'Pffff, ik ben verrot', zucht Timothy tijdens het laatste stukje varen, tussen Vlaardingen en Rotterdam. Met collega-studenten voer de eerstejaars afgelopen vier dagen op zee. Niet (alleen) voor de lol, want er moest worden gewerkt. En geleerd. Timothy: 'Dat onregelmatige slapen is vermoeiend. Omstebeurt, en in groepjes, moesten we ook 's nachts op het schip de wacht houden.'

Bewegend schip kost energie
Klaas vertelt over de brandoefening waarbij studenten benedendeks werden geblinddoekt en met de instructies vanuit de portofoon hun weg moesten vinden naar 'een veilige plek'. 'Daarbij hebben we het extra ingewikkeld gemaakt door bepaalde deuren dicht te houden. We hebben in elk geval veel geleerd.' Ook hij vond de trip vermoeiend. 'Het schip beweegt de hele tijd, dat kost echt veel energie.' Toch heeft Klaas genoten, vooral van het zeilen. 'Je maakt gebruik van de elementen. Dat vind ik mooi.'

'Je moet doen!'
Het zeilen was overigens niet het belangrijkste van de trip, vertelt opleidingsdirecteur Alco Weeke. 'Het gaat erom dat je met elkaar zo'n boot kunt runnen. Dat je weet wat je in bepaalde situaties moet doen. Soms zijn studenten theoretisch heel goed, maar gaan ze bij een oefening op een afstandje staan kijken. Terwijl je moet doen! Anders vaar je ergens tegenop. Als zo'n student die houding ook heeft tijdens zijn stage, gaat het niet lukken. Dus daar praat je dan over.'

Keesje gooien aan de lloydspier
Als laatste oefening mogen twee studenten bij het aanmeren aan de Lloydpier nog even 'Keesje gooien'. Aan de eerste tros die vanaf het schip wordt gegooid is een knoop bevestigd zodat hij aan de wal gevangen kan worden. 'Keesje 1' belandt in het water, waarna 'Keesje 2' de wal wel haalt. Einde oefening.

Jos van Nierop