De eerste tien jaar stond hij voor de klas. ‘Ik heb chemische technologie aan de TU Delft gestudeerd en ging bij de academie voor fysiotherapie lesgeven in biochemie en natuurkunde, over krachten die beweging veroorzaken en over apparaten die met elektrische stromen en geluidsgolven werken. Dat vakgebied stond toen nog in de kinderschoenen en daarom heb ik er met collega’s ook studieboeken over geschreven: natuurkunde voor fysiotherapeuten.’

Trots
De laatste 25 jaar hield hij zich bezig met onderwijskwaliteit en studiesucces. Hij stond aan de wieg van het Rotterdams Onderwijs Model (ROM). Studieloopbaanbegeleiding is daarin een belangrijk thema en het maakte bijvoorbeeld ook mogelijk dat studenten studiepunten bij andere opleidingen konden halen. ‘Ik heb het ROM zien groeien en de volwassenwording ervan meegemaakt. Daar kijk ik met trots op terug.’

Minder blij is hij met het effect van de inspanningen die de HR op het gebied van studiesucces boekte. ‘Over het rendement (het aantal studenten dat binnen 5 jaar met een diploma de hogeschool verlaat, red.) kan ik echt niet tevreden zijn. Hoe dat omhoog kan, dat is een heel moeilijk vraagstuk. Niet alleen voor ons hoor, voor alle hogescholen.’

Hockeymeisjes
‘Dat studiesucces samenhangt met diversiteit, dat doet me gewoon pijn. Niet-westerse allochtonen (20 jaar geleden 6,8% van de hogeschoolpopulatie, nu 33%), studenten uit gezinnen met een zwakkere sociaaleconomische achtergrond, eerstegeneratiestudenten en studenten met een handicap zijn nog steeds minder succesvol dan wat ik voor het gemak maar even de hockeymeisjes noem.’ En fel: ‘Ik weiger te geloven dat dat te maken heeft met gebrek aan capaciteit of ambitie.’

‘We hebben met ondersteunend onderwijs, peercoaching en de doelgroepmentoraten zeker stappen vooruit gezet, maar bleven toch ergens steken. Met de komst van collegevoorzitter Ron Bormans, twee jaar geleden, is de kwaliteit van opleidingen centraal komen te staan. Daardoor zijn we ook met andere ogen naar het thema diversiteit en studiesucces gaan kijken. Nu vragen we ons af: Wat gebeurt er in de klas?’

‘Onderzoek (zie kader onderaan de tekst, red.) wijst uit dat studiesucces een boost krijgt als er een vertrouwensrelatie is tussen docent en student, er hoge verwachtingen zijn van de student en hoge eisen worden gesteld. Studenten moeten zich gekend, erkend en gewaardeerd voelen. Alle studenten. Als je in september zegt: “Ik weet al wie er in december weg zullen zijn”, is er iets mis. Dat wordt een selffulfilling prophecy.’

Docenten moeten eigen vooroordelen onder ogen zien
‘Het zou mooi zijn als de docententeams de komende jaren het thema diversiteit en studiesucces op hun agenda zetten. Zij moeten met elkaar het gesprek aangaan over hoe zij studenten tegemoet treden en ook hun eigen vooroordelen onder ogen zien. In onze samenleving is er nog een hoop micro-agressie (betuttelende vooroordelen van autochtonen, red.). De Universiteit van Amsterdam voert nu een goeie campagne over diversiteit in het hoger onderwijs, gebaseerd op ItooamHarvard en ItooamOxford. En inmiddels is er ook OokikbenNederlands.’

Diversiteit personeel
‘Het zal zeker een rol spelen dat de diversiteit van de docententeams op de hogeschool te wensen overlaat’, erkent Sevenhuijsen. ‘Het zou goed zijn als er wat dat betreft een bewuster personeelsbeleid gevoerd gaat worden.’

Uit zijn archief tovert hij een collegebesluit uit 1992 tevoorschijn. Daarin staat: ‘Het college van bestuur heeft besloten te streven naar een groter aandeel allochtonen in de personeelsformatie van de HRO.’

Het is even stil. Sevenhuijsen denkt na. ‘Misschien is het goed om dit besluit weer eens af te stoffen.’

Dorine van Namen