‘Ik krijg wel allerlei mailtjes over de medezeggenschapsraad, maar ik weet eigenlijk niet wat de bedoeling is.’ Eerstejaars bedrijfskunde MER Patrik vat samen wat veel andere studenten vandaag in de kantine van Museumpark vertellen. Ze hebben geen idee wat de raad doet, wat de rol van studenten daarin is en waarom het dus wel of niet belangrijk is.

Eerstejaars Roy van de lerarenopleiding Engels gaat netjes stemmen voor de gemeenteraad en de Tweede Kamer, en zou ook best willen stemmen voor de centrale medezeggenschapsraad (cmr) van de HR als hij maar wist wat daar gebeurt. ‘Ik heb er nooit eerder iets over gehoord. Zo’n mail en kandidatenlijst zeggen me daarom niks. Misschien is het een idee om ons er vanuit studieloopbaancoaching over te informeren.’

Nog meer schouderophalen in de kantine. Studenten die de mail gelijk hebben verwijderd. Maar als de Profielen-redacteur vertelt dat de studentleden in de raad afgelopen jaar aandacht voor een betere studieloopbaancoaching hebben gevraagd, verdwijnt de onverschilligheid. ‘Dat vind ik een goede zaak’, zegt Patrik. Wist hij hiervan? ‘Nee.’

Een vierdejaars pedogiek vertelt dat ze direct op de delete-knop heeft gedrukt toen de verkiezingsmail binnenkwam. ‘Niet omdat ik niks over de cmr weet, maar omdat ik inmiddels vind dat het geen zin heeft om je stem te laten horen. Ik heb de afgelopen jaren mijn best gedaan om serieuze feedback te geven op de opleiding. Ik ben bijvoorbeeld jaarraadslid geweest, maar ik heb gezien dat er niks met onze opmerkingen werd gedaan. Daarom ga ik niet stemmen.’

Per ongeluk kandidaat
Anders is dat voor eerstejaars Kristel Rijnbrand van sociaal pedagogische hulpverlening. ‘Ik sta kandidaat!’ vertelt ze. Het was niet per se haar bedoeling. ‘Ik vind dit soort dingen altijd wel leuk en ik zat de mail te bekijken waarin je je kandidaat kon stellen. Ineens bleek dat ik me kandidaat had gesteld. Ik snap nog niet hoe het is gegaan, maar ik vind het prima.’ Een campagne voert ze niet, maar er heeft al wel iemand op haar gestemd.

Op Academieplein treffen we drie studenten gezondheidszorgtechnologie. Twee van hen hebben net gestemd, de derde gaat dat doen als ze tijd heeft. ‘We werden aangesproken door iemand die ons heeft overgehaald om te gaan stemmen.’ Vier eerstejaars logistiek die aan het tafeltje naast hen zitten, zijn nog niet aan hun jasje getrokken. ‘Ik lees altijd alles van de hogeschool’, vertelt een van hen. ‘Ik ben bereid om mee te werken, maar het zou helpen als ik er meer van afwist.’ Zijn buurman zegt: ‘Als je iemand spreekt die zich kandidaat heeft gesteld en vertelt wat hij wil bereiken, komt het dichterbij en dan zou ik zeker overwegen om te stemmen. Maar alleen een lijst met kandidaten zegt mij niks.’

Stemmen op een vriendin
Dat kan Rozemarijn zich voorstellen. Zij raakte geïnteresseerd in de cmr omdat ze een vriendin bij small business heeft die kandidaat staat. Zelf studeert ze fysiotherapie aan de Rochussenstraat. Ze heeft net geprobeerd op haar te stemmen, maar dat is niet gelukt omdat je moet stemmen op iemand uit je eigen kiesdistrict.

‘Jammer genoeg ken ik niemand die kandidaat staat namens mijn opleiding. Ik heb bij IVG sowieso niks gehoord of gezien over de verkiezingen. Ik vind het ook best lastig zoeken op het digitale stemformulier en in de kandidatenlijst. Als je niemand kent in de raad en er nooit mee wordt geconfronteerd, kan ik me voorstellen dat je dan maar niet gaat stemmen.’

Esmé van der Molen