Op de opleiding haalde je ze er zo tussenuit, de studenten met een architectuur-minor. ‘Dat waren de kunstzinnige types, zeg maar.’ Vroeger, op het vwo in zijn geboortedorp Fijnaart (Brabant), speelde Edwin Koolen ook een tijdje met de gedachte om architect te worden. ‘Ik was geïnteresseerd in gebouwen, en dan kom je al snel daar op uit.’ Maar toen Koolen zich werkelijk ging verdiepen in de wereld van de bouwkunde en techniek, kwam hij erachter dat hij niet het architect-type was. ‘Ik heb wel even overwogen om naar de universiteit te gaan, maar ik had meer zin in een praktische vervolgopleiding. Ik was wel klaar met al die boeken en theorie.’ Koolen is van de realistische school. Het maakt in feite niet uit hóe het eruitziet, als een bouwwerk maar haalbaar en functioneel is. Na twee oriënterende jaren op de HR koos hij voor de richting constructie.

Op je sloffen
Of hij zich als gymnasiast wel voldoende uitgedaagd voelde op het hbo? ‘Dat lag volledig aan je eigen instelling. Je kon het op je sloffen halen, als je daarvoor koos. Veel medestudenten vonden dat prima. Ik heb me vaak geërgerd aan het niveau van studenten en vond dat ze te gemakkelijk hun punten kregen. Zelf werkte ik vaak samen met dezelfde vier mensen die allemaal heel gedreven waren. We inspireerden elkaar en probeerden altijd het maximale uit een opdracht te halen.’

Tijdens zijn zoektocht naar een afstudeeropdracht stuitte hij samen met zijn compagnon Paul van Rijen op het ingenieursbureau CAE Nederland, dat de twee bouwkundestudenten wilde inschakelen voor een grensverleggend onderzoek naar het in Nederland nog vrij onbekende, hightech ‘ultra hoge sterkte beton’ (uhsb). Koolen: ‘In sommige landen, zoals Japan en Frankrijk, wordt dit beton al geproduceerd en toegepast in bijvoorbeeld bruggen. Wij moesten onderzoeken hoe dit unieke materiaal, waar je constructies mee kan maken die met ‘normaal’ beton nooit haalbaar zouden zijn, in de Nederlandse markt zou passen.’

Ultra hoge sterkte beton
Koolen en Van Rijen doken in een omvangrijk literatuuronderzoek en stelden richtlijnen en rekenregels op voor het gebruik van uhsb in Nederland. Ze meenden vervolgens dat het dan ook maar toegepast moest gaan worden, en wel in het nieuw te ontwikkelen gebouw De Pontsteiger te Amsterdam. Een uitdagend ontwerp, zeer geschikt voor het gebruik van innovatief bouwmateriaal als uhsb. Maar helaas, de twee ambitieuze studenten werden op twee machtige fronten tegengewerkt: De Nederlandse overheid met haar strenge wet- en regelgeving omtrent bouwen – het hightech materiaal moest nog officieel erkend worden – en de monopolistische houding van de buitenlandse uhsb-fabrikanten. Het spul werd niet vrijgegeven, het was geheimzinnigheid troef. Uiteindelijk bleek de duur van hun afstudeerperiode niet opgewassen tegen deze twee taaie tegenstanders. ‘Het ging me allemaal wel een beetje de pet te boven’, erkent Koolen. Toch kregen de afstudeerders als eindcijfer een negen voor hun project.

‘Een interessante zoektocht naar de toepasbaarheid van nieuw materiaal’, meende de jury van de ENCI studieprijs beton, en daarom kregen Koolen en Van Rijen deze eind 2010 uitgereikt voor hun onderzoek. Koolen is nu vooral blij dat hij bij zijn huidige werkgever VORM bouw in Papendrecht weer ‘tastbare’ dingen kan doen. Voor deze praktijkman geen diepgravende onderzoeken naar hightech beton meer. ‘Daar ben ik wel klaar mee.’

Sabine Schipper

GELEERD OP DE HR: zelfstandig werken. De ruimte om keuzes te maken.
GEMIST OP DE HR: strengere eisen. Het niveau van veel medestudenten was echt onder de maat, maar toch studeerden zij af.

Cv
2006 Bouwkunde HR
2009 Stage bij aannemer in Roosendaal
2010 Afgestudeerd (‘bijna cum laude’)
2010 ENCI studieprijs beton
2010 Constructeur bij VORM Bouw