RDM Campus zit op de Heijplaat, en de Heijplaat is een beetje onhandig te bereiken vanuit, nou ja, zo’n beetje overal vandaan. Ik zou willen schrijven: dat maakt niet uit, maar misschien maakte het wel uit. Het modeminnend publiek met een voorliefde voor de Willem de Kooning wist de obstakels van het afgelegen terrein nog wel te trotseren. Ik hoorde over overvolle auto’s, peperdure taxi’s en de Aqualiner die één keer in het uur vaarde. De Rotterdamse styliste Ellie Uyttenbroek was er, de flamboyante ontwerper en shopowner Margreeth Olsthoorn met haar entourage ook. De uitheemse modeliefhebbers bleven liever waar ze waren. Ik zou nu ook willen schrijven: dat was jammer. Dus dat doe ik dan ook: dat was jammer. Voor hen.

Fifty-fifty
Het thema van de avond was fifty-fifty. Gerrit Jan Vos, hoofddocent mode, verklaart: ‘Er worden dit jaar evenveel mannen als vrouwencollecties geshowd.’ Dat is opmerkelijk, voorgaande jaren kozen de meeste modestudenten ervoor om af te studeren met vrouwencollecties. Vanuit de Rotterdamse modeopleiding wordt juist gestimuleerd het experiment met het andere geslacht aan te gaan. Al in het tweede jaar krijgen de studenten de opdracht om mannenmode te maken. Een lastig experiment. Want hoe definieer je vrouwelijk? Hoe definieer je mannelijk? En hoe behoren mannen en vrouwen zich te kleden?

Op een kritische manier onderzoeken de studenten de verhouding tussen die mannen- en vrouwenmode. En dat is een gevecht, met culturele codes – waar je wel of niet mee breekt -, geprononceerde kruizen, kleuren en silhouet. Yakima Poulus onderzocht het met haar collectie S.HE, door man en vrouw in dezelfde outfit te steken. Katrien Baaij gaf haar mannen een feminiene uitstraling door de zachte kleuren en gevoelige prints.

Evana Kuik opende de show, eveneens met een mannencollectie. Zij vraagt zich af hoe ver je met detaillering en vorm kunt gaan zonder dat de kleding zijn draagbaarheid verliest. Er was kleur, er waren hoogwaterbroeken en gewatteerde ingezette stukken. Het bleef esthetisch. Het was van een jongensachtige volwassenheid, met zeer goed gekozen modellen.

‘Wuppie-collectie’
Een opvallende onderbreking was A New Bow-Tie, bodypieces, van Maartje van Hooij. Na afloop gekscherend de ‘Wuppie-collectie’ genoemd, wat niet helemaal raak is. Hooij heeft het idee dat de aandacht van kleding naar accessoires is verschoven. En wat is dan een accessoire? Uitvergrote objecten, intensief bewerkt, die de donkere mannenmodellen nét kunnen dragen. De ‘pieces’, inclusief een gekostumeerd poppenvrouwtje, toverden een lach op de serieuze gezichten van de toeschouwers.

Anila Mistry, die haar mannen in jurken stak, sloot de show af. Een mix van plastic, latex, wol en stevig geveterde sluitingen. Was dit een fetisj collectie? Of voelde het fetisj doordat Mistry de uitdaging met vastgeroeste denkpatronen aanging? Een goedgekozen afsluiter nu de Mode Biënnale Arnhem, onder leiding van Lidewij Edelkoort die de trend al voelde aankomen, dit jaar fetisj als thema heeft.

Marjolein Stormezand

Fotografie homepage: Peter Stigter/collectie Evana Kuik
Fotografie artikel: WdKA/collectie Maartje van Hooij