De kinderen spreken of ruziën onderling gerust in het Bulgaars. ‘Dan komen ze naar me toe: juf, hij heeft gezegd dat…. En dan heb ik dat dus niet kunnen verstaan.’

Toch kan ze aardig met ze praten. Met ieder kind op zijn of haar eigen taalniveau en voor de klas met veel gebaren en voorbeelden. ‘Als ze het echt niet snappen, gebruik ik Google Translate. Maar dat gebeurt niet vaak.’

Op dit moment heeft ze in haar klas zeventien kinderen tussen de acht en twaalf jaar oud. Met veel verschillende leeftijden en niveaus is het vooral organisatorisch goed opletten. ‘Als je de ene groep instructies geeft, zit de andere al snel te kletsen. Je moet dus heel duidelijk zijn in je verwachtingen, strenge regels hanteren en je lessen goed voorbereiden. Als je onduidelijke instructies geeft, merk je dat gelijk aan de hoeveelheid vragen.’

Omdat het verloop in de klas door verhuizingen groot is, probeert Neslihan groepsgevoel te ontwikkelen door veel klassengesprekken te houden. Kinderen vertellen elkaar wat ze gedaan of meegemaakt hebben. ‘Dat werkt, merk ik. Het is goed voor hun mondelinge vaardigheden Nederlands en ze luisteren graag naar elkaar.’

Heeft ze haar roeping gevonden, voor de klas? ‘Ja. Ik kan de kinderen goed motiveren. En mijn mentor laat me steeds vaker alleen voor de klas staan. Het gaat goed.’

Tekst: Olmo Linthorst
Fotografie: Joshua Bakkarbessy