‘Ik heb iets vergelijkbaars meegemaakt’, vertelt Suzy Melfor van het Steunpunt Studerende Ouders Aan Zet. ‘Ik ben Antilliaanse en studeerde maatschappelijk werk en dienstverlening (mwd) toen ik een sollicitatiegesprek voor een stage had. Dat gesprek was met twee personen en één zei: “Antilliaanse vrouwen staan erom bekend dat ze luidruchtig zijn. Ben jij dat ook?” Ik schrok wel toen ik dat hoorde en wist niet echt wat ik moest doen, dus heb ik maar gewoon eerlijk geantwoord dat ik een rustig persoon ben. Na het gesprek werd ik door de leidinggevende naar de deur gebracht en hij zei: “Je hebt je goed staande gehouden.” Ik weet niet of dat discriminatie was. Het kan ook stereotypering zijn. Ik heb die stageplaats in ieder geval wel gekregen.’

‘We horen niet zo vaak van dit soort heel expliciete gevallen van discriminatie als vandaag in de pers’, reageert Garreling Michel, coördinator van Antuba, het mentoraat voor Antilliaanse studenten. ‘Wat we wel vaker horen, is dat studenten die vanuit de Antillen hier komen om te studeren niet echt gecoacht worden om tot het uiterste te gaan. Ze krijgen vrij snel te horen: “Waarom schrijf je je niet uit? Ga een jaartje werken en wat aan je Nederlands doen.” Dat is wel erg makkelijk. Ik hoor ook vaak van deze groep studenten dat de slc’er aan hen vraagt: “Waarom ben je hierheen gekomen?” Zij leggen dat uit als: Wat kom je hier doen?’

Benadeeld of gediscrimineerd?
Michel: ‘Studenten melden zich ook wel bij ons als ze zich gediscrimineerd voelen door docenten. Dat een docent wel uitgebreid de tijd neemt om aan een autochtone student iets uit te leggen en veel minder tijd voor de allochtone student uittrekt. Ik reageer dan door aan de student te vragen of dit toeval zou kunnen zijn, of zijn/haar eigen gedrag hier iets mee te maken kan hebben en of zij de situatie hebben besproken met de bewuste docent. Het kan natuurlijk zijn dat de ene student een beter contact heeft met de docent dan een andere. Dat je je benadeeld voelt, wil niet zeggen dat je gediscrimineerd wordt. Als dit soort situaties structureel is of vaker voorkomt, dan wijzen we de weg, naar de onderwijsmanager of de klachtencommissie.’

‘Noem mijn naam maar’
‘Wij geven intervisies diversiteit voor peercoaches en masterclasses diversiteit en studiesucces. Vaak nemen daar docenten aan deel die al cultureel sensitief zijn’, vertelt Rabia Bouzian van mentoraat Amani voor studenten van Marokkaanse komaf. ‘De docenten die het goed zouden kunnen gebruiken, gaan daar uit zichzelf niet naartoe. Dat is wel jammer ja.’

‘Ook ik hoor niet veel verhalen van Marokkaanse studenten die gediscrimineerd worden bij het verkrijgen van een stageplaats. Wel hebben zij een netwerkprobleem. Hun netwerk in de samenleving is kleiner dat dat van een autochtone Nederlandse student. Die laatste heeft al snel een neef, nicht, tante, vader of buurman die iemand kent die zegt: “Bel die en die eens en noem mijn naam maar.” De Marokkaanse Nederlanders beginnen in dat opzicht wel met een achterstand.’

Dorine van Namen