Ik ben jaloers op kinderen die in de kleuterklas al weten dat ze politieagent willen worden en dat dan ook worden. Ik wist lang niet wat ik wilde. Maar nu zit ik helemaal op mijn plek. Mijn werk als ambulant hulpverlener bij zorginstelling Eddee is heel afwisselend. Het ene moment ben ik bij een gezin waar een heel rustige jongen niet kan meekomen op school. Het andere moment help ik autistische kinderen en hun ouders met communiceren. Eddee doet aan opvoedingsbegeleiding aan huis van gezinnen met kinderen die een beperking als ADHD of autisme hebben. De gezinnen die ons om hulp vragen, betalen dit met het persoonsgebonden budget (PGB). Dat is een geldbedrag dat chronisch zieken of mensen met een beperking van de overheid kunnen krijgen.’

Ontwikkelingshulp
‘Eddee is een christelijke instelling en zelf geloof ik ook. Je merkt dat er daardoor een gemeenschappelijke basis is en dat is goed voor de sfeer. Toch is het voor mij niet noodzakelijk dat de instelling waar ik werk een christelijke grondslag heeft. Veel belangrijker is voor mij dat je als ambulant hulpverlener een-op-een werkt en niet in groepsverband. Na mijn studie heb ik ook een tijdje in de gehandicaptenzorg gewerkt, maar het werken met zo’n grote groep vond ik helemaal niks. Ook tijdens mijn stage als pedagoog in het ziekenhuis miste ik het intieme contact met mijn patiënten. Wel was die stage ontzettend leerzaam. Ik vind sowieso dat je in de praktijk twee keer zoveel leert als op school. Nu ik in de PGB-branche zit, merk ik dat ik op school nooit iets over deze specifieke doelgroep heb geleerd. Sph is vooral een brede opleiding. Daardoor mis je specifieke kennis. Alleen tijdens mijn minor ontwikkelingshulp zijn we echt de diepte ingegaan. Ik ben op studiereis naar Namibië gegaan en dat was fantastisch. Toen ik afgestudeerd was, ben ik vrijwilligerswerk gaan doen op een school in een Zuid-Afrikaanse township. Het was moeilijk om aansluiting te vinden met de kinderen daar. Dat maakte het werk lastig en interessant tegelijk.’

scriptieprijs
‘Ik sluit niet uit dat ik over een paar jaar aan de andere kant van de wereld woon. Mijn vriend is voor zijn werk veel in het buitenland, dus misschien zitten we over vijf jaar wel in Shanghai. Ik durf niet in de toekomst te kijken, want ik wil eigenlijk ook nog wel verder studeren. In vwo 4 ben ik overgestapt naar havo, daar heb ik best veel spijt van gehad. ‘Toch heb ik op de HR stiekem meer kennis opgedaan dan ik dacht. Samen met Annette Hakkenbrak en Janneke Vervoort heb ik een scriptie geschreven over het ‘kind zijn’ van kinderen met een beperking. Soms vergeten hulpverleners dat niet al het gedrag van een kind met bijvoorbeeld autisme op zijn beperking af te schuiven is. Sommige dingen horen gewoon bij de leeftijd. Onze scriptie ‘Ik ben niet raar. Ik ben ik!’ is een praktische handleiding geworden waar voor ons alle puzzelstukjes op de goede plek vielen. Toch was het wel een verrassing dat we na twee jaar opeens genomineerd waren voor de Horizon Bergse Bos Scriptieprijs.’ ‘Terugkijkend op mijn tijd op de Hogeschool Rotterdam, heb ik geleerd om mezelf goed te profileren en zelfstandig te zijn. Wel heb ik wat begeleiding gemist. Ik heb veel getwijfeld over de richting die ik op wilde met mijn opleiding. Na vier jaar wist ik het nog steeds niet, maar inmiddels ben ik heel blij dat ik bij Eddee terechtgekomen ben.’

Else Nugteren

GELEERD OP DE HR: jezelf goed profileren en zelfstandig werken.
GEMIST OP DE HR: de mogelijkheid om de diepte in te gaan.

Cv
2005 sph aan de HR
2008 stage bij Sint Fransiscus Gasthuis
2009 stage bij Erasmus MC
2009 afgestudeerd
2009 gehandicaptenzorg bij Profiliazorg
2010 ontwikkelingswerk in Zuid-Afrika
2010 ambulant hulpverlener bij Eddee zorgverlening
2011 genomineerd voor de Horizon Bergse Bos Scriptieprijs.