Een jaar offline
Gepubliceerd: 4 October 2013 • Leestijd: 2 minuten en 35 seconden • Nieuws Dit artikel is meer dan een jaar oud.Student Bram van Montfoort ging een jaar offline…… en overleefde het. En hij schreef er een boek over.
Zijn vriendin vond hem een ‘extremist’, maar voor journalistiekstudent Bram van Montfoort betekende een jaar offline gaan écht offline leven. Dus ook niet even stiekem de bustijden checken of zich via het intranet inschrijven voor een vak. En warempel: het lukte hem. Alleen zijn stage moest hij uitstellen.
Voortdurend afgeleid. Moeilijk de slaap kunnen vatten. En de tijdrovendheid van internetten en social media waren redenen voor Bram van Montfoort (Hogeschool Utrecht, journalistiek) om een journalistiek experiment aan te gaan. Een heel jaar offline gaan. Cold turkey. Van 1 januari tot en met 31 december 2012.
Tijd over
In zijn boek Een jaar offline beschrijft hij per maand hoe het experiment hem afging. ‘Voordat ik offline ging, zat ik gemiddeld vierenhalf uur per dag achter internet’, vertelt Bram in een telefonisch interview. ‘Zelf vond ik dat ik internetverslaafd was, maar een verslavingsdeskundige die ik raadpleegde was dat niet met me eens. Ik had bijvoorbeeld geen afkickverschijnselen toen ik offline ging. Wel had ik ineens zeeën van tijd.’
Omdat hij niet langer voortdurend door inkomende berichten en bliepjes werd afgeleid, kon Bram meer tijd aan zijn studie besteden. Dat was ook wel nodig, want zonder internet werd studeren een stuk tijdrovender. Hij kon zich niet meer via het intranet aanmelden voor een vak, maar moest een hogeschoolmedewerker voor zich winnen die bereid was dat voor hem te doen. Hij kon zijn artikelen niet meer googelend assembleren, maar moest heel old school naar de bibliotheek en eropuit om aan zijn verhaal te komen.
En wat bleek? Zijn cijfers schoten omhoog. ‘Ik kon me beter concentreren en ik had veel meer tijd. Ik raadpleegde meer bronnen, was extra gemotiveerd — want ik wilde bewijzen dat ik wel degelijk kon studeren zonder internet — en daardoor kwam er creativiteit vrij. Voor een project over mensenrechten slaagde ik er bijvoorbeeld in om een wereldreiziger te interviewen die regelmatig nee zegt op interviewverzoeken. Maar mijn handgeschreven brief vond hij geweldig. Daardoor had ik een interessante bron in mijn stuk.’
Geen stage
Niet alles lukte en niet alles was hosanna. Het werd een beetje stil om Bram heen. Hoe word je uitgenodigd voor feestjes als je niet meer op Facebook zit? En waarom belt niemand meer tegenwoordig? Ook wat betreft stage kwam hij obstakels tegen. ‘De School voor Journalistiek werkt met een vaste lijst stageadressen. De Texelse Courant waar ik dacht offline te kunnen stagelopen, stond daar niet op. Mijn alternatief was Stadsblad Utrecht. Het leek mij mogelijk om met mijn netwerk en kennis van de stad leuke verhalen te maken. Maar ja, alle persberichten komen binnen via de mail en het werk bij een krant bestaat ook uit productie draaien en persberichten verwerken. Het zou niet eerlijk zijn als ik me daar als enige op de redactie aan zou onttrekken. Er zat niks anders op dan mijn stage uit te stellen.’
En toen was het jaar voorbij. Op 1 januari 2013 mocht Bram weer losgaan. Maar dat deed hij niet. ‘Ik zit nu ongeveer anderhalf uur per dag achter internet. Ik vind het handig dat ik weer gewoon mijn belasting online kan doen. Maar wat ik niet meer doe, is de hele dag updates van het nieuws volgen en alles voortdurend googelen. Ik wil trouwens niet het offline-evangelie verkondigen, hoor. Er zijn genoeg mensen die wel maat kunnen houden.’ Voor wie toch een beetje wil minderen met zijn internetconsumptie, biedt het boek ook survivaltips. Na tien uur ’s avonds je mail niet meer checken bijvoorbeeld, of de offline-lunch waarbij de smartphones in het midden van de tafel worden gelegd. De eerste die weer in zijn telefoon verdwijnt, betaalt.
Esmé van der Molen
Waar kan ik mijn handgeschreven motivatie inleveren? 😉
Interessant boek/onderzoek. Ik zou het niet kunnen, maar zeker ook niet willen. Vanuit mijn werk (marketing/ communicatie), privé (ik blog graag en verspreid mijn verhalen graag via social media) en ook om te kunnen netwerken en solliciteren.
Het is de manier waarop. Heb in de loop der jaren geleerd om bijvoorbeeld met mate te Whatsappen. Tijdens etentjes/uitgaan blijft mobiel gebruik zeer beperkt. En de offline contacten zijn er zeker niet minder om geworden.
Kom maar op: Redactie Profielen, Postbus 25035, 3001 HA Rotterdam.
Het zou me wel lukken denk ik,maar ik zou het niet willen.
Al zit ik niet altijd met mijn mobiel in de handen zeker niet in gezelschap,de kroeg,etentjes etc Ik ben nieuwsgierig naar het boek
Ik vind het erg om het te moeten zeggen, maar mij zou het niet meer lukken nu.. Ongeacht of je nou wilt of niet, ik kijk iedere minuut haast of HET lampje brand. Ik heb een keer toen mn mobiel leeg was expres gekeken of het lukte, en dit duurde 2 uur! Daarom wil ik dit boek best graag hebben om te leren en te lezen hoe deze jongen het heeft kunnen volhouden en om de tips te lezen!! Oh trouwens! Ik hen dit op mijn mobiel getypt!
Zelf heb ik geen mobiele telefoon. Internet is mijn relatie/band met de buitenwereld. Ben ernstig ziek en lig alleen nog maar op (ziekenhuis)bed. Bezoek ontvangen is te zwaar voor mij…dus vrienden sturen mij een mailtje, zo blijf ik toch een beetje op de hoogte. Door de pijnen slaap ik nauwelijks, dus uitzending gemist is voor mij een zegen. Hierdoor kan ik ‘s nachts tv kijken/luisteren. Als ik een beetje energie heb bekijk ik de kranten/prijsvragen. Dit is mijn leven en internet verrijkt het een beetje.
Mijn vriendin woont ver weg, dan is een goede chat toch wel heel gemakkelijk, dus neej geen internet is voor mij ondenkbaar !
de stem van mijn overleden zoon staat op de computer. die moet ik toch vaak kunnen horen
Bram van Montfoort ging een jaar offline, wat Geweldig dat het gelukt is ! Ik doe het nog niet na.
Het is dat er veel voor school en stage via internet gaat, anders zou ik het wel willen proberen! Hallo old school telefoontjes.
Tijdens de vakantie heb ik geen toegang gehad tot internet en ik miste het wel. Meedoen aan prijsvragen, foto’s delen en bekijken, toch denk ik als wij allemaal wat minder op internet zaten en meer zoals vroeger lekker met ons vrienden om te tafel zitten ipv in een chatroom uiteindelijk gelukkiger zouden zijn!
Een jaar offline leven. Dat klinkt als enórme rust!
– Niet meer bedenken welke foto het leukst eruitziet en ik op FB kan plaatsen
– Tijdens een leuk uitje / vakantie niet meer de vakantie beleven ‘door’ je mobieltje omdat je alles zo nodig moet delen met iedereen.
– Tijdens het college niet meer online afgeleid worden door, bv, interessante artikelen op profielen.hr.nl
– Geen kleding meer bestellen online en vergeten terug te sturen waardoor mijn banksaldo angstvallig daalt..
– Niet het einde van een serie of film al weten omdat iemand dat op social media heeft geplaatst
– Etc, etc, etc.
Maar ja, dan kan ik ook niet meer meedoen met leuke acties online om een tof boek te winnen….
Ik blijf dus maar online (tenzij het boek me straks van gedachten doet veranderen :)).
1 JAAR niet op het internet lijkt mij heerlijk,ik zou dan veeeeeeeeeeeeeel meer sporten en buitenleven,heerlijk NIET achter mijn PC,maar tevens mmer uitstapjes maken.
Ik zou weer brieven gaan schrijven,telefonisch contacten.
Ik zou het niet willen, vind het veel te gezellig elke dag gezellige berichtjes te lezen op mijn Facebook en leuke/mooie inspirerende berichten te plaatsen. Maak graag anderen ermee blij en/of hoop ze te inspireren 🙂 Daarnaast schrijf ik online artikeltjes, dus vandaar :)) Oh EN dan kan ik ook niet meer mee doen met leuke prijsvragen zoals deze, reden genoeg dus haha.
Ik zou geen jaar zonder kunnen wel een week als ik op vakantie ben. Want dan heb ik mijn laptop niet bij maar zodra ik thuis kom echt dan begint mijn verslaving weer te werken en ik moet dan echt gauw weer er achter.
Ik zou wel willen, maar het kan niet meer in mijn werk
Ik zou het ook best wel willen, maar ik kan het niet, mijn studie is sowieso belemmerd daardoor en dat is de hoofdreden het niet te doen. Maar ook in een toekomstige baan zou het niet werken, als Mediatechnoloog.
Ik zou wel zonder internet kunnen, alleen niet zo regioreus als de schrijver van het boek. De reden hiervan is dat ik het zelf een week geprobeerd heb en het me wel beviel. Door het uitzetten van je 3G/WiFi verbinding is het zeker makkelijker om je te focussen op het geen wat je moet doen. Je bent veel productiever en eveneens meer gemotiveerd om veel werk te verrichten omdat je lekker bezig bent.
Als je het een paar dagen in de week doet hou je in het weekend meer vrije tijd over om leuke dingen met je vrienden/innen te doen.
Ik zou het zelf graag eens proberen. In de eerste plaats omdat ik nieuwe dingen sowieso wel spannend vind, maar in de tweede plaats omdat dit dus direct al de reden is die mij zo intrigeert! Nieuw. Ooit was het heel gewoon. We wisten niet beter en hadden er zelfs geen dromen over zoals reizen naar de maan dat ooit wel waren. Internet en social media is een typisch voorbeeld van ‘aanbod creëert vraag’ en eigenlijk is dat nog steeds zo. Denk aan al die appjes. Zodra ze verschijnen denk je regelmatig: ‘Oh, dat zou best wel eens handig kunnen zijn in het geval dat ik inderdaad ergens in het land door een winkelstraat loop en denk: ‘Waar zou hier toch een WIbra zitten?’ Toch? Hoeveel appjes gebruik je nu werkelijk elke dag?
Maar de vraag was: wel of niet ook proberen. Ik merk dat ik het lastig vind om toe te geven dat ik niet meer zonder zou willen. Kunnen wel. Zeker. Maar dingens als: ‘He, op DWDD leuk bandje. Ff kijken wat ze nog meer gemaakt hebben. Leuk! Downloaden!’ Dat gemak en die snelheid zijn geweldig. Maar inderdaad, de ‘romantiek’ van naar de platenbibliotheek gaan, zoeken,en thuis uitvinden of het was is, was toch ook wel heel leuk…
Nee ik kan absoluut geen dag, geen dagdeel, geen uur zonder internet, het is mijn allessie, ik begin met nieuws, mails, koop online, puzzels, spelletjes, blogs, damesbladen etc,.
Zou wel zonder kunnen maar het leven zou een stuk ongezelliger worden,wegens een handicap kan ik niet zomaar de deur uit en ik “klets” best graag 🙂
Ik zou het wel kunnen maar niet willen; wel erger ik me soms aan mensen die in gezelschap vrijwel voortdurend internet raadpegen; volgens mij zijn die te vergelijken met echte junkies; toch een vorm van lichtelijk aso gedrag.