Na zeventien jaar lid te zijn geweest van het college van bestuur van de Hogeschool Rotterdam vertrekt Gerard van Drielen op 1 april 2014 om bestuursvoorzitter te worden bij SCO Haaglanden, een koepel van 38 christelijke basisscholen, 20 peuterspeelzalen en een praktijkschool in Den Haag, Zoetermeer en Rijswijk.

Waarom heb je na al die jaren hbo gekozen voor een functie in het basisonderwijs?
‘Ik ken het hbo en het hbo kent mij. Ik wil ook nog ergens anders een bijdrage aan het onderwijs leveren en als ik veel langer wacht, gebeurt het niet meer. Ik ben net zestig geworden en kan me nog zeven jaar inzetten. Ik ga dat doen in Den Haag, een stad met net zo veel grootstedelijke problemen als Rotterdam. Ik vind het basisonderwijs heel interessant. Als het aan de basis niet goed gaat met een kind, kun je dat de rest van je leven met je meedragen. In het basisonderwijs kun je voor een individu echt een verschil maken.

‘Daarnaast is er in die sector veel aan de hand. De Wet passend onderwijs wordt landelijk gefaseerd ingevoerd en verplicht scholen om leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben, omdat ze een handicap of gedragsproblemen hebben bijvoorbeeld, een plek te bieden. Hoe richten we zulk “passend onderwijs” in? Dat is iets waarmee ik me ga bezighouden. Daarnaast wordt er al lange tijd gediscussieerd over het belang van de Cito-toetsen. Het is dit jaar voor het laatst dat de Cito-toets in februari wordt afgenomen. Volgend jaar verschuift de eindtoets naar april. Op die manier gaat het oordeel van de docent die het kind in de klas heeft gehad, zwaarder meewegen. Ik vind dat een goede ontwikkeling. Cijfers zijn belangrijk maar zeggen niet alles. Ik vind dat de prestaties van een school gewogen moeten worden in hun context. Een basisschool in de Schilderswijk is anders dan een school in het Statenkwartier. Ik wil oog hebben voor de werkelijkheid áchter de cijfers. Een goed fundament leggen voor alle kinderen van die stad, dat is waar de mensen bij SCO Haaglanden aan werken en daar wil ik graag een bijdrage aan leveren.’

Heb je zelf eigenlijk ervaring als docent?
‘Jazeker. Ik ben veertien jaar docent Nederlands geweest. Ik heb de lerarenopleiding gedaan en daarna aan de Universiteit Leiden Nederlands gestudeerd. Ik heb lesgegeven op een mavo, een meao en daarna op het hbo. Van daaruit ben ik het management ingerold. Maar ook ik heb het moeten leren met vallen en opstaan, hoor. Ik kan me een bepaalde mavo 2-klas uit mijn eerste jaar nog heel goed herinneren. Daar schoot ik ’s nachts weleens wakker van. Die aanloopproblemen hebben veel docenten en gelukkig gaat dat – meestal − voorbij. Na dat opstartjaar heb ik lesgeven ongelooflijk leuk gevonden.’

Met de komst van bestuursvoorzitter Ron Bormans, vorig jaar, is de hogeschool een andere weg ingeslagen. Heeft je vertrek daarmee te maken?
‘Nee, absoluut niet. We hebben gezamenlijk gewerkt aan die nieuwe lijn en daarin een aantal dingen meegenomen die Jan (Roelof, ook collegelid, red.) en ik vooraf ook al belangrijk vonden. Dat beleid staat nu en er is veel waardering voor, zodat het ook inhoudelijk een goed moment is om het stokje aan iemand anders over te geven.’

‘Toen ik kwam had de hogeschool 13.000 studenten, nu 33.000.‘

Hoe kijk je terug op je zeventien jaar Hogeschool Rotterdam? Wat waren de hoogte- en dieptepunten?
‘Toen ik kwam had de hogeschool 13.000 studenten, nu 33.000. Dat we goed door die enorme groei zijn heen gekomen, daar kijk ik met veel tevredenheid op terug. Al die studenten moesten fysiek opgevangen worden, dus we hadden voldoende vierkante meters nodig, maar dat moest wel financieel beheersbaar blijven. Dat is gelukt. We zijn een financieel gezonde instelling die is weggebleven van al te grote risico’s en onroerendgoedavonturen. Tegelijkertijd heeft die groei ontzettend veel van het personeel gevraagd. We hadden, heel anders dan nu, honderden vacatures die we niet opgevuld kregen. Het meeste werk is in die periode verzet door de docenten van toen, dat moeten we nooit vergeten.

‘Maar er zijn ook moeilijke momenten geweest, laten we eerlijk zijn. Er is altijd wel wat aan de hand bij een van de opleidingen die we hebben en sommige affaires haalden de krant. Een studente pedagogiek liep naar De Telegraaf en diezelfde dag stond de minister hier op de stoep. Onlangs hebben we nog een ingrijpende operatie bij de Rotterdam Business School gehad. Dat zijn dingen die een negatief effect kunnen hebben op het imago van de hogeschool en waarvan je hoopt dat die volgende week niet weer gebeuren. Maar soms zijn minder prettige beslissingen niet te vermijden.

‘Met het vorig jaar geformuleerde beleid, Focus (op de voltijdbachelor, red.), is de hogeschool een nieuwe fase ingegaan. Ik vind het een mooi moment om nu een switch te maken. Ik heb veel zin in die mooie baan in Den Haag, maar een beetje weemoedig ben ik wel. Door de hele hogeschool heen heb ik plezierige relaties. De sfeer is zakelijk maar collegiaal en dat heb ik altijd fijn gevonden. Ik ga de Hogeschool Rotterdam zeker missen.’

Dorine van Namen