Tot juli 2015: Ad management in de zorg
Nu: zorgmanager Ipse de Bruggen

‘Hallo, met Anneke. Ik heb gehoord dat je gisteren een zware dienst had, en ik wil graag weten hoe het met je gaat.’ Anneke Anker (34), zorgmanager bij gehandicaptenzorginstelling Ipse de Bruggen, spreekt de voicemail in van een van haar medewerkers. Ze heeft drie teams onder haar hoede. Dat zijn ongeveer 45 medewerkers en 23 cliënten.

Geleerd: ‘Theoretische kennis koppelen aan de praktijk.’

‘Moeilijk verstaanbaar gedrag’
Bij Ipse de Bruggen worden cliënten met ‘moeilijk verstaanbaar gedrag’ begeleid in woongroepen. Het is langdurige zorg; mensen die hier wonen, worden niet beter. ‘Onze cliënten hebben bijvoorbeeld een verstandelijke beperking gecombineerd met een stoornis, zoals autisme of hechtingsproblematiek’, legt Anker uit.

Zelf heeft ze ook op de groep gestaan. ‘Ik heb mbo verpleegkunde gestudeerd. Dan ben je niet echt voorbereid op dit werk. Maar dat geldt eigenlijk voor iedereen. Ook hbo’ers die sociaal pedagogische hulpverlening hebben gedaan, moeten dit werk in de praktijk leren. Acht jaar lang heb ik het gedaan. Dat is nog best lang, want het verloop onder medewerkers is hoog. Je moet regelmatig cliënten fysiek tot bedaren brengen. Na acht jaar was het voor mij genoeg: ik wilde die adrenaline en escalaties niet meer, niet meer over mijn schouders kijken waar mijn collega is en waar de cliënten zijn.’

Handen vol
Maar het was niet alleen wat Anneke Anker ‘niet meer wilde’, het ging ook over iets wat ze juist wel wilde leren: coachen en leidinggeven aan een team. ‘Ik kreeg de kans om locatiemanager te worden, niet lang daarna werd ik zorgmanager. Ik was niet opgeleid voor dat werk. Daarom moest ik in het begin vaak op mijn gevoel varen. Het was een eis van de organisatie, maar ook een wens van mijzelf om een opleiding te gaan volgen. Het werd de associate degree management in de zorg (MIZ).’

Gemist: ‘Het was lastig dat docenten er verschillende manieren van beoordelen op nahielden. Onze kritiek is wel opgepakt.’

Er braken twee jaar aan van meer dan fulltime werken bij Ipse de Bruggen, thuiskomen, eten en dan op de bank met de laptop, door naar het tweede deel van de dag: studeren. Op donderdagen pakte ze de auto naar Rotterdam. Daar trof ze een gemotiveerde klas en docententeam aan. ‘In die omgeving heb ik ontzettend veel geleerd. Waar ik eerst vanuit intuïtie gesprekken met medewerkers in ging, doe ik dat nu vanuit kennis en structuur. Het gaat niet meer toevallig goed, het gaat goed omdat ik weet wat ik doe.’

Bachelor
Of ze ook de bachelorstudie MIZ gaat doen, weet ze nog niet. ‘Mijn werk is heel uitdagend, daar ligt het niet aan. Ik hoop alleen dat ik niet stop met mijn ontwikkeling nu ik niet meer studeer. Als dat wel het geval is, zit ik over een tijdje misschien weer in de schoolbanken.’

Tekst: Esmé van der Molen
Fotografie: Levien Willemse