Ongeveer 150 collega’s van de Hogeschool Rotterdam en vertegenwoordigers uit de (thuis)zorg luisterden naar de visie van Henk Rosendal, lector wijkzorg sinds 2010. De openbare les werd georganiseerd door het HR Kenniscentrum Zorginnovatie dat praktijkgericht onderzoek doet naar verbeteringen in de zorg. Rosendal behandelde in zijn les vragen als: Wat is een wijk? Wat moet daar gebeuren? Wie moet dat gaat doen? En hoe moeten die professionals worden ingezet?

Naar de mensen
Daarbij schetste Rosendal het belang van goede wijkzorg. ‘De gezondheid van bewoners in een wijk wordt maar voor 15 procent bepaald door hulp vanuit de zorgsector, 85 procent wordt bepaald door andere factoren. Die 85 procent moet je proberen te beïnvloeden en dat kan alleen als je naar de mensen toe gaat. We moeten niet wachten tot de ze ziek naar een zorginstelling komen, we moeten die ziekte bij de mensen thuis voorkomen of behandelen.’ Omdat er veel verschillen tussen wijken zijn, bijvoorbeeld qua cultuur en opleidingsniveau, vindt Rosendal het logisch dat het beleid per wijk specifiek moet worden aangepast.

Curriculumaanpassingen
Ondanks de stijgende behoefte aan thuiszorg is het aantal studenten met belangstelling voor wijkverpleegkunde minimaal. Minder dan tien procent van de studenten verpleegkunde aan de Hogeschool Rotterdam vindt de wijk interessant, de rest wil vooral in ziekenhuizen werken, zo blijkt uit onderzoek van Rosendal. Bovendien schieten huidige stagiaires tekort, stelde de lector: ‘Zowel de medische kennis als hun werkhouding en gevoel voor samenwerking laten te wensen over. We moeten het aanbod voor wijkverpleegkundigen binnen de opleiding steviger neerzetten. Dat vraagt om heldere informatie voor nieuwe studenten en curriculumaanpassingen, zodat we meer en betere wijkverpleegkundigen kunnen gaan opleiden. Daar ligt een taak voor hogescholen en beroepsverenigingen.

Taskforce
De wijkverpleegkundigen zelf moeten wat betreft Rosendal de volle ruimte en vrijheid krijgen om hun vak uit te oefenen. ‘Laat ze doen waar ze goed in zijn. Ze moeten weer bij de mensen thuis over de vloer komen.’ De focus moet daarbij volgens hem op vier zaken liggen: preventie, zelfmanagement, mantelzorg en technologie. Met de toenemende vergrijzing en de grote druk op zorg, ligt de toekomst van de zorg volgens Rosendal in de wijk. Door deze goed te organiseren kunnen mensen langer gezond blijven en thuis blijven wonen. Dat levert een welkome kostenbesparing op in een tijd waarin de kosten van de zorg de pan uitrijzen. ‘Wellicht is het tijd voor een taskforce wijkzorg.’

Pim Bijl