Op het bureau van Marjolein ligt een brooddoos met pannenkoeken, pal naast de stukken voor de vergadering van het college van bestuur. ‘Alles voor de koolhydraten’, zegt Marjolein die ook alvast flink aan het ‘indrinken’ is met thee en water, omdat zondag een warme dag belooft te worden.

En, ben je wedstrijdfit?
‘Ja, ik ben fit, al ga je kort voor de grote dag overal “dingetjes” voelen in je lijf. Maar dat hoort bij de zenuwen.’

Je bent nerveus?
‘Toch wel, het is gewoon een roteind. Zeg maar: van hier naar Utrecht. Bovendien voorspellen ze temperaturen rond de twintig graden. Het is de eerste echt mooie dag, terwijl ik in de koude maanden heb getraind. Ik ben sowieso meer een koud weer-renner.’

Je hebt het al eens meegemaakt, een marathon met hoge temperaturen.
‘Dat was in 2007, de warmste Rotterdamse marathon tot nog toe met temperaturen rond de 27 graden. Het was zo warm dat de organisatie het parcours inkortte. Ik kwam van de Erasmusbrug af en kon rechtstreeks naar de Coolsingel terwijl ik maar 28 kilometer had gelopen.’

Hoe heb je je voor deze marathon voorbereid?
‘In ben in december begonnen met vier trainingen per week. Twee daarvan doe ik bij de atletiekclub PAC, twee doe ik alleen. Op woensdagen doe ik een duurloop, waarvan ik de afstanden rustig heb opgebouwd. De vier weken voor de marathon gaat er nog een schepje bovenop. Dan loop je in de weekenden verdeeld over de twee dagen de marathonafstand van 42 kilometer.’

Zit je dan op maandag weer fris achter je bureau?
‘Ja hoor. Als ik zoveel kilometers maak, zorg ik wel voor extra rust. Ik ga wat vroeger naar bed en doe af en toe een dutje.’

Heb je jezelf nog een tijd als doel gesteld?
‘Mijn persoonlijk record is 3 uur en 51 minuten. Dat liep ik in Amsterdam, samen met Pepijn uit Alphen aan de Rijn. Ik kende de hele jongen niet, maar hij en zijn supporters hebben me naar dat pr toe gerend. Nu wil ik zo tussen de 4.15 en 4.30 eindigen.’

En hoe ben je eraan toe als je over de finish komt?
‘Ik hoop dat ik een goed gevoel heb. Ik ben dan vaak zo uitgeput dat ik me juist heel eenzaam voel. Ik heb één keer kunnen finishen met een heel gelukzalig gevoel; dat was in New York. Kijken of het me nu lukt. Daarna gaan we naar huis, op de bank TV Rijnmond kijken en lekker aan de patat en hamburgers. Daar snakt je lijf naar, na al die flauwe pasta-hapjes.’

Esmé van der Molen

Weten hoe het afliep met Marjolein op de marathon? Maandag vragen we het haar.

En hier nog een tip voor Marjolein en de andere renners van de Hogeschool Rotterdam: