Het is dinsdagmiddag om 13.30 en op de Willem de Kooning Academie zitten studenten te werken. De één is ogen aan het schetsen, de ander zit kleine mannetjes te kleien en Roan van As (19) speelt een beetje met zijn filmcamera. Naast deze eerstejaars student autonoom staat een bijzondere kinderwagen: op het onderstel is een stevige ijzeren constructie gebouwd die het bovenste gedeelte van de wagen in de lucht houdt. Het gedeelte waarin een baby’tje gelegd zou kunnen worden lijkt te zweven, zo’n vijf meter boven de grond. Roan wil de camera boven in de wagen zetten.

Wat ga je filmen?
‘Ik leg mijn camera in de kinderwagen en ga daarmee de straat op om te filmen. Daarna wil ik de film vanuit de kinderwagen met een beamer op een muur gaan projecteren, maar hoe ik dat ga doen, weet ik nog niet precies.’

Ga je nog iets speciaals filmen?
‘Het is de bedoeling om door de Koopgoot te gaan lopen en daar alles vanaf grote hoogte vast te leggen. Eigenlijk is de film maar een bijkomstigheid, het draait allemaal om het rijdende kunstwerk.’

Hoe kom je d’r op?
‘Het begon allemaal met de kinderwagen. Ik heb de wagen bij het afval gevonden en dat inspireerde mij enorm. Vervolgens heb ik hem overdreven hoog gemaakt en daarna was ik eigenlijk wel erg benieuwd hoe het is om vanaf die hoogte naar de wereld te kijken.’

Roan komt met het idee om een wandeling te gaan maken met zijn rijdende creatie. Met veel moeite komt de wagen van de eerste verdieping op de begaande grond. Door de ijzeren constructie is het kunstwerk loodzwaar. Tijdens de wandeling reageren de mensen op straat lachend op de opvallende verschijning.

Hoe vind je het dat iedereen je nastaart als je met de kinderwagen rondloopt?
‘Dat vind ik alleen maar leuk. Het is belangrijk dat mensen de humor van mijn werk inzien. Eigenlijk ben ik een soort van cabaretier, alleen dan anders.’

Is het de eerste keer dat het kunstwerk buiten komt?
‘Ik ben er al één keer eerder naar buiten geweest, maar het blijft speciaal om met de kinderwagen rond te lopen.’

Else Nugteren