Tweeënveertig jaar… Hoe begon dat?
‘Ik had zelf hlo (hoger laboratorium onderwijs, red.) gedaan en in Delft ben ik toen bij het Van Leeuwenhoek Instituut gaan werken, als ‘lerares praktische toepassing’. Eind jaren tachtig fuseerde het instituut met de HR en in 1998 zijn we ook verhuisd naar Rotterdam. Ik was 21 toen ik begon en heb daarna allerlei post-hbo-opleidingen gevolgd en ben daardoor hogerop geklommen. Ik werd kerndocent bij bml en pr-coördinator voor chemie en bml. Ook ben ik me bezig gaan houden met proefstuderen, open dagen en de laatste jaren was ik voor de propedeuse bij bml coördinator van de slc-coaches. Ik hield me dus overal mee bezig en dat maakte het ook leuk.’

Je voelt en voelde je dan wel verbonden met de HR, neem ik aan…
‘Ja, heel erg. Anders had ik het niet zo lang volgehouden. En door mijn pr-activiteiten had ik op de hogeschool een gigantisch netwerk; ook dat maakte het leuk want op welke locatie ik ook was, ik kwam altijd bekenden tegen.’

Wat is er veranderd in die 42 jaar?
‘De studenten zijn mondiger geworden. Dat vind ik leuk, dat ze voor hun mening uit durven komen. Het vergt ook bepaalde vaardigheden, soms is het lastig om daarmee om te gaan. Verder is het allemaal veel hectischer en drukker geworden. Ik heb het computerloze tijdperk nog meegemaakt; nu zijn er onder andere e-mails die je bezighouden en waarop je snel moet reageren. Wat ook veranderd is, is de gigantisch toegenomen kwaliteitsborging en het werk wat daarmee gepaard gaat; soms krijg je het gevoel dat je te veel bezig bent met andere dingen dan lesgeven. En ben je blij als je weer naar een les kan.’

Dat was vroeger anders?
‘In Delft hadden we geen werkkamer. Je kwam naar school om les te geven en voor vergaderingen, het meeste andere werk deed je thuis. Nu zit je van maandagochtend tot vrijdagmiddag op je werk en dat is ook nodig omdat je bereikbaar moet zijn voor de studenten.’

Wat ga je missen?
‘Het contact met de studenten. Ik heb van sommigen gehoord dat ze het vervelend vinden dat ik stop. Ook de collega’s ga ik missen. We hebben een fantastisch team, eigenlijk een heel nieuw team waarbij ik de laatste van de oude garde ben. Mijn collega’s hebben een kennisniveau van-heb-ik-jou-daar; veel van hen zijn gepromoveerd. En ze willen graag, zijn gretig.’

En wat ga je juist helemaal niet missen?
‘De werkdruk, die is heel hoog. We hebben ook te lang met te weinig mensen gewerkt. Ook fysiek ging het werk mij wel opbreken, vijf dagen en ook nog ’s avonds en in het weekend werken werd te veel. Dus wil ik stoppen nu ik nog niet opgebrand ben en andere dingen kan gaan doen.’

Welke andere dingen? Ga je je niet vervelen?
‘Nee, mijn partner en ik gaan weer wat vaker met onze boot weg, en reizen. Ook ga ik het golfen weer oppakken, daar had ik de laatste jaren geen tijd voor. En er staat nog een verhuizing te wachten…’

Jos van Nierop