Het begon met een 5,6 voor zijn eerste tentamen bij de lerarenopleiding. Wat volgden, waren een heleboel hertentamens, krappe voldoendes, kruisjes voor aanwezigheid bij studieloopbaancoaching en studiepunten voor projecten omdat alles was ingeleverd. Precies in twee jaar haalde hij zijn propedeuse. Hij was meestal aanwezig in de lessen, maar blonk nergens in uit en had geen opvallende kwaliteiten. Op zijn stageplaatsen waren ze gematigd positief: hij was vriendelijk, kwam zijn afspraken na en moest nog een hoop leren. Maar ja, daarvoor zat hij per slot van rekening op een opleiding. Niet briljant dus, maar ook niet slecht genoeg om hem van school te sturen. Ook bij het eindassessment kreeg hij het voordeel van de twijfel. Na een jaar of vijf waren alle punten bijeengesprokkeld en ontving deze student zijn getuigschrift hbo.

Geen van de docenten zou graag zijn kinderen bij deze student in de klas willen hebben. We overleggen in het team wat we tijdens de diplomauitreiking over hem kunnen zeggen. Het enige wat we kunnen bedenken is dat hij weliswaar geen erg goede docent, maar wel een aardige jongen is…

Tja. Het is natuurlijk fijn als de buschauffeur een aardige man is, maar toch hoop ik dat zijn rijvaardigheden goed zijn en dat hij zijn groot rijbewijs met betere punten haalde dan met de hakken over de sloot. Een aardige chirurg is ook mooi meegenomen, maar ik geef de voorkeur aan een 8 voor operatievaardigheden boven een 5,6. En hetzelfde geldt voor de elektricien, de luchtverkeersleider en een heleboel andere professionals.

Jan Middelmaat, kies een beroep waar je goed in bent, waar je je uiterste best voor doet en ontstijg de middelmatigheid. Want aardig zijn is niet genoeg.

Anne-Marit Dannijs