Waarom geven we zo weinig tienen, vroeg columnist Bart Siebelink zich onlangs in Profielen af. Prompt verscheen er een mail in onze inbox waarin docente Betty Molt trots meedeelde dat de opleiding werktuigbouwkunde een tien had uitgedeeld voor het afstudeeronderzoek van student Daan Haalboom (23) bij Loggers.

Dit Dordtse bedrijf (40 medewerkers) is gespecialiseerd in beheersing van schok, trillingen en geluid. Zo ontwikkelde het voor baggeraar Van Oord de vering voor het grootste baggerschip ooit. In dit schip dat rotsen kapot drilt, is het dek op luchtveren geplaatst waardoor het zweeft en vrij is van trillingen. Loggers is geen uitvoerder, maar levert de kennis voor dit soort oplossingen.

Een interessant bedrijf dus voor hogeropgeleiden en voor de ambitieuze Daan Haalboom die zichzelf ten doel had gesteld om een negen voor zijn afstudeerstage te halen. Hij kreeg als opdracht een model te ontwikkelen waarmee berekend kan worden welke elementen geschikt zijn om trillingen te dempen. Loggers gebruikte daarvoor verschillende methoden en had behoefte aan één model. Haalboom: ‘Eerst begon ik met een spoedcursus over trillingsdemping. Trillingen geven veel overlast. Het is dus zaak om de overdracht van trillingen zo veel mogelijk te dempen en te isoleren. Het model dat ik ging ontwikkelen, moest berekenen hoe verschillende factoren in een apparaat van invloed zijn op trillingen – denk aan grootte, gewicht of toerental. De opdracht was om dat te bepalen voor apparaten met vier ondersteuningspunten; dus vier punten die trillingen kunnen overdragen.’

Na een paar dagen puzzelen had Haalboom de ruwe schets van een eerste model. ‘Het was natuurlijk nog niet af, maar ik zat wel op het goede spoor. Toen werd ik een beetje té ambitieus en wilde ik uitbreiden naar apparaten met zes ondersteuningspunten. De wiskundige vergelijkingen werden ineens veel complexer. Ik moest de A4-tjes overdwars leggen, anders pasten de berekeningen niet meer.’

Bovendien merkte Haalboom dat hij terug moest naar de theorie van de natuurwetten om verder te komen. ‘Ik ben me heel grondig gaan inlezen in de vakliteratuur die de basis van trillingen beschrijft. Door het bestuderen van die literatuur lukte het me om het model helemaal nieuw op te bouwen. Het resultaat is één berekeningsmodel voor het dempen van trillingen van apparaten met een – in theorie – oneindig aantal ondersteuningspunten.´

Zeldzaam goed
Zijn stagebegeleiders Marcel Dusée en Richard Vogelaar van Loggers ervaren dit als een zeldzaam goed resultaat. ‘Zo’n prestatie maak je eigenlijk nooit mee, en zeker niet bij een bedrijf van onze omvang. Daan heeft het model ontwikkeld, gedocumenteerd en getest en het bleek ‘spot on’. We kunnen nu gemakkelijker calculaties met een zeer hoge nauwkeurigheid uitvoeren en sneller de optimale trillingsdempers selecteren. In korte tijd en relatief eenvoudig kunnen we meerdere scenario’s door het model laten lopen. Daardoor komen we op andere oplossingen en zijn er bijvoorbeeld geen acht maar zes veren nodig om trillingen te dempen. Dat levert voordeel op ten opzichte van onze concurrenten. Dat scheelt onze klant geld waardoor wij scherper kunnen aanbieden en dus onderscheidend kunnen zijn.’

De tien die Haalboom van de opleiding kreeg, was volgens zijn begeleiders bij Loggers dan ook ‘dik verdiend’. ‘Om een tien te krijgen moest zijn werk aan een aantal criteria voldoen, maar niet alle criteria waren op de situatie van Daan van toepassing. Er moest bijvoorbeeld octrooi aangevraagd kunnen worden. Dat was onmogelijk; je kunt moeilijk octrooi aanvragen op de werking van de natuurwetten. Ook moest het werk gepubliceerd worden. Omdat het bedrijfsvertrouwelijke informatie is, wilden wij niet dat het wordt gepubliceerd. Maar vraag je: Is het publicabel, dan is het antwoord volmondig: Ja.’

Ook moest het werk ‘van universitair niveau’ zijn om een tien te verdienen. ‘Dat was bij Daan zichtbaar in zijn onderzoekende manier van werken. Toen hij het model klaar had, heeft hij het uitgebreid getest, gevalideerd noemen wij dat. Hij was niet tevreden met één goede uitkomst. Dan “bevroeg” hij het model weer op andere manieren. Ook bleek hij in staat om buiten zijn vakgebied kennis op te doen. Hij is geen IT’er, maar was snel thuis in onze IT-toepassingen. Daardoor heeft hij nu een model afgeleverd dat communiceert met andere applicaties die we bij Loggers gebruiken. Bovendien kan het model verder uitgebreid worden, bijvoorbeeld voor het berekenen van schok, een van onze andere expertises.’

Verder studeren in Dresden
In november 2013 kwam de stage officieel ten einde. Maar Daan Haalboom is nooit meer vertrokken bij Loggers. Voor zijn begeleiders was het niet de vraag of maar hoe ze Haalboom konden binnenhouden. Hij was immers van plan om vanaf komend collegejaar in Duitsland te gaan studeren. Eerst een bachelor om zijn wiskundeniveau verder op te krikken en daarna de master spoorwegtechniek. ´Wij hebben hem aangeboden in dienst te blijven, maar met een speciaal arrangement. Wij betalen zijn studie en wat hij in Dresden op de universiteit leert, kan hij direct toepassen voor Loggers.´

‘Die tien, daar had ik niet op durven hopen’, blikt Haalboom terug. ‘Dat was voor iedereen een mooi resultaat. Ik heb het geluk gehad met een ambitieus groepje studenten op te trekken. Een van hen had al een negen voor zijn afstudeerstage gehaald.’ Lachend: ‘Een andere medestudent moet nog, dus de lat ligt hoog. Dat groepje is heel stimulerend geweest. Sowieso ben ik blij dat ik hbo heb gedaan. Daardoor neem ik een grote bagage aan praktische kennis mee naar Loggers en naar de universiteit.’

Esmé van der Molen

Geleerd op de HR: brede technische kennis, zowel theoretisch als praktisch, en basisprincipes van verschillende berekeningsmethoden.

Gemist op de HR: schrijfvaardigheden en specifieke kennis zoals nodig voor opdrachten als bij Loggers.

CV
2013-heden: mathematical engineer Loggers
April-november 2013: afstudeerstage Loggers
September 2011-januari 2012: derdejaarsstage, Vicoma Engineering
2010: Start werktuigbouwkunde HR|
2009: Start propedeuse TU werktuigbouwkunde
2009: Diploma vwo