Wat doen jullie?
‘Voor het vak internationale communicatie zijn we voor een case even een paar vraagjes aan het beantwoorden. Dat doen we elke week met hetzelfde groepje.’

Waar gaat het vak over?
‘Over culturele diversiteit in de wereld. Zodat je geen flater slaat in de communicatie in het buitenland. Zoals Obama deed toen hij de Japanse keizer bezocht en voor hem ging buigen. Maar hij boog niet diep genoeg waardoor hij juist disrespect toonde.’

Ook handig voor jullie?
‘Ja, als ik later bijvoorbeeld in contact kom met een Japanse CEO en ik geef hem een hand maar maak geen buiging, dan is de relatie toch meteen een beetje verstoord.’

Waar gaan de vragen vandaag over?
’Over hoge en lage onzekerheid. In Japan is bijvoorbeeld sprake van een hoge onzekerheid, wat tot gevolg heeft dat mensen over het algemeen conflicten uit de weg gaan. Japan is ook heel collectivistisch, een jongetje uit een sloppenwijk zal niet zo snel een CEO worden.’

Best leerzaam allemaal…
‘Op zich wel, alleen is deze case best irritant. Je moet vragen beantwoorden op basis van de theorie; je wordt niet echt uitgedaagd om creatief te zijn.’

Gaat het verder goed met de studie?   
‘Ja, de stage is net voorbij en we zijn deze periode een beetje aan het afronden.’

Ben je ook tevreden over de locatie, die onlangs is uitgebreid?
‘Ja, ’t is midden in de stad, dat vind ik heerlijk. De kantine en het aantal computers zouden beter kunnen, maar er is inderdaad wel extra ruimte gekomen. Er is in elk geval plek om als groep bij elkaar te zitten.’

En jullie blijven nog even?
‘Nog één vraag, en dan gaan we naar huis. Weekend vieren: lekker biertje drinken, lekker voetballen en ook nog werken. Ik vermaak mij altijd wel…’

Jos van Nierop