27 teams uit heel Nederland verzamelen zich vrijdagmiddag – met zelfgebouwde betonnen kano’s – op de Willem-Alexanderbaan in Zevenhuizen. Omdat het evenement twee dagen duurt verblijven de studenten in een vakantiepark van Landal, even verderop.

Wekenlang hebben studenten bouwkunde, civiele techniek en facility management en leisure naar dit weekend toegewerkt. Rotterdam heeft er dit jaar nog een extra taak bij, namelijk de organisatie van het hele gebeuren.

Bouwkundestudent Aster, die haar keuzeruimte gebruikt om de betonkanorace te organiseren, vertelt dat daar veel bij komt kijken. ‘Alleen al het regelen van de locatie was een hele klus. We moesten toestemming krijgen van de gemeente en de eerste twee locaties werden afgekeurd omdat er in hetzelfde weekend veel evenementen in de stad waren. Uiteindelijk vonden we de Willem-Alexanderbaan en we zijn nu blij met die keuze vanwege het vakantiepark dat ernaast ligt.’

Uitdagend project
Bij de betonkanorace gaat het erom dat je met een team van studenten zelf een kano bouwt, een project van ruim vijftien weken. Derdejaars bouwkunde Kiraz en Derya hadden nog nooit van de race gehoord. Derya: ‘Een project zoals de betonkanorace is verplicht in je derde of vierde jaar. Je hebt ook andere projecten, maar mij leek dit het meest uitdagend.’

En uitdagend was het zeker. Kiraz: ‘De eerste weken ben je vooral bezig met onderzoeken en proefjes. Welke materialen zijn er allemaal, wat werkt het best en hoe zorg je ervoor dat je kano niet gelijk zinkt als je hem te water laat.’ De proeven gebeurden eerst op schaalmodel. Later, toen de kano eenmaal gebouwd was, werd deze getest in een waterbak op de RDM Campus.

Salih, vierdejaars bouwkunde, hield zich naast het bouwen van de kano’s ook bezig met het zoeken van sponsoren voor materialen en verf. ‘Vanuit school is er geen budget voor dit soort dingen, dus we moesten zelf op zoek. Bij Bouwend Nederland vonden we onze verfleverancier en betoncentrale Mebin hielp ons aan het beton.’

160 kilo beton
De studenten van Hogeschool Rotterdam racen in totaal met vier kano’s. Het team, dat zichzelf The Flying Dutch noemt, kan zo meedoen in meerdere categorieën. Derya: ‘We hebben een kano voor de mannen, die is ongeveer 160 kilo en kan dus meer gewicht aan. De kano voor de vrouwen weegt ruim de helft. Maar mocht er tijdens de race een kano kapot gaan, kunnen we altijd wisselen. Ook dat hebben we berekend.’

Zaterdag, als de wind is gaan liggen en de regen is gestopt, racen alle teams voor de overwinning. Er kunnen verschillende bekers in de wacht worden gesleept. Zo zijn er races van 100, 200 en 400 meter voor zowel mannenteams als vrouwenteams en gemixte teams. Daarbij gaat het erom wie er als eerst over de finish is. Maar ook de lichtste, zwaarste, meest creatieve of meest duurzame kano kan een beker verwachten.

Qua snelheid zijn De Betonbrouwers van Universiteit Twente de grote winnaar. Met vier ploegen slepen ze maar liefst tien bekers in de wacht. De troostprijs gaat naar een team van Hogeschool Windesheim, hun kano overleefde het transport naar Rotterdam niet. Hogeschool Saxion uit Enschede wint met hun Titanic-I de beker voor lichtste kano (41,8 kilo) en duurzaamste kano (minste co2-uitstoot tijdens productie).

The Flying Dutch gaat zonder prijzen naar huis. ‘Ach’, zegt Derya terwijl ze haar schouders ophaalt. ‘Het is jammer, maar ik vind het belangrijker dat ik mijn studiepunten haal.’

Volgend jaar weer
Aster kijkt terug op een geslaagd weekend. ‘Het was erg leuk om een keer zoiets te mogen organiseren. Ik studeer bouwkunde dus dit was een geval ‘uit je comfortzone stappen’, maar ik heb er veel van geleerd. Volgend jaar moet ik – als derdejaars – ook een project kiezen, dus misschien doe ik dan wel weer mee aan de betonkanorace. Maar dan als kanobouwer, en niet als organisator.’

Femke Radder