeert, krijgt ze te horen dat ze van geluk mag spreken dat ze maar een sanctie van drie maanden heeft gekregen. Dit is namelijk de tweede keer dat ze plagiaat heeft gepleegd en bij recidive wordt normaal de strafmaat verdubbeld. In de tweede brief die ze ontvangt, staat dat de student heeft aangegeven niet gehoord te willen worden (wat zij ontkent) en wordt het voorlopige besluit omgezet in een definitief besluit. Zes maanden uitsluiting van tentamens, luidt nu de straf. Een andere sanctie dus dan in de eerste brief wordt genoemd.

Onzorgvuldige procedure
Hiertegen maakt de student bezwaar, maar ook tegen de procedurele fouten die er zijn gemaakt. Het college van beroep steunt de student hierin. Ja, er is fraude gepleegd. Ja, dat moet bestraft worden. Maar de procedure heeft onzorgvuldig plaatsgevonden.
Formeel juridisch is het eerste besluit van drie maanden straf nooit ingetrokken. Daarmee liggen er in feite twee besluiten. Bovendien had de examencommissie al gelijk moeten vaststellen dat er sprake was van recidive. Het college vindt dat de onzorgvuldigheden moeten leiden tot een aanpassing van de strafmaat en bepaalt dat de examencommissie een nieuw besluit moet nemen.

Esmé van der Molen