Vandaag de dag kampt al ruim dertig procent van de 65-plussers met eenzaamheid. Meer dan tienduizend ouderen in zorginstellingen krijgen zelfs nooit bezoek. Met de toenemende vergrijzing zal dit aantal alleen maar stijgen. ‘Het huidige curriculum van bijvoorbeeld verpleegkunde is nog te weinig gericht op deze groeiende groep ouderen’, vertelt docent verpleegkunde Rens Martijn tijdens het IP. ‘In dit twee weken durende programma willen wij studenten verpleegkunde, fysio- en ergotherapie en hulpverlening laten nadenken over wat vergrijzing betekent voor hun beroepspraktijk.’

Schuld van de media
De studenten werkten samen met studenten van vergelijkbare opleidingen uit Denemarken, Finland, Hongarije, Roemenië, Portugal en België. Zij zullen in hun toekomstige baan dagelijks te maken krijgen met ouderen. Tijdens het IP waren er lezingen en workshops over vergrijzing. Ook was er een excursie naar aangepaste woningen voor ouderen, die de bewoners zelf hadden samengesteld. De ouderen werden vanaf het begin betrokken bij de bouw. Zo konden hun specifieke wensen gelijk worden doorgevoerd.

‘De media hebben ervoor gezorgd dat ouderen als probleem worden gezien en ouderenzorg als kostenpost’, vertelt docent verpleegkunde Mirjam Koning. Een snelle blik op de site van de NOS en je ziet koppen als: ‘Ouderen moeten meer betalen’ en ‘Zorgkosten betalen uit waarde woning’. Koning vervolgt:  ‘Als we dat negatieve beeld bij onze studenten weten bij te stellen, kan je als zorgverlener ouderen beter helpen.’

Open deuren
In een zelfgemaakte film presenteerden de zeven internationale groepjes hun bevindingen. De oplossingen van de studenten waren alleen best voor de hand liggend. Pak bijvoorbeeld als verpleger niet de bovenste trui van de plank, maar vraag de cliënt welke trui hij graag wil dragen. Of vraag als fysiotherapeut aan de cliënt of hij deze week al bezoek heeft gehad als hij op de behandeltafel ligt. De docenten hadden liever ook meer praktijkvoorbeelden willen zien maar volgens Martijn was het onrealistisch om van eerste-, tweede- en derde(!)jaars studenten  concretere oplossingen te verwachten.

Stereotypen
De studenten vonden het internationale karakter van het IP eigenlijk het leukst. ‘Door het intensief samenwerken zijn mijn vooroordelen over Roemenië weg’, vertelt Jolien (20) uit Gent. ‘Ik had altijd een beeld van gipsy’s en bendes bij dat land, maar eigenlijk zijn Roemenen me heel erg meegevallen.’  De Nederlandse ergotherapiestudente Inge (22) vond de ethische verschillen tussen de landen het interessantst. ‘In Roemenië is orgaandonatie bijvoorbeeld voor veel mensen nog een taboe terwijl het voor ons al zo vanzelfsprekend is om daarover te praten.’

Volgens Martijn komt het IP volgend jaar zeker terug. ‘Deze manier van lesgeven is ontzettend leerzaam. Er heerst binnen twee weken een sfeer dat het nu moet gebeuren en iedereen zet zijn schouders eronder. Eigenlijk zouden alle opleidingen een dergelijk programma moeten aanbieden.’

Jonathan van Noord