Door Olmo Linthorst

Ron Bormans sprak op de Hogeschooldag 2012 in het nieuwe Luxor tweeduizend medewerkers van de Hogeschool Rotterdam toe. Een soort eerste kennismaking, waarbij Bormans niet veel meer kon doen dan het ‘tussentijdse’ van zijn praatje benadrukken: officieel was hij nog in dienst van de Hogeschool Arnhem en Nijmegen, maar ter plaatse was hij toch vooral het nieuwe gezicht van de Hogeschool Rotterdam – en dat terwijl het vorige gezicht, Jasper Tuytel, nog in de zaal zat en een paar minuten geleden met een staande ovatie afscheid had genomen.

Bormans richtte zich in zijn toespraak dan ook tot Tuytel zelf: ‘Ik vind het mooi dat ik in jouw voetsporen mag treden, in deze indrukwekkende stad’, aldus Bormans. Hij had de afgelopen jaren regelmatig een voorbeeld aan Tuytel genomen, vertelde hij. ‘Het hbo heeft het niet makkelijk gehad. Maar Jasper is altijd blijven staan voor wat er goed gaat.’

dubbelslag
Bormans liet zich niets ontvallen over zijn plannen met de HR, maar maakte wel duidelijk wat zijn doel met het hbo is. Hij liet aan de hand van de geschiedenis van het hbo zien dat al bij het ontstaan een spanning in het hbo is geslopen – een ‘dubbelslag’ noemde Bormans het zelf, ‘tussen het zakelijke en het maatschappelijke’. ‘Het hbo moet voorzien in een behoefte aan bepaalde arbeidskrachten, maar heeft ook een maatschappelijke rol te vervullen.’

Dat hoorde Bormans ook terug bij Jasper Tuytel, zei hij, die net had gesproken over het hbo als emancipatiemotor; over jonge mensen die ‘het niet van huis uit hebben meegekregen en door ons worden toegerust om zichzelf te overtreffen’.
‘We doen het ergens voor’, concludeerde Bormans voor een zaal vol docenten en medewerkers. ‘Het gaat niet om de bestuurders, het gaat om u. En nog veel meer om die bijna 32.000 studenten.’

Per 1 september begint Bormans als voorzitter van het college van bestuur van de Hogeschool Rotterdam. Na zijn eerste ‘honderd dagen’ zal Profielen hem interviewen.