Kristel Wijers (29) Studeerde in 2006 af bij sociaal pedagogische hulpverlening (sph)
Kristel zat acht jaar geleden in het tweede jaar van sph en was gek op motorrijden. Met weemoed kijkt ze terug op haar studietijd. ‘Toen konden we lekker kloten.’ ‘Oef. Die kop!’ Kristel kijkt naar haar foto in Profielen. ‘Die kleren zijn niet best en met dat hoofddoekje op mijn hoofd lijk ik wel een ei. In het interview vertelde ik dat ik hoopte te kunnen werken op de plek waar ik toen stageliep: Yulius, een instelling voor geestelijke gezondheidszorg. Een docent zei in die tijd: “Als jij daar ooit komt te werken, dan heb je het neusje van de zalm te pakken.” En ik zit er. Op mijn vroegere stageplek.’

Bezuinigingen
‘Ik begeleid een groep van acht jongeren in de leeftijd van vijftien tot negentien jaar oud met persoonlijkheidsproblematiek. Ze wonen hier een jaar lang intern. Het werk doe ik met veel plezier. Ik zit op een goede plek én bij een goede doelgroep. Tot voor kort dacht ik hier wel tot mijn vijftigste te willen en kunnen werken. Maar door bezuinigingen gaat deze afdeling eind oktober dicht. Ik weet het pas drie maanden. Gelukkig heb ik direct een nieuwe baan gevonden. Ik vind het jammer dat ik hier weg moet, maar het zal wel ergens goed voor zijn. Voor mijn ontwikkeling bijvoorbeeld.’

Op reis
‘Acht jaar geleden vertelde ik dat ik met een groepje van twintig meiden ging motorrijden op mooie dagen. Die groep is uit elkaar gevallen, maar motorrijden doe ik nog steeds. Mijn vriendin ook. Zij heeft een snellere dan ik. Staan we bij het stoplicht, trek ik op, is zij weer een stoplicht verder. Binnenkort gaan we samen een reis door Azië maken. Even weg voordat ik met mijn nieuwe baan start. Ik heb er vreselijk veel zin in. Het is tijd voor een nieuw begin.’