Copyshops opnieuw beboet
Gepubliceerd: 2 July 2013 • Leestijd: 1 minuten en 2 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Uitgevers hebben schoon genoeg van studenten die hun lesboeken en syllabi niet kopen maar liever kopiëren of uitprinten. Nederlandse uitgevers binden opnieuw de strijd aan met copyshops die er aan meewerken, meldt dagblad Trouw vandaag.
Die dure syllabus met zijn allen kopen en twintig keer kopiëren? Of uit een lijst onder de toonbank het boek kiezen dat je nodig hebt, waarna het voor je wordt uitgeprint? Dat mag dus niet, maar het gebeurt wel veel. “In het hoger onderwijs is kopiëren een groot probleem”, zegt Frank van Amerongen, van de Commissie auteursrecht van de Groep educatieve uitgeverijen, in een nadere toelichting.
Tot nu toe vijf boetes
Een individuele student die lesmateriaal voor zijn vrienden kopieert is óók strafbaar, houdt Van Amerongen voor, maar een stuk moeilijker aan te spreken dan copyshops. Tot nu toe hebben een vijftal kopieerwinkels een boete gekregen en de educatieve uitgevers zijn van plan om de komende tijd een vinger aan de pols te houden. “We doen dit vooral om bewustwording te creëren”, zegt Van Amerongen. “Veel mensen weten wel dat het niet mag, maar bij een deel is het ook naïviteit.”
Geld zat?
De rechtvaardiging dat uitgevers meer dan genoeg geld hebben en studenten niet, raakt volgens Van Amerongen kant noch wal. “Ik ga toch ook geen Mercedes stelen omdat de autofabrikant geld heeft? Bovendien willen uitgeverijen ook nieuw lesmateriaal ontwikkelen en hun auteurs goed betalen, dat kan niet als iedereen zou gaan kopiëren.”
Het is niet de eerste keer dat kopieerwinkels op de vingers worden getikt. Eerder werden een aantal Groningse copyshops en een winkel uit Enschede voor de rechter gedaagd omdat ze kopieën van studieboeken verkochten. In beide zaken wonnen de uitgevers.
HOP, Petra Vissers
“Ik ga toch ook geen Mercedes stelen omdat de autofabrikant geld heeft?”
Maar kopiëren is niet te vergelijken met stelen, ik steel dan een Mercedes, maar de auto staat er nog.
De auteur zelf verdiend bijna niks aan de verkoop van zijn/haar boeken.
Ja hoor.. Studenten geven graag hun geld uit aan studieboeken die veel kosten. Van de 270 euro stufi per maand wil ik naast mijn collegegeld heel graag boeken kopen van 60, 70, 80 euro per stuk. Zeker als ervaring leert dat er maar een (klein) deel van het boek wordt gebruikt, en vervolgens ligt te verstoffen in de kast. Wellicht moet er eens goed worden nagedacht over het budget van een student.
De vergelijking met een Mercedes is niet helemaal correct. De Mercedes is na diefstal niet meer te verkopen, hij is immers weg. Het studieboek staat nog in de winkel, maar wordt niet aan de betreffende student verkocht die al een kopie heeft.
Ik juich het kopieergedrag toe! Misschien worden we ons dan bewust van welke waarde het boek echt heeft voor de student, in plaats van de waarde die er wordt afgerekend bij de balie.
Uitgeverijen moeten op zoek naar nieuwe verdienmodellen, hetzelfde verhaal als met de entertainmentindustrie. Ze vertikken het echter om toe te geven dat de markt is veranderd en dat zij dus zelf moeten innoveren. Trouwens, er is geen grotere kennisdeling dan kopiëren, wat kan daar nou op tegen zijn? Er moet een middenweg te vinden zijn tussen kennisdeling en winstmaximalisatie, maar ik vrees dat dit zal niet komen vanuit de uitgeverijen.
De vergelijking tussen een boek en een Mercedes slaat als een… tja, als een boek op een Mercedes. Een boek kun je kopiëren, een Mercedes niet. Hoewel, met die printers van tegenwoordig…
Ik wel best boeken kopen maar dan digitaal a.u.b. Zolang niet alle boeken digitaal, legaal en voor een normale prijs worden aangeboden zullen de boeken gekopieerd/ gescand worden en zo dus verspreid worden op het internet of onder de studenten.
Wat een geouwehoer man, als die uitgevers nou voor elke boek een e-book editie hadden voor een redelijke prijs, hoor je mij echt niet klagen. Niet te vergeten dat gekopieerde boeken makkelijker lezen omdat je het boek gemakkelijker kan vast houden.
Als ik 5 van de 37 hoofdstukken uit een lesboek moet gebruiken en daarvoor tachtig euro moet uitgeven gooi ik ‘m ook onder de kopieermachine. Weet ik zeker dat ik alles nodig heb, dan koop ik ‘m wel tweedehands. Ik koop alleen een nieuw exemplaar als het boek écht niet tweedehands valt te krijgen. Daar lopen uitgevers ook deels inkomsten mis, lijkt me. Uiteindelijk heeft het digitaal aanbieden ook weinig zin, ook dat valt makkelijk te verspreiden..
Alles kan worden verholpen met licenties. De uitgever biedt zijn methode aan bij een instituut, welke per module/periode een huurprijs vraagt aan de student. Dan kan de student kiezen voor een print- of digitale versie.
Heb je een bepaald vak slechts één module en daarvoor drie hoofdstukken nodig, dan kan dat. Tevens kan een dergelijk model bijdragen aan de afname van het aantal herkansers, want wie betaalt nu graag twee of meerdere keren zo’n huurprijs?
Onderwijs materiaal zou open, gratis en legaal moeten zijn voor iedereen die wil. Delen en kopieren zou gestimuleerd moeten worden. Uitgevers van onderwijsmateriaal zouden hiermee verleden tijd moeten zijn. Ergens weten zij dat wel, maar begrijpelijk vechten ze voor hun bestaan.
Maar er zijn ook nog mensen die er van moeten leven.