De vakbonden zijn niet te spreken over het sociaal plan dat de Hogeschool Rotterdam heeft opgesteld voor medewerkers van de ‘Transfergroep’. Het biedt geen goede salarisgaranties voor medewerkers die overgeplaatst worden binnen de hogeschool en de voorgestelde vertrekpremies zorgen niet voor een ‘prikkel’ om ander werk te gaan zoeken, zegt vakbondsonderhandelaar Jan Dijkstra.

Vorige week maakte de Hogeschool Rotterdam bekend dat tientallen medewerkers een nieuwe baan moeten zoeken. Het gaat om ondersteuners van de vroegere Transfergroep, de private tak van de Hogeschool Rotterdam.

Drie tot vijf salarissen
Medewerkers die worden overgeplaatst naar een functie met een lager salaris, krijgen een toeslag om dat verschil te compenseren. Die toeslag wordt vervolgens binnen drie jaar afgebouwd. De vertrekpremie voor medewerkers die zelf naar een baan buiten de HR overstappen bedraagt twee, drie of vijf bruto maandsalarissen (na respectievelijk 0-5, 5-10 of 10 of meer dienstjaren).

Dijkstra wil echter dat de vertrekpremie ook voor andere mensen binnen de hogeschool een prikkel is om naar werk buiten de hogeschool te gaan zoeken. ‘Als iemand met een functie die niet in gevaar is vertrekt en daarmee een plek vrij maakt voor iemand van de Transfergroep, lost hij daarmee toch een probleem van de Hogeschool Rotterdam op. De vertrekpremie moet dus zo hoog zijn dat ook andere mensen binnen de HR om zich heen gaan kijken. Dan spreek je dus over een half jaarsalaris of meer als je langer in dienst bent.’

In vakbondskringen heet dit een ‘driehoeksruil’: iemand die niet boventallig is, vertrekt om ruimte te maken voor iemand die dat wel is. ‘Het sociaal plan is er om een probleem van de HR op te lossen’, benadrukt Dijkstra, ‘en geldt dus niet alleen voor de boventallige werknemers’.

Dienst bestaat niet meer
Maar dan moet wel het probleem goed gedefinieerd worden, anders lost iedereen die ander werk zoekt theoretisch gezien een probleem op. De belangrijkste kritiek van de bonden is dan ook dat de reorganisatie een groep mensen treft die niet goed gedefinieerd is. ‘Ze vormen samen geen organisatorische eenheid meer’, aldus Dijkstra.

Toen de Stichting Transfergroep in 2010 werd opgeheven werden alle ondersteunende medewerkers verdeeld over verschillende diensten en instituten van de HR. Ze werken sindsdien wel als team in grofweg dezelfde ruimte aan dezelfde taken (de ondersteuning van het private onderwijs), maar ze zijn in dienst van verschillende instituten en diensten.

De vakbonden vinden daarom dat er niet kan worden gesproken over een ‘aparte eenheid’ die opgeheven wordt. ‘De Transfergroep is immers al eerder opgeheven’, schreef Dijkstra vorige week in een nieuwsbrief aan zijn vakbondsleden.

Dijkstra legt desgevraagd uit dat het sociaal plan eigenlijk de hele hogeschool zou moeten betreffen, omdat het immers om personeel van verschillende diensten en instituten gaat. Omdat dat niet te doen is, suggereert Dijkstra dat de hogeschool beter kan proberen zonder sociaal plan personeel te herplaatsen. ‘Ga gewoon met die mensen praten. Het zijn er niet zo heel veel. Regel het gewoon individueel.’

Gedwongen fase
Dijkstra heeft ook kritiek op de overgang van de vrijwillige naar de gedwongen fase in het plan van de HR. De medewerkers wier baan wordt opgeheven krijgen in het voorstel van de HR acht maanden de tijd om een nieuwe baan te vinden. Binnen deze acht maanden, de zogenaamde ‘vrijwillige fase’, hebben werknemers nog een keus in de baan die ze accepteren. Hierna treedt de ‘gedwongen fase’ in en moeten medewerkers de baan accepteren die de HR hen biedt. Als ze dat niet doen, kunnen ze worden ontslagen. Als ze ook na deze twaalf maanden geen nieuwe baan hebben, kunnen ze ontslagen worden, staat in het plan van de HR.

Dijkstra: ‘In het sociaal plan gaat de vrijwillige fase automatisch over in de gedwongen fase. Maar voor het overgaan naar de gedwongen fase moeten de vakbonden nog altijd instemming verlenen.’

Omdat de vakbonden niet met het sociaal plan instemmen zal de geplande ingangsdatum van 1 januari niet gehaald worden. Pas halverwege januari praten de bonden en de HR weer verder.

Jan Roelof, portefeuillehouder van het college van bestuur van de HR, suggereerde afgelopen maandag in een vergadering met de centrale medezeggenschapsraad dat de individuele oplossing ook wat hem betreft de oplossing zou kunnen zijn voor het niet instemmen van de bonden. Hij stelde in die vergadering vast dat de HR in januari weer verder praat met de vakbond, maar ‘het zou natuurlijk nog mooier zijn als de mensen al bemiddeld zijn [naar ander werk, red.] voordat het sociaal plan in werking treedt.’

Olmo Linthorst