Naast de gebruikelijke ‘uit etentjes’ die we hebben gehad, zijn we zaterdag naar het museum van San Angel geweest. Een museum? Ja een museum! Er was een tentoonstelling van een boel zilverwerk van de lokale Donald Trump (Nee Tomas, ik weet niet of die mensen een dochter hebben). Ik moet eerlijk zeggen… prachtig! Ben normaal gesproken niet zo’n kunstliefhebber op de Picasso’s, Rembrandtjes en Gaudi’s na, maar dit was erg mooi. Bizar om te beseffen dat ook echt iemand die daadwerkelijk nog leeft dit allemaal in huis heeft staan. Normaal gesproken ga je naar een tentoonstelling waarbij de stukken gedoneerd zijn omdat de eigenaar gestorven is of iets dergelijks, nu dus niet!

Zondag zaten we in de kerk. Vrijwel iedereen is hier religious en gaat dus zondagochtend naar zijn of haar kerk. De kerk van Lori (hostmom met het hoge haar) is op Churchlane (dat is de bijnaam van de straat aangezien er vier verschillende kerken naast elkaar staan). Ze vroeg ons wanneer we voor het laatst naar de kerk waren geweest… Ik had misschien beter kunnen liegen want het is voor mij echt een eeuwigheid geleden! Ik vertelde haar dat ik niet gelovig ben opgevoed en ik dus ook niet naar de kerk ga, niet op zondag, niet met Kerst, niet met Nieuwjaar, gewoon zo goed als nooit.

Ze accepteerde het, maar ik had ergens het idee dat ze het wel raar vond, wat ik volkomen kan en wil begrijpen! Zij krijgt er kracht/steun/wijsheid en een goed gevoel van, dus mede daarom gaat ze, ik niet! Ik vind het bijvoorbeeld ook raar als mensen niet sporten! Desalniettemin (bah, duur woord) was de dienst heel wat anders dan ik had verwacht. Het was niet in een echte ‘kerksetting’… Geen grote kruizen aan de muur, geen glas in lood, geen banken, geen kaarsen, geen orgel… Het was meer een soort communityhouse. We zaten allemaal aan ronde tafels, er was een christelijke band en iemand die wat vertelde uit de bijbel en daarbij goede & heldere voorbeelden bij gaf. We hebben de dienst van 11 uur bijgewoond, vandaar dat we niet in de echte kerk zaten.

Erik Kleyweg